مولف می افزاید، بطریه های راکت های Patriot که در ترکیه در چارچوب ناتو مستقر گردیده بودند، از طرف متحدین ما در لحظه خارج ساخته شدند، وقتیکه ما به آنها نیاز بیشتر داشتیم. این فیصله نشان داد که جستجوی ما تا چه حد به موقع می باشد.
واقعیت چنین است که ترکیه به سیستم مدافعه هوایی ضرورت عاجل دارد. در دوران که اوضاع در منطقه و جهان پیچیده تر میگردد، ما به سیستم مدافعه هوایی و مدافعه ضدراکتی ضرورت داریم، تا ما بتوانیم طیارات، راکت های بالیستیکی تاکتیکی، راکت های بالدار، طیارات بی پیلوت و هلیکوپترهای دشمن را که جهت نفوذ به حریم هوایی ترکیه تلاش می ورزند، خنثی سازیم. ترکیه در جریان تشنج در مناسبات ما با روسیه متوجه شد که در عرصه امنیت و دفاع هوایی فقط بر خود حساب کرده میتواند.
ترکیه برا مرفوع ساختن این نیازمندی به امریکا مراجعه نمود که سیستم های راکت های Patriot تولید میکند. کمپنی امریکایی در بدل چهار بطریه مبلغ چهار میلیارد دالر پیشنهاد نمود. برعلاوه این، کمپنی به تحویلدهی تخنالوژی موافقه نکرد. ترکیه میخواست یک بطریه خریداری کند و سه بطریه دیگر را در خاک ترکیه یکجا با کمپنی امریکایی تولید کند و پروژه مشترک را در این عرصه فعال سازد. ولی امریکایان با این کار موافقه نکردند. آنها فقط به فروختن موافق بودند. آنها همیشه در کشورهای شرق نزدیک از این منطق پیروی میکردند:« ما فقط راکت ها را می فروشیم، شما پول آنها را از قبل تادیه کنید و اگر ما در مورد این معامله موافقه مجلس سنا را کسب کرده بتوانیم، آنگاه ما آنها را به شما خواهیم فرخت». باید گفت که ترکیه در این مورد تجربه زیاد دارد، بطور مثال، در پروسه خریداری طیارات «Awacs». از همینرو از خریداری چهار بطریه راکت های Patriot که داری 300 سرگلوله بودند، امتناع ورزید.
ترکیه بعد از این به فرانسه مراجعه کرد. ما میخواستیم سیستم های مدافعه هوایی و ضدراکتی برد زیاد Aster SAMP/T خریداری کنیم که کانسرتیوم EuroSam مشترک فرانسوی و ایتالوی تولید میکند. با فرانسویان مذاکرات طولانی انجام شدند. با خریداری چهار بطریه به ارزش 8،3 میلیارد دالر موافقه کردیم. فرانسویان موعد بسیار طولانی — 50 ماهه، برای تحویلدهی تعین کردند. این بیش از چهار سال میشود. ولی حوادث در منطقه ما امکان تحمل چنین مدت زمان را نمی دهد.
ترکیه مساعی زیادی بخرج داد تا نیازمندی خود را به سپر هوایی، قبل از همه، به حساب کدام کشور عضو ناتو تامین کند. ولی نتیجه دلخواه به دست آورده نتوانست.
آنگاه ترکیه به چین، یکی از کمترین کشورهای جهان که چنین سیستم ها را تولید میکند، مراجعه نمود. ترکیه مدعی خرید سیستم های راکتی برد دور FD-2000 بود. پروسه مذاکرات با چین طولانی و بسیار مثمر بود که در جریان آنها ترکیه به عکس العمل ناتو و خاصتاً برخی اعضای این پیمان توجه نمی کرد. در نتیجه با چین موافقه حاصل شد که شامل تولید مشترک، تحویلدهی تخنالوژی، تعلیم و طرح پروژه های مشترک بود. ولی نسبت عدم توافق سرسختانه وزیر دفاع ملی و لوی درستیز موافقت نامه در آن زمان امضا نشد. حکومت چین نارضایتی خود را اظهار داشت و بصورت علنی به ترکیه گفت که همه چیز تخریب شده و در نیم راه مانده است.
باوجود نتائیج منفی مذاکرات، ترکیه از جستجوی سپر هوایی خود، با توجه به وضع متشنج در منطقه، دست نکشید. فقط یک کشور باقی مانده بود که ترکیه با آن مساله خریداری سیستم های برد زیاد مدافعه هوایی مورد بحث قرار نداده بود و این روسیه بود.
روسیه کشور است که سیستم های بسیار موثر، بسیار با کیفیت و دوربردترین سیستم های مدافعه هوایی در جهان تولید میکند. برد راکت های مجتمع های S-400 دوبرابر بیشتر از راکت های مشابه می باشد. درینجا باید به این نقطه توجه مبذول داشت که ترکیه مدعی خریداری سیستم های معلوم 300S- نه، بلکه S-400 نسل جدید می باشد. راکت های S-400 میتوانند همزمان تعداد زیادی اهداف را تعقیب کند. این مجتمع دارای حدود پیشرفته الکترونی می باشد. این مجتمع می تواند طیارات ستیلس را نیز پیگیری نماید.
مولف میگوید، من با یکی از معامله گران سلاح ها در روسیه که در معاملات فروش سلاح ها که دولت روسیه و کمپنی های تسلیحاتی با کشورهای دیگر تحقق می بخشد، میانجیگری میکند، آشنا شدم. من معلومات کافی، مربوط با مذاکرات دریافت کردم که تا به حال بین ترکیه و روسیه در مورد فروش راکت های S-400 جریان دارند. من تا به حال به تایید این معلومات موفق نشدم. ولی، آنچه که در باره آنها به من معلومات دادند، به من کاملاً منطقی و دلچسپ معلوم شد. وقتیکه ترکیه با روسیه در پشت میز مذاکرات نشست، ترکیه میانجیگران را نه پذیرفت. و معامله گران از این وضع نگران هستند. شخصیت های رسمی ترکیه و روسیه مذاکرات رو در رو انجام میدهند.
مجتمع های راکتی S-400 در حال حاضر بهترین راکت ها در کلاس خود شمرده میشوند. روسیه، باوجود حصول درخواست ها، راکت های S-400 ره به هیچ کشوری دیگر، به جز از چین، نه فروخته است. گفته میشود که ترکیه با کمپنی تولیدکننده راجع به خریداری دو بطریه که با 240 راکت مجهز با سرگلوله ها، ستیشن راداری کثیرالاستفاده، وسایل کشف و هدف گیری تجهیز شده، به مبلغ 5،2 میلیارد دالر موافقه نموده است.
عقیده بر آنست که دو بطریه S-400 با چهار بطریه سیستم های (Patriot, SAMP/T, FD-2000) برابر می باشند. به عباره دیگر، سیستم S-400 معادل چهار بطریه سیستم Patriot با 300 سرگلوله راکتی می باشد. خبر داده شده که اولین بطریه S-400 در جریان دونیم سال تولید و به ترکیه تحویل داده خواهد شد. و بطریه دومی طی یک سال، بصورت اعظمی در ترکیه تولید خواهد شد. بعد از ساختن بطریه دومی همچنان تحویلدهی تخنالوژی، تحقق پروژه های مشترک و ادامه تولید پیشبینی میشود.
منبع ما در باره یک نقطه مهم دیگر نیز خبر داد. او میگوید که بین دو کشور موافقت نامه اولیه راجع به خریداری و همکاری امضا شده است. ترکیه قسمت از مبلغ 5،2 میلیارد دالر پرداخته است و در عین حال مبلغ یک — یک ونیم میلیارد دالر به حساب کریدیت تامین خواهد شد که روسیه در اختیار ترکیه قرار میدهد. اگر معلومات که ما دریافت کرده ایم، درست باشند و این موافقت نامه عملی خواهد شد، پس ترکیه پیشرفته ترین سیستم مدافعه هوایی موجود در حال حاضر بدست می آورد که به مقایسه سیستم های دیگر به اندازه یک- یک ونیم میلیارد دالر ارزانتر است و یک — یک ونیم سال زودتر دریافت خواهد شد. برعلاوه این، ترکیه از برکت تحویلدهی تخنالوژی خود نیازمندی های خود را مرفوع خواهد ساخت. ترکیه یکجا با بهترین کمپنی ها در این عرصه پروژه های مشترک تحقق خواهد بخشید. ترکیه این مجتمع را تکمیل خواهد کرد. ترکیه سیستم تشخیص «دوست-دشمن» را تنظیم و تامینات پروگرامی را با شرایط خود تطابق خواهد بخشید.
روسیه تا به حال، جز از چین، به هیچ کس سیستم S-400 نه فروخته است. یونان که عضو ناتو می باشد، از سیستم 300S- استفاده میکند. سلواکی، بلغاریا، پولند، رومانیا نیز مجتمع های 300S- و 200S- استفاده میکنند. هیچ کشور دیگر ناتو سیستم S-400 در اختیار ندارد. ترکیه اولین کشور خواهد بود. برعلاوه این، ترکیه و روسیه اشکال جدید همکاری در عرصه صنایع نظامی طراحی میکنند. تا جای که من میدانم، پروسه مربوط به خریداری S-400 راه اندازی شده است. بیروکراسی جزئیات این مساله را تدقیق می سازد.
