چند روز پیش در توکیو مشورت های روسیه و جاپان بر پا شد و طرفین آزمایش های هسته ای و پرتاب راکت بالیستیک دوربرد آن کشور را محکوم کرده و این دیدگاه مشترک را بیان کردند که باید تصمیمی در باره پذیرش اقدام ها در مورد تحریمات در شورای امنیت سازمان ملل متحد گرفته شده و لزوم همکاری‌های نزدیک و هر چه زودتر مربوطه دو کشور را خاطر نشان کردند. در اعلامیه وزارت خارجه جاپان در باره بازدید «ایگور مورگولف» معاون وزارت خارجه روسیه از توکیو در این باره سخن گفته شده است.
در یک زمان خانم پارک گون های رئیس جمهور کوریا جنوبی اظهار داشت که به همبستگی چین و روسیه در رابطه با ادامه برنامه هسته ای — راکتی ای جمهوری دمکراتیک خلق کوریا اهمیت جدی قائل است.
روسیه نیز برای همکاری با جاپان ، کوریا جنوبی و آمریکا در مورد مساله برنامه راکتی- هسته ای کوریا شمالی آماده است، ولی «آندره ایوانوف» کارمند ارشد علمی انستیتوت تحقیقات بین‌المللی وابسته با انستیتوت مناسبات بین‌المللی مسکو می‌گوید که باید کاری شود تا با وضع تحریمات جدید، پیونگ یانگ در بنبست قرار داده نشود. این دانشمند گفت:
نگرانی توکیو و سئول از آزمایش های راکتی — هسته ای جمهوری دمکراتیک خلق کوریا کاملاً قابل فهم است: راکت های کوریا شمالی الان هم می‌توانند به خاک جاپان و کوریا جنوبی برسند و پیونگ یانگ دیر یا زود سرگلوله اتمی را خواهد ساخت که آنرا می‌توان بر این راکت ها نصب کرد. در واکنش به این خطر در کوریا جنوبی صحبت‌ها در باره لزوم ساخت سلاح هسته ای خودی شروع شد. جاپان نیز در صورت پذیرفته شدن تصمیم سیاسی مربوطه به سرعت می‌تواند بمب اتمی بسازد. ولی این راهی است به سوی اختلاف هسته ای. روشن است که آمریکا، جاپان ،کوریا جنوبی، روسیه و چین وظیفه دارند پبونگ یانگ را قانع به بر چیده شدن کارها با هدف ساخت سلاح راکتی- هسته ای کنند. چطور می‌توان به این مقصد رسید؟ آمریکا، جاپان و کوریا جنوبی به تشدید تحریمات امید می بندند. لیکن آن‌ها پیونگ یانگ را به بنبست کشانده و می‌توانند آنرا به ایراد ضربه به جاپان و کوریا جنوبی با وسایلی که در دست دارد تحریک کنند. بعلاوه چین و روسیه می‌توانند علیه تحریمات خفه کننده رأی بدهند. این کشور ها به صد ها هزار نفر آواره کوریا شمالی احتیاج ندارند که در صورت فروپاشی کوریا شمالی از آنجا فرار خواهند کرد. چشم انداز ملحق شدن کوریا شمالی به کوریا جنوبی مطابق سناریوی آلمانی نیز به مذاق چین نیست که نمی‌خواهد هم‌مرز کشور هواخواه آمریکا شود. در ضمن حتی کیم جونگ ایل هنگام دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه به راه حل این مشکل اشاره کرده گفت که اگر جهان به پیاده کردن برنامه تسخیر صلح آمیز فضا به آن کشور کمک کند پیونگ یانگ آماده خواهد بود از آزمایش راکت های بالیستیک و ایجاد سلاح هسته ای صرف نظر کند. ولی راستش بعد از مدتی رسانه‌های کوریا جنوبی نوشتند که کیم جونگ ایل هنگام دیدار با روزنامه نگاران کوریا جنوبی در پیونگ یانگ این پیشنهاد را «شوخی» نامید.
و اگر کیم جونگ ایل شوخی نکرد در این صورت راه حل باصطلاح مساله راکتی — هسته ای کوریا شمالی بسیار آسان می بود. غرب بایستی به بدنام کردن کوریا شمالی پایان داده و امنیت آنرا تضمین کند و به دلخواه پیونگ یانگ در تسخیر فضا به آن کشور کمک کرده و ماهواره های آن را از نظر فنی تکمیل کند. این کار نوع دوستانه، آسانتر از خفه کردن کوریا شمالی بوسیله تحریمات می بود
