اعتصابات سراسری زندانیان امریکا در سکوت خبری

زندانیان زندان‌های امریکا در اعتراض به شرایط کار در زندان‌ها دست از کار کشیده‌اند، در حالیکه بسیاری از شرکت‌های بزرگ امریکایی مانند بوئینگ از نیروی کار زندان‌ها استفاده می‌کنند.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از خبرگزاری نسیم آنلاین به استناد از هفته نامه انگلیسی «ویک» نوشت: در طول چند هفته اخیر، اتفاقات جالبی در زندان‌های سراسر امریکا به وقوع پیوسته است. در تاریخ 9 سپتمبر، کمیته دو ساله سازماندهی کارگران زندانی موسوم به (IWOC) از اعتراضات هماهنگ و توقف کار در زندان‌های سراسر امریکا خبر داد. به گفته سازمان‌دهندگان این اعتراضات، 29 زندان 12 ایالت (ویرجینیا، اوهایو، کالیفرنیا، فلوریدا، آلاباما، کارولینای جنوبی، میشیگان و چند ایالت دیگر) دست به اعتصاب زده‌اند. «بن ترک»، سخنگوی این کمیته ماه گذشته در مصاحبه با نشریه «اینترسپت» گفت:‌ در حال حاضر احتمالا 20 هزار زندانی در اعتصاب به سر می‌برند که بزرگترین اعتصاب تاریخ به شمار می‌رود اما این اطلاعات حقیقتا ناقص و غیرقابل اعتماد هستند.

* کار زندانیان، مهمترین دلیل اعتصابات

این دور جدید از اعتراضات، به منظور گرامیداشت خاطره تصاحب زندان «آتیکا» در سال 1971، که به طرز وحشیانه‌ای توسط دولت ایالت نیویورک و سربازان آن سرکوب شد، صورت گرفته است. درست در حالی که شورش زندان‌های «آتیکا» در اعتراض به سوءاستفاده، نژادپرستی و شرایط بسیار بد زندان صورت گرفت، موج جدیدی از اعتصابات زندان، دلایل خود را برای نارضایتی دارند که از آن جمله می‌توان به حبس همگانی، قوانین سه ضربه،‌ شرایط سوءاستفاده و ملال انگیز و مهم‌تر از همه، کار زندانیان اشاره کرد.

* بسیاری از شرکت‌های بزرگ امریکایی مانند بوئینگ از نیروی کار زندان‌ها استفاده می‌کنند

بر اساس برخی برآوردها، اقتصاد کار زندان‌ها، سالانه 2 میلیارد دالر و اشتغال 900 هزار نفر یا بیشتر را به ارمغان می‌آورد. نیروی کارگری اغلب توسط دولت، برای جبران هزینه‌های بودجه استفاده می‌شود و همچنین بسیاری از شرکت‌ها (از جمله آی بی‌ام، بوئینگ، میکروسافت، «ای تی اند تی» و «میسیسز») در حال حاضر و یا در گذشته از نیروی کار زندان‌ها استفاده می‌‌کردند. برای مثال،‌ در موسسه اصلاح «پری» در کارولینای جنوبی، جایی که نشریه «نیویورکر» با یک زندانی در حال اعتصاب مصاحبه کرده است، کار زندان می‌تواند از تولید و ساخت مبلمان گرفته تا وظایف آشپزخانه، محوطه سازی و مشاغل مربوط به فراشی متغیر باشد. در سراسر امریکا، زندانی‌ها لباس درست می‌کنند، کارهای مربوط به خشک‌شویی لباس‌ها را انجام می‌دهند، ‌تجهیزات پارک می‌سازند، اتوبوس‌ها را نوسازی می‌کنند و پنچری لاستیک‌ها را می‌گیرند و خیلی کارهای دیگر انجام می‌دهند.

* زندانیان اساسا هیچ راهی برای درخواست غرامت و یا شرایط کاری بهتر ندارند

پشتیبانان کار زندانیان ادعا می‌کنند که این برنامه‌های کاری، زندانیان را سازمان دهی کرده و حس مهم و هدفمند بودن به آنها می‌دهد. به علاوه، شانس آنها برای یافتن کار بعد از آزادی از زندان را افزایش می‌دهد. درحقیقت، تحقیقاتی نیز در پشتیبانی از این ادعاها انجام شده است.

اما به اعتقاد منتقدان، مشکل اینجاست که زندان‌ها به کار زندانیان نیاز دارند و آنها هیچ حق انتخابی برای این کار ندارند و اغلب به خاطر خودداری از انجام کار (گاه اوقات با سلول انفرادی) مجازات می‌شوند. زندانیان اساسا هیچ راهی برای درخواست غرامت و یا شرایط کاری بهتر ندارند و در حالیکه ظاهرا قرار است دستمزدهای متداول دریافت کنند، اما واقعیت چیزی بسیار کمتر از آن است. هزینه‌ها، مالیات، و کسورات غذا بر دستمزد کارگران، کسورات مربوط به غرامت قربانیان، و یا استرداد وجوه، پشتیبانی از کودک، سهم بیمه شده برای درمان و یا حتی برای پوشش هزینه‌های سربار برنامه‌هایی که در وهله اول اشتغال زندانیان را فراهم می‌کند، همگی از دستمزد زندانیان کارگر کسر می‌شوند. پرداخت واقعی در زندان‌های فدرال از 12 تا 40 سنت در ازای یک ساعت کار است و در سیستم زندان ایالتی، گاهی اوقات به زندانیان هیچ دستمزدی پرداخت نمی‌شود.

پرداخت کل حداقل دستمزد به زندانیان، برای سیستم‌های زندان‌ها صدها میلیون دالر هزینه در پی دارد. بنابراین آنها با پرداخت کمک هزینه مختصر به زندانیان، انگیزه زیادی برای گرفتن آن دارند. اما کار زندانیان، منبعی برای فشار اعتصاب کنندگان نیز به شمار می‌رود چرا که در حال حاضر، سیستم‌های زندان‌ها بدون بیگاری زندانیان خود، قادر به ادامه فعالیت نیستند.

* شباهت کار زندانیان امروزی به گذشته شرم‌آور امریکا در استفاده از برده‌داری

تقریبا دو سوم از زندانیانی که تحت این شرایط کار می‌کنند، سفیدپوست نیستند. در صورتی که در مقایسه، تنها 30 درصد از جمعیت مردم امریکا سفید پوست نیست. (IWOC) کار زندانیان امروزی را به گذشته شرم‌آور امریکا در استفاده از برده‌داری تشبیه کرده است. اعلانیه این اتحادیه از این قرار است:- "ناظران بر تمام حرکات ما نظاره می‌کنند و اگر وظایفی که به ما محول شده است را به میل آنها انجام ندهیم، مجازات می‌شویم. شاید آنها اسپری مرچ را جایگزین شلاق کرده باشند اما بسیاری از دیگر شکنجه‌ها، از جمله سلول انفرادی، درآوردن لباس‌هایمان و بازرسی بدنی که شان انسانی را تنزل می‌دهد، هنوز بر سر جای خود باقی است".

گرفتن اطلاعات موثق در مورد مقیاس و ماهیت اعتصابات دشوار است زیرا مقامات زندان‌ می‌توانند بر اطلاعاتی که از مراکز آنها خارج می‌شود، کنترل بسیار شدیدی داشته باشند. جای تعجب نیست که وزارت زندان‌ها هرگونه توقف کار توسط زندانیان را تکذیب کرده است. خود زندانیان در کنار خانواده‌های خود و IWOC))، مجبورند فعالیت‌های خود را از طریق ایمیل، تماس‌های کنفراس محرمانه،‌ وکلا و حامیان خود،‌ انجمن‌های اینترنتی و گاهی اوقات گوشی‌های تیلیفون همراه که قاچاقی به زندان وارد می‌شود، هماهنگ کنند.

* زمانی که خود زندانیان هم قربانی هستند

پیشینه اعتصاب زندان‌ها، معمولا موفقیت‌آمیز بوده و در این دور از اعتصابات نیز می‌تواند به نتایج خوبی دست پیدا کند. ‌سازمان‌دهندگان امیدوارند اگر زندانیان اعتصاب خود را نشکنند، می‌توانند دنیای خارج (یعنی شرکت‌هایی که بر نیروی کار زندانیان متکی هستند) را تحریم کنند.

این نوعی از سیستم زندان‌های امریکایی برای انزوای زندانیان از زندگی اجتماعی مشترک، به عنوان مجازاتی برای جرایمی که مرتکب شدند، است. اما آنچه که زندانیان را به مردم بیرون پیوند می‌دهد، زمانی است که خود زندانی‌ها نیز به نوعی قربانی شده باشند.