واقعیت های کوریای شمالی راباید به رسمیت شناخت

© REUTERS / KCNAواقعیت های کوریای شمالی راباید به رسمیت شناخت
واقعیت های کوریای شمالی راباید به رسمیت شناخت - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
د یوید کانگ (David C. Kang) استاد، روابط بین المللی واقتصادی در پوهنتون کالیفورنیا جنوبی درمقاله که در نیویارک تایمز چاپ گردیده ، چنین می نویسد: کوریای شمالی – مشکلی نیست که حل نشود.

غرب میتواند در مورد انقلاب کوریای شمالی خیال های باطل ارایه نماید، ولی کیم و خانواده او خلاف تصور به اساس پیشبینی ها زندگی بسیار طولانی در پیش دارند. حتی در وجود او امروز هیچ نشانه ای از فروپاشی قریب الوقوع دیده نمی شود. و در پهلوی آن مردم کوریای شمالی به هیچ وجه به اعتصابات توده ای تمایلی ندارند. ایا کسی واقعآ باور دارند که با توجه به یک رشته تحریم ها رهبر کشور کیم جونگ این به طور ناگهانی از قدرت کناره گیری نماید و کوریای شمالی تبدیل به کشوری لیبرال شود. و یا هم واشنگتن تعدادی از کشتی های حامل طیارات جنگی را به انجا بفرستد تا اردوی کوریای شمالی و قدرت سیاسی آن بدون قید و شرط تسلیم شوند. نیشخند های پیهم بر کیم جونگ این و تلاشهای معرفی نمودن او به مثابه شخص به اصطلاح «دیوانه» ثبوت برخورد اشتباهی ما است.
نیشخند بر او یک اشتباه است، نه بخاطر اینکه، یک بی ادبی است، بلکه به این دلیل خطرناکتر است که قدرت او را کم ارزش میدهند. کیم تقریبآ شش سال اداره امور را در دست دارد و یک دیکتاتور مستبد و ظالم است. او یک شخص متناقض می باشد. در چنین شرایطی، فقط آن دسته از رهبران زنده می مانند که سیاستمداران عالی هستند. تهدید و تحریم درگذشته نتایجی را ببار نیاوردند واقدامات اضافی از این قبیل، نتایج مطلوب در آینده نیز نخواهند داد. مانند پدرکلان و پدر کیم که در پاسخ به فشارها استادگی کردند.
جای تعجب نیست که آزمایش های راکتی مکرر فقط در لحظه ای صورت می گیرند که اداره ترامپ با کشتی های طیاره بردار و حملات پیشگیرانه آن کشور را تهدید کرده بود.
کوریای شمالی را نمی توان کشور غیر قابل پیشبینی نامید. بلکه برعکس آن کشور در جهان تا اندازه زیاد قابل پیشبینی است. برعلاوه مردم این کشور بسیارمحتاط هستند. کوریای شمالی در وخت آزمایش راکت ها، جاپان را هدف خود قرار دادند. کوریای شمالی به این ترتیب، پیغام روشن داد: اگر سعی کنید که بر ما حمله پیشگرانه نماید، ما جاپان را هدف خود قرار خواهیم داد. احتمالآ در آنجا پایگاه های نظامی امریکایی که تعداد سربازان آن به 50 هزار تن میرسند، وجود دارند. این بدان معنی است که جنگ دوم کوریا آغاز نخواهد شد، بلکه این پاسخ در جواب حمله خواهد بود. آیا ایالات متحده امریکا میخواهد قوتهای نظامی را در منطقه افزایش دهد، و آیا جاپان، کوریای جنوبی، و چین با این مفکوره موافق هستند؟
اعمال زور و فشار توسط سلاح های هستوی تقریبآ بی فایده است. مگر برای جلوگیری تهدید و ارغاب ابزار خوب استند.
هدف آن — تضمین بقای کشور و رژیم حاکم آن است. به هر اندازه ای که ایالات متحده امریکا فشار بیشتر بر کوریای شمالی وارد میکند، به همان اندازه آنها راکت ها و کلاهگ های اتومی خود را عصری تر می سازند، و این پروسه را دوام میدهند.
بطور خلاصه بازداری کار میدهد و این را نه کوریای شمالی، و نه هم بقیه جهان فراموش نخواهد کرد. 20 سال پیش برای هر دو طرف جهت انجام مذاکرات یک فرصت خوب به وجود آمده بود، اما واشنگتن و پیونگ یانگ طبق شواهدی زیاد در حرف خود صادق نه بودند. این یک تناقض کلاسیک است: وقتی که یک طرف به امنیت خود اقدام میکند. طرف دوم این عمل را دشمنانه تلقی میکند. و بعدآ واکنش نشان داده می شود و در نتیجه هر دوطرف به خطرات فزاینده روبرو می شوند.
اگر چشم انداز تیره و تار باشد چی کاری میتواند به پیش برود؟
خبر خوب این است که باز دارندگی برای هردو طرف موثر است. در حالی که اتحاد بین ایالات متحده آمریکا و کوریای جنوبی شکست ناپذیر و مقاوم است. کوریای شمالی برای سیول خطری را به وجود نمی اورد.
درباره کیم جونگ این، هر آنچه شما می خواهید، بگویید. مگر او خود کش نیست و عمل بازداری طبق گذشته عمل خواهد کرد. اما مشکل کوریای شمالی بسیار گسترده تر از برنامه هسته ای او است. در این کشور یک فاجعه انسانی به وجود آمده و در یک وضعیت بحرانی به می تواند تعدادی از مردم طور چشمگیری تلاش خواهند کرد، تا از کشور فرار کنند.
علاوه بر این، کوریای شمالی — یک سیاه چال اقتصادی و زیست محیطی است. در سراسر شمال شرق آسیا تجارت و سفر مردم محدود است. پروگرام سلاحهای اتومی با مشکلات سیاسی همراه خواهد بود. اما غرب باید تلاش را برای حل این مشکلات همچنین ادامه دهد. شاید، سیاستمداران ایالات متحده امریکا و کوریای جنوبی نمی خواهند زرادخانه هسته ای کوریای شمالی را به رسمیت بشناسد اما واشنگتن در اغلب موارد مفکوره خود را تغیر داده است. ایالات متحده امریکا 10 سال وضعیت در جنوب آسیا را نادیده گرفته بود. وبعدآ اعلام کرد که هند و پاکستان سلاح اتومی دارند و به رسمیت شناخت.

کوریای شمالی — یک مورد خاص است، اما ما واقعیت ها را نادیده گرفته که این یک کشور واقعی با دولت فعلی است. برای ایالات متحده امریکا یگانه راه برای پیشرفت است — این اصرار بر راه حل مشکلات بشردوستانه و اقتصادی و درعین زمان موازی به ان محدود کردن برنامه هسته ای کوریای شمالی میباشد.

 

 

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала