خبرنگار رادیو "اسپوتنیک" همراه با آوارگان مسیری از بلگراد تا بوداپست را طی کرده و شاهد همه دشواری هایی بود که آنها در این مسیر با آن دست و پنجه نرم می کنند.
امروز توجه شما را به گزارش پایانی این راه از چشمان خانم "آنا اوتاسویچ" خبرنگار "اسپوتنیک صربستان" دعوت می کنیم.
روز چهارم: دری به صربستان
حصاری در سرحد با صربستان ساخته می شود ، مراکزی جدیدی برای پناهندگان می سازند که با سیم های خاردار محصور شده و توسط نیروهای پولیس محافظت می شود. ورود خبرنگاران ممنوع است. پشت درهای ورودی یکی از اردوگاه ها گروهی از پناهندگان بنا و منتظرند.
دو پولیس با سگ های محافظ قلاده دار به سمت بیشه برای یافتن مهاجرین می روند. این صحنه آدم را بیاد یک فیلم هالیوودی درجه ی دو درباره جنگ جهانی دوم می اندازد. اما اینجا هیچ کس نقش بازی نمی کند. موتر های ترانسپورتی نظامی در قسمت خروجی اردوگاه پارک شده اند که تصویر منطقه ی جنگی را به یاد آدم می آورد.
کامی تورنبیز از سازمان همبستگی با مهاجرین به ما توضیح می دهد: " دولت مجارستان ، صربستان ، مقدونیه و یونان را به عنوان کشورهای مطمئن می شناسد. و این بدان معناست که آنها از درخواست پناهندگی امتناع کرده و آوارگان را به این کشورها بازمی گردانند. برای اینکه راحت تر است این عملیات را انجام دهند تا اینکه مرکز ترانزیت بزرگی بسازند و در آن افرادی را که از سرحد گذشته اند نگه دارند. سازمان همبستگی با مهاجرین به مسائل بحران مهاجرت از همان آغاز پرداخته و نقض حقوق مهاجرت را از جانب دولت مجارستان بررسی می کند.
کار بستن آخرین راه ها ی عبوری به اتمام می رسد ، راهی که پناهندگان از آنجا به صربستان می آیند. سیم خاردارهای جدیدی در اینجا نصب می کنند. در بخش هایی از این حصار تکه های لباس دیده می شود ، انگار پناهندگان سعی داشتند از این حصار دو متری عبور کنند.
ناگهان در حصار باز می شود. از یک طرف مجارستان و از طرف دیگر صربستان است. در طرف صربستان دو جوان با دقت به ما نگاه می کنند. از در به سمت صربستان به طرفشان می رویم. از آنها می پرسیم که از کجا آمده اند. می گویند افغانستان. منتظرند که ماشین های گشت بگذرند تا به سمت دیگر جاده بروند. می گویند که پولیس صربستان بهتر از مجارستان است.
یکی از آنها می گوید: " پولیس صربستان پول می خواهد و سپس رها می کند. 200 یورو می گیرند و می گویند " بروید". این ها پولیس های خوبی هستند. پولیس مجارستان بدجنس است فقط زندانی می کند. اینجا در صربستان شما فقط پول می دهید و شما را آزاد میکنند".
او دوسال را در زندان شهر سالونیک یونان سپری کرده هست ، در واقع به دلیل نداشتن مدارک دستگیر شد، زمانی که آنتونیس ساماراس قدرت را در دست داشت. وقتی در ماه جنوری دولت عوض شد و الکسیس سیپراس به مقام رسید او را از زندان آزاد کردند.
او به ما می گوید: " سیپراس بسیار مهربان است اما ساماراس اینطور نبود." به گفته او پاکستانی ها ، افغان ها و سوریای های زیادی در زندان هستند.
او می گوید: " سوریای ها را دو سه ماه بعد آزاد می کنند اما با افغان ها و پاکستانی ها سخت گیرترند. آنها را دوسال نگه می دارند. از او می پرسم که قرار است کجا برود، می گوید: " به اسپانیا ، خانواده ام آنجاست."
از همان راه به مجارستان بر می گردیم از همان دَر نیمه باز. در روستای طرف دیگر حصار یک روستایی مرچ می فروشد. به گفته ی او این حصار هیچ چیز را تغییر نخواهد داد.
آن تعداد افرادی که قبلا از این سرحد می گذشتند هنوز هم می گذرند. هر روز از روستای ما تقریبا 150 نفر عبور میکند. او شرح می دهد که روستاییان به مهاجرینی که نیاز به کمک دارند ، یاری می رسانند. این روستایی انگار می خواهد پناهندگان را توجیه کند می گوید: " ما به آنها آب می دهیم ، راه را برای شان نشان می دهیم. آنها با هیچ کس کاری ندارند. "
دسته های دو تا سه نفره از مهاجرین از جاده موتر رو به سمت بوداپست حرکت می کنند. صدها کیلومتر پیش روی آنهاست. در عین حال برخی از مهاجرین با موتر به یک مرکز موقت در سی کیلومتری بوداپست می روند جایی که آنها را ثبت نام می کنند.
در ابتدای ماه سپتامبر دریکی از سه ایستگاه قطار بوداپست با نام کلتی ، پولیس مجارستان قطار حامل مهاجرین را که به سمت آلمان می رفت متوقف کرد. یکی از آنها سعی کرد با پولیس درگیر شود و یکی دیگر با بچه های کوچک روی ریل قطار دراز کشید. همه در قطار ماندند و از پنجره ها فریاد زدند که " ما نمی خواهیم به اردوگاه برویم!"
اکنون در ایستگاه قطار کلتی همه چیز آرام است. موانع پولیس ده روز پیش برداشته شد. مهاجرین کمی اینجا مانده اند و هیچ یادگاری از آن جمعیت باقی نمانده است.
کمال در پاسخ به این پرسش که اگر مجارها دوباره سرحد را ببندند گفت: " آدم ها مانند آب اند ، شما نمی توانید آنها را متوقف کنید. هر مانعی که شما برایشان ایجاد نماید، آنها حتما راهی برای عبور از آنرا پیدا می کنند."
