آیا در برازیل هر فوتبالیست ثروتنمد است؟

© Sputnik / Vladimir Pesnya /  مراجعه به بانک تصاویر جهت تاریک فوتبال برازیل
جهت تاریک فوتبال برازیل - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
هشتاد فیصد فوتبالیستان برازیل بطور اوسط در ماه 318 دالر دریافت میکنند. اکثریت بازیکنان حق مددمعاش هنگام بیکاری و بیمه در برابر حوادث ناگوار ندارند.

هشتاد فیصد فوتبالیستان برازیل بطور اوسط در ماه 318 دالر دریافت میکنند. اکثریت بازیکنان حق مددمعاش هنگام بیکاری و بیمه در برابر حوادث ناگوار ندارند.
برییلیر پیریس (Breiller Pires) در روزنامه ایل پائیس «El Pais» چاپ اسپانیه می نویسد، وقتیکه بزرگترین کمپنی سرمایه گذاری فوتبال DIS فیصله اتخاذ کرد که هافبایک کاویی سیکییرا (Kauê Siqueira) کار در کلوپ کوچک «پیناپولینسی» فوتبال ادامه دهد، او ستاره در حال اوج فوتبال برازیل بود و توانسته بود در تیم های مانند «کورینتیانس» و «انتیرناسیونال» بازی نماید. این فیصله برای فوتبالیست 21 ساله در آن لحظه مرگبار ثابت گردید. فوتبالیست در تاریخ 13 جون سال 2013 در راه رفتن به پایگاه تمریناتی که در ناحیه پیناپولیس در اطراف سان-پاولو قرار داشت، اداره موتر را از دست داد و با حادثه ترافیکی روبرو گردید: موتر او به اثر ضربه به هوا پرید و بعد از ملاق خوردن بر روی جاده افتاد.
این بازیکن جوان 26 روز را در شفاخانه سپری کرد. در نتیجه عملیات جناح چپ بدن او قسماً فلج گردید. او بعد از معالجه تشدیدی و احیای قسمی وضع صحی، سعی نمود به تمرینات برگردد. ولی وضع صحی به او حتی امکان وارد آوردن ضربه ساده بر توپ را هم نمی داد. سیکییرا در سن 22 سالگی با فوتبال وداع کرد. فوتبال به او هیچ کمک کرده نمی توانست. تیم «پیناپولینسی»، مانند اکثریت تیم های فوتبال در برازیل، کلوپ بسیار محقر است. از همینرو به فوتبالیست جوان در مورد پرداخت مخارج معالجه جواب رد داد. در کشور که در آن تامینات سراسری طبی وجود ندارند، معالجه بسیار گران تمام میشود. کلوپ همچنان پرداخت معاش به فوتبالیست را نیز قطع کرد. مخارج توانبخشی در کلینیک های خصوصی را والدین فوتبالیست می پرداختند. آنها همچنان تربیه نواسه چهارساله خود را بر دوش گرفتند. او از اینکه کار تخصصی در رشته فوتبال را ادامه داده نتوانست، بسیار زیاد تاسف می کند. این بازیکن سابق شکایت میکنند:«اگر کلوپ راساً از من حمایت میکرد، من چانس بازگشت به فوتبال میداشتم. این نبود کامل احترام به کرامت انسانی است».
سیکییرا به محکمه درخواست راجع به جبران بخش اعظم مخارج سپرد و محکمه ابتدائیه درخواست او را منظور کرد. کلوپ علیه این فیصله به محکمه مرافعه مراجعه کرد. بصورت مجموعی این سومین عریضه علیه کلوپ «پیناپولینسی» نسبت کمک نه کردن به فوتبالیست می باشد. به محکمه همچنان برداران ویلیام و دانییل میلیر (William y Daniel Miller) عارض شده اند. مدافعین تیم فوتبال مجبور شدند مخارج معالجه صدمات را که در میدان فوتبال برداشته بودند، خود بپردازند. اندری گارسییا (André Garcia) منیجر کلوپ «پیناپولینسی» بر این پافشاری میکند که کلوپ تمام تعهدات خود را در برابر فوتبالیستان اجرا کرده است.
آنچه که در کلوپ «پیناپولینسی» رخ داده — پدیده معمول است. در برازیل، کشور فوتبال، بحران سنگین اقتصادی رخ داده است. اکثریت 775 کلوپ فوتبال برازیل به طبقه متوسط متضررشده از بحران و روبه زوال تعلق دارند. بی ثباتی مالی مانند دانه سرطان توسعه می یابد. در سان-پاولو طی دو سال اخیر ورزشکاران راجع به تخلف از قانون کار 500 عریضه به مقامات مربوطه سپرده اند. از جمله 40% را فوتبالیستان تشکیل میدهند که کلوپ ها از کمک به آنها امتناع ورزیده اند. 80% فوتبالیستان ماهانه 1000 ریال (معادل 318 دالر) معاش دارند. تقریباً هیچکس از آنها مددمعاش هنگام بیکاری و بیمه در برابر حوادث ناگوار ندارند.
وکیل مدافع تیاگو رینو (Thiago Rino) که در رشته تخصصی دفاع از سپورتمینان کار میکند، معلومات داد:«تعداد بسیار کم کلوپ ها سپورتمینان خود را بیمه میکنند». اگر بازیکنان با مشکلات مواجه میشوند، بسیاری کلوپ ها قرارداد را فسخ میکنند. آنها اعلام میدارند که وضع صحی ورزشکار قبل از امضای قرارداد صدمه دیده بود. رینو افزود:«تنها ماندن بازیکن در وضع صحی بد — امروز برای رهبران کلوپ ها امر معمول می باشد».
وضع 28 هزار بازیکن حرفوی که در کانفدراسیون فوتبال برازیل عضویت دارند، بهتر نیست. در مارچ سال 2017 بازیکنان کلوپ رده دوم «باربارینسی» از سان-پاولو مجبور گردیدند در روز بازی فاصله 240 کیلومتری را در بس تا شهر طی کنند، جای که مسابقه صورت می گرفت. طبق سفارشات رسمی تیم باید باید حد اقل یک روز قبل از بازی بیاید. در نتیجه بازیکنان در طول تمام سفر در فرش داخل سالون بس دراز کشیده بودند، تا بر زانوهای شان فشار نه آید. تیم موسم مسابقات را در لیگ خود با قرارگرفتن در آخرین مقام خاتمه بخشید.
البته، قصه های با پایان خوشبخت نیز وجود دارند. به این ترتیب، مارکوس اوریلیو (Marcos Aurélio)، مدافع اسبق تیم «بارابارینسی»، در عمر 36 سالگی خود اولین فوتبالیست بود که در نتیجه دعوا حقوق تقاعد در تمام طول عمر به دست آورد (او در سال 2013 صدمه برداشت و پای او عملاً بی حرکت ماند). لوکاس پاتریک(Lucas Patrick) مدافع تیم «گریمیو اوساسکو» به خاطر پای شکسته در بازی در دعوا با اداره کلوپ، باوجود آن که حق بیمه نداشت، برنده شد. کمیت پرداخت ها افشا نشده است. این فقط دو نفر اند. ولی تعداد مردم که زندگی شان را وقف بازی فوتبال که باعث شهرت برازیل گردیده و همچنان مبارزه به خاطر حقوق و زندگی خود کرده، نسبتاً زیاد است.

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала