آلمان پناه جویان افغان را اخراج میکند

اروپا که تا چندی قبل از پناه جویان با آغوش باز استقبال میکرد، آنها ره آهسته آهسته دوباره به وطن شان روان میکند. باشندگان افغانستان و شرق نزدیک که به امید کسب خانه نو در اروپا امید بسته بودند، دیدند که در اینجا به آمدن آنها به هیچ وجه خوش نیستند.

جرمنی «مهمانواز»، ظاهراً، در صدر فهرست کشورهای اروپایی با سیاست بسیار سختگیرانه مهاجرت قرار گرفته است.
روزنامه «لینته.رو» این موضوع را بررسی نموده که چرا مقامات اروپایی با پافشاری تمام از پناه جویان می طلبند که به خانه های شان برگردند.
پناه جویان را با دستان ولچک شده اخراج میکنند
یک افغان بنام محمد شعیب حسینی، کارگر اسبق شاپ نجاری آلمانی در مصاحبه با تلویزیون «الجزیره» شرح حال اخراج خود را از آلمان بعد از هفت سال زندگی در جرمنی چنین توضیح نمود:«آنها دستان مرا ولچک کردند، اگرچه من خواهش میکردم که این کار را نکنند، به خاطر که من جهت رفتن داوطلبانه با آنها آماده بودم. برعلاوه، من خواهش نمودم، تا مرا طوری بیرون ببرند که همکارانم مرا نه بینند — من هیچگاه مرتکب قتل نشده بودم، من به چنین رسوایی چه ضرورت داشتم؟ من پرسیدم:« گناه من چیست». به من جواب دادند:«درخواستی پناهندگی شما رد شده است و ما ترا به خانه ات روان میکنیم». فقط در ظرف نیم روز تمام زندگی من از هم فروپاشید و من بدون پول و هرنوع امید کمک در کابل قرار گرفتم».
بسیاری پناه جویان قبل از اینکه درخواست پناهندگی شان قبول شود، کار پیدا میکنند.
حسینی از جمله هزارن افغان فقط یک افغان نیست که از آلمان بنا بر دلیل پذیرفته نشدن درخواستی پناهندگی او، اخراج شده است. هر ماه طیاره پر از پناه جویان افغان از فرانکفورت به کابل پرواز میکند. اولین دسته آزمایشی 34 نفری را در ماه دسامبر سال 2016 به وطن شان روان کردند و برلین بلا فاصله اعلام داشت که با کابل اعزام 11900 پناه جوه را مورد توافق قرار داده است. آنهایی که بصورت داوطلبانه خاک آلمان را ترک میکنند (تعداد چنین اشخاص را 3300 نفر تشکیل میدهد)، مبلغ 700 یورو و تکت طیاره دریافت میکنند. کسانیکه که موافق نیستند، آنها را بصورت اجباری، اما بدون پول اخراج میکنند.
برعلاوه آلمان، پناه جویان افغان بصورت کتولی به ناروی، سویدن، فنلند و دنمارک پناه می برند و این کشورها را جنت برا پناه جویان می خوانند.
نه تنها افغانان از کشورهای اروپایی اخراج میشوند. در سال 2016 به تعداد 80 هزار نفر پناه جو از شرق نزدیک (51 هزار نفر بصورت داوطلبانه به برگشت به وطن موافقه نموده) اخراج شده و در سال 2017 تعداد بیشتر از رقم مذکور اخراج خواهند شد. به نیم از 700 هزار نفر که درخواستی پناهندگی داده، جواب رد داده شده که از جمله 12 هزار نفر تا به حال خاک آلمان را ترک کرده اند.
در سال 2015 بحران پناهندگی در اروپا دودسته گی ایجاد کرد. یک عده کشورها، مانند هنگری، پولند، چک و سلواکی، جهت جلوگیری از جریان سیل آسای پناه جویان تلاش می ورزند. ویکتور اوربان صدراعظم هنگری موضعگیری بسیار سخت در مورد مساله پناه جویان اتخاذ کرده است. کار به جای رسید که وزارت خارجه لکسمبورگ اخراج هنگری را از اتحادیه اروپایی مطالبه کرد.
جریان پناه جویان از کشورهای افریقایی از طریق بحیره مدیترانه همچنان جریان دارد. همه روزه در سواحل ایتالیا صدها پناه جو پیاده میشوند. این جریان باوجود آن که تا به حال بیش از 3000 نفر در بحیره مدیترانه غرق شده، تضعیف نمی شود. پناه جویان از طریق سرحد ایتالیا به اطریش پناه می برند. حکومت اطریش در این مور اقدامات شدیدتر برای جلوگیری از ورود «مهمانان ناخوانده»، تا استقرار نظامیان در سرحد اتخاذ کرده است.
حکومت افغانستان باکمال میل پناه جویان را دوباره می پذیرد. کابل هیچ چیزی از دست نمی دهد: چند هزار نفر دیگر که بر دو نیم میلیون بیکار اضافه میشوند، بر وضع چندان تائثیر کرده نمی تواند. آنها اصلاً در افغانستان باقی نخواهند ماند: آنها دوباره یا به اروپا و یا به کمپ های آواره گان در ایران و پاکستان پناه می برند.
استراتیژی فعلی اتحادیه اروپایی چنین است، تا پناه جویان را در منطاق دورتر از سرحدات خود، در کشورهای همجوار با نقاط داغ که در آنها منازعات ادامه دارند، متوقف سازد. برای آن مساله عمده اجازه نه دادن به بحران نو مهاجرت است و به هراندازه که ممکن باشد، سعی می ورزد، از مهاجران در خاک خود رهایی یابد، زیرا هیچکس در اروپا به پناه جویان نیاز ندارد.