جزیره لیسبوس یونان که از ساحل ترکیه به خوبی دیده میشود، به نقطه عبوری سیل اوراه گان از شرق نزدیک مبدل گشته است. طبق امار، در ان 20 هزار پناهنده جمع شده اند. ده ها هزار دیگر مارش شان را با جدیت تمام در شهرهای بالکان بسوی اروپای غربی ادامه میدهند.
یک ماه بعد از ان که اروپا با مشکل جلو خروج یونان را از ناحیه یورو گرفت، بحران مهاجرت برای اتحادیه اروپایی به بحران جدی مبدل گشت. در اصل، طی شش ماه جریان مهاجرت تغییر کرده و دو برابر افزایش یافته است.
وزیر مهاجرین یونان یانیس موزالیس اعلام داشته که جزیره لیسبوس در سرحد انفجار قرار دارد. به گفته او، 60% مهاجرین — سوریای طبقه متوسط می باشند که از افراد مسلح و حکومت فرار میکنند. در حدود 20% اواره گان و پناه جویان از افغانستان می باشند.
طوریکه محترمه ربابه پروانی عضو کمیته دفاع از حقوق بشر پارلمان افغانستان به بخش دری خبرگزاری «سپوتنیک» معلومات داد، همه روزه تقریباً هفت ونیم هزار نفر که اکثریت انها را جوانان تشکیل میدهند، پاسپورت بدست میآورند تا از افغانستان خارج شوند. چه چیز افغانها را به یکجا شدن با جریان همگانی مهاجرین به اروپا مجبور می سازد؟ ربابه پروانی میگوید:
چه باید کرد؟ ربابه پروانی فورمول خودی موفقیت را پیشنهاد میکند: به هر اندازه که غرب در امور داخلی کشورهای دیگر کمتر مداخله نماید، به همان اندازه مردم کمتر کشورخود را ترک میکند. محترمه ربابه تصریح کرد:
انگیلا میرکیل و دیگر رهبران اتحادیه اروپایی در جذابیت مهاجرتی کشورهای خود چرخش پرافتخار تاریخ مشاهده کردند. یک صد سال قبل مردم از اروپا در جستجوی زندگی بهتر به انسوی اقیانوس مهاجرت میکردند. میلیون ها اروپایی به جزیره ایلیس وارد شدند و سرود «امریکای زیبا» را می سرودند. ملت مهاجر در انجا اقتصاد خود ایجاد کرد و منابع بشری را از سراسر جهان گردهم اورد. اروپا نیز به قاره مهاجرین مبدل میگردد.
