هموطنان هندوباور وطنداری را معنا کردند

سیک و هندوباوران افغانستان که همواره در ناملایمت ها زیسته اند با لغو جشن هولی برای همراهی با قربانیان انتحاری های اخیر، بار دیگر یادآور شدند که انسانیت فراتر از هر دین و باروی می باشد که گم شده این روزهای ما است.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،همزیستی و مسالمت، مدت هاست از این سرزمین رخت بربسته و جای آن را اختلاف و خشونت گرفته و چه جان هایی قربانی تعصب نشد و چه خانه های که در کینه ویران شد اما عده ای اقلیت در همین سرزمین و در روزهای خبرهای ناگوار، از همراه بودن گفتن و واژه هم وطن را معنا کردند.

شورای سیک ها و هندوباوران افغانستان به پاس احترام به خون قربانیان و همدردی با بازماندگان رویدادهای اخیر، جشن "هولی" خود را لغو کرده اند، این جشن یکی از مهم ترین جشن های هندوها است که با پاشیدن رنگ ها و رقص به استقبال بهار می روند.

این سرزمین باستانی قرن ها، گذرگاه اقوام و میزبانی برای مذاهب مختلف بوده است و این همنشینی باعث شد تا دیگر ملیت ها در کنار مردم افغانستان زندگی مسالمت آمیزی داشته باشند اما برخی کج فهمی ها و تعصبات، زندگی را بر اقلیت های مذهبی دشوار کرده است.

سیک ها و هندوها که از سال های دور در افغانستان زندگی کرده اند و جمعیتی خود را قبل از جنگ های داخلی دو میلیون می دانند، اکنون تنها نزدیک به 4000 تن از آنان در افغانستان به ویژه کابل و جلال آباد زندگی می کنند.

اقلیت های مذهبی سیک و هندو که همواره منش زندگی شان بر اساس مسالمت بوده و با وجود ناحقی های حکومت و گاه مردمی که به دلیل ناآگاهی و تعصب، آنان را مورد آزار و اذیت قرار می دهند، بردبارانه در برابر تحقیرها و تعارض ها زندگی کرده اند و هرچند این افراد به مانند تمامی مردم افغانستان رنج جنگ و ویرانی را چشیده اند.

به دلیل تفاوت در مذهب و سبک زندگی، آنان همواره مورد تحقیر، قصب زمین و از دست دادن منابع درآمد مواجه می شوند و حتی گاه اجساد مردگانشان مورد بی احترامی قرار می گیرد.

همراهی این اقلیت های مذهبی با رویدادهای اخیر افغانستان در حالی است که در شش ماه سال گذشته، نزدیک به 6 تن از شهروندان اهل هنود و سیک در وقایع جنایی کشته و زخمی شده اند و در آخرین مورد "لالا دلسوز، نماینده مجلس" در ولایت قندوز ترور شد.

با تمامی نامهربانی و بی عدالتی ها بر هموطنان سیک و هندو که پس از شروع جنگ های داخلی شدت گرفت و با وجود قوانین در حکومت جدید اما همچنان در محرومیت به سر می برند، این اقدام بار دیگر یادآور شد که هم زیستی تنها راه مقابله با اختلاف و خشونت است و مذهب و قومیت نمی تواند سدی برای همراهی باشد.

اگر چه افغانستان در چهاردهه گذشته با وجود جنگ و ناامنی ها تبدیل به کشوری جنگ زده با آسیب های غیرقابل جبران شده و بر مردم آثار خشونت را بر جای گذاشته است اما پیروان سیک و هندو همچنان سعی می کنند با وجود ناملایمت ها و با احترام به اعتقادات و باورهای مذهبی دیگران، مسالمت آمیز زندگی کنند.

سیک ها و هندوها در پیامی این گونه همراه روزهای بد و خوب افغانستان هستند: "انسانیت زنده است و وابسته به دین و باورها نیست" که باید سرلوحه زندگی فرد فرد جامعه افغانستان شود تا بتوان از این جنگِ همه گیر و کینه های ریشه ای، گذر کنیم و به ثبات و امنیت برسیم.

انسانیتی که سال هاست در آتش نفاق نابود می شود، می تواند بار دیگر در همزیستی و درک تفاوت ها جان گیرد و این سرزمین به مانند روزگار باستان، شکوفا در پیشرفت و صلح جویی شود.