دای‌فولادی
جاوید فیصل معاون سخنگوی داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه حکومت وحدت ملی، می‌گوید که دولت افغانستان و شهروندان این کشور توقع دارند که هرگاه یک گروه جنگی دست از مخالفت مسلحانه می کشد و به روند صلح می‌پیوندد، میزان خشونت های مسلحانه کاهش یافته و وضعیت امنیتی بهبود یابد، اما در غیر این صورت صلح با گروه های جنگی هیچ اقدام مثبت نمی تواند به حساب بیاید. جاوید فیصل می گوید: «بحث هایی که در باره پروسه صلح یادآوری می‌شود یا صلحی که ما قبلا با حزب اسلامی داشتیم، یک مساله بسیار مهم در آن این است که باید یادآوری شود. هر گروه جنگی که امروز به پروسه صلح می پیوندد مردم افغانستان از پیوستن این گروه ها توقع دارند که تاثیرات مثبت برامنیت افغانستان داشته باشد. اگر گروه‌های جنگی به پروسه صلح می‌پیوندند و در آن صورت هیچ تغییری ویا تاثیر مثبتی بر امنیت افغانستان نمی‌داشته باشد، به این معناست که شاید این یکجا شدن به پروسه یک بحث مثبتی نبوده و توقعی که ما از آن داشته‌ایم آن را بدست نمی‌آوریم. بنا ضرورت است هرگروهی که به روند صلح یکجا می‌شود تاثیرات مثبت بر امنیت افغانستان داشته باشد.»
سخنگوی ریاست اجرایی در حالی چنین اظهاراتی بیان می کند که گلبدین حکمتیار پس از نزدیک به سه ماه حضور خود در کابل، بارها مدعی شده که حزب اسلامی خواهان تقویت دولت و نظام است. او هم چنین ادعا کرده که این حزب طرفدار تامین صلح و ثبات در افغانستان است.
دست آورد تبلیغاتی و فربه ساختن پهلوی قومی
هرچند از همان آغاز مذاکرات صلح هم معلوم بود که پیوستن حزب اسلامی به روند صلح هیچ گونه تاثیری بر بهبود وضعیت امنیتی افغانستان در قبال نخواهد داشت، اما اشرف غنی رییس جمهور افغانستان خواست تا از امضای توافق نامه صلح با حزب اسلامی و مساعد کردن زمینه بازگشت گلبدین حکمتیار به کابل، به دو هدف مشخص دست یابد.
هدف اولی آقای غنی از توافق با حزب اسلامی، نمایش جدیت حکومت وحدت ملی برای انجام مذاکرات صلح، بیرون آوردن این حزب از زیر دستورات حکومت پاکستان و هم چنین تشویق گروه طالبان به انجام مذاکرات صلح بود. برای رسیدن به این هدف تمام رهبران سیاسی افغانستان هم نظر بودند و زمانی هم که مذاکرات صلح میان دولت و حزب اسلامی نتیجه داد، رهبران تمام گروه های سیاسی از این توافق استقبال کردند. اشرف غنی می خواست به پاکستان نشان دهد که اراده صلح با تمام گروه های مسلح مخالف دولت را دارد و با امضای توافق نامه صلح با گلبدین حکمتیار انتظار داشت که طالبان نیز راه رهبر حزب اسلامی را در پیش گیرد. اما ظاهرا به نظر می رسد که رهبران طالبان گول اشرف غنی را نخوردند و پاکستان هم هیچ تلاشی برای تشویق طالبان به منظور انجام گفتگو با دولت افغانستان به خرج نداد. اشرف غنی هم به تازگی پی برده که نتوانست طالبان را به دام بی اندازد.
هدف دوم و عمده ی اشرف غنی از توافق با حزب اسلامی، فربه ساختن پهلوی قومی اش در قدرت بود. اشرف غنی خود را در میان اقوام مربوط به پشتون تنها می دید و دیگر رهبران پشتون هم به نحوی از مخالفان سیاسی سرسخت وی به شمار می روند. آقای غنی زمانی روند مذاکرات صلح با حزب اسلامی را شدت بخشید که با شریکان خود در قدرت، از جمله عبدالله عبدالله رییس اجرایی و جنرال عبدالرشید دوستم معاون اولش که هرکدام از دو قوم خاص و قدرتمند دیگر نمایندگی می کنند، بر سرچگونگی تقسیم قدرت و چوکی دچار تنش و اختلافات شد.
خیلی از رهبران ارشد پشتون، از جمله حامد کرزی رییس جمهور پیشین، انورالحق احدی رهبر حزب افغان ملت، عبدالرب رسول سیاف و صبغت الله مجددی از رهبران ارشد جهادی و دیگر سیاستمداران مطرح پشتون از آقای غنی دوری جستند و او ناگزیر شد تا با آوردن گلبدین حکمتیار پلهوی قومی خود را فربه تر سازد و هم چنین از او به عنوان ابزاری علیه جنرال عبدالرشید دوستم و عبدالله عبدالله استفاده کند. حکمتیار هم از زمانی که در کابل حضور یافته بارها موضع گیری های سخت و تندی علیه مخالفان اشرف غنی داشته است و به نحوی نشان داده که او در کنار رییس جمهور قرار دارد.
به هرحال، انتظاری که شهروندان افغانستان از امضای توافق نامه صلح میان دولت و حزب اسلامی داشت، این بود که در نتیجه این میزان خشونت های مسلحانه در کشور کاهش و وضعیت امنیتی بهبود یابد. اما این انتظار برآورده نشد و حتا پس از آمدن گلبدین حکمتیار به کابل، پایتخت شاهد خونین ترین حمله های تروریستی بوده و میزان ناامنی ها و درگیری ها نیز در سراسر افغانستان افزایش روز افزون داشته است.
