در وضع کنونی راکت های اس-400 که برای ترکیه به اولین وسایل مدافعه هوایی برد بزرگ و متوسط مبدل خواهند گشت، به مثابه وسیله خنثی کننده خطرات از نقاط نظر مختلف بررسی میشوند.
بصورت علنی راجع به این صحبت نمی شود که چرا امریکا و ناتو با خریداری سیستم های اس-400 از روسیه مخالف اند، اما در روشنی حوادث در سوریه ترکیه دوستان و دشمنان خود را شناخت. از همینرو ترکیه بر اعلامیه های شخصیت های رسمی امریکا باور نمی کند. ما میتوانیم بگوئیم که منبع مشکل اعتماد بر امریکا و ناتو از جانب ترکیه، این امر محسوب میشود که در عقب پنج کودتای که در گذشته در ترکیه صورت گرفته و بالاخره، پلان ها و طرح ها در باره اشغال و تقسیم نمودن ترکیه به وسیله دامن زدن به جنگ داخلی در روزهای 17-25 دسمبر سال 2013 (جاروجنجال فساد «رشوه بزرگ» که در آن چهار وزیر و پسر رجب طیب اردوغان دخیل بودند — تبصره مدیریت مسوول) و 15 جولای سال 2016، طوریکه معلوم گردیده، امریکا و ناتو قرار داشتند. باوجود این همه حقایق و اینکه ترکیه در طول 65 سال در پیمان ناتو عضویت دارد، پنتاگون با دروغ آشکار ما را بازی میدهد و میگوید که استفاده از سیستم مدافعه هوایی ساخت روسیه از نقطه نظر همگرایی آنها با سیستم های که بصورت مشترک توسط دیگر کشورهای عضو ناتو استفاده میشوند، مشکلات در قبال خواهد داشت. این، اگر راست گفته شود، خنده آور است. بیائید ما هم، مانند یانکی ها، خود را نادان نشان دهیم. بیائید بگوئیم که در صورت خریداری اس-400 این راکت ها فعلاً برضد سازمان های تروریستی، مانند داعش، «النصره» («القاعده») (ممنوع در روسیه — تبصره مدیریت مسوول)، حزب کارگران کوردستان و گروه های دفاع مردمی (YPG) متوجه می باشند. این جالب است، آیا باور خواهند کرد؟ زیرا نمایندگان این دولت تروریستی بهتر از همه میدانند که اگر راکت ها برخلاف این سازمان های تروریستی یا یانکی ها متوجه خواهند بود — نتیجه عین چیز خواهد بود.
به کمک اسناد جعلی که سی آی ای — اداره استخبارات امریکا، دولت تروریستی و جنایتکار که به حد کمال شیوه های جنگ روانی و پروپاگند سیاه را یاد دارد — ساخته بود — رژیم صدام حسین را بعد از آغاز عملیات جنگی نیروهای ایتلاف بین المللی علیه عراق در تاریخ 20 مارچ سال 2003 سرنگون ساختند. جنگ دوم در خلیج فارس در تاریخ به مثابه اولین حادثه ثبت گردید که شرق نزدیک را بی ثبات نمود و منطقه را دچار بی نظمی ساخت که به مرگ بیش از یک میلیون باشنده بی گناه ملکی منجر گردید. این جنگ به منظور از بین بردن سلاح کشتار جمعی آغاز شده بود که در اصل نزد صدام وجود هم نداشت (!) کولین پاویل (Colin Powell) وزیر خارجه امریکا بعداً طی سخنرانی در مجلس سنای امریکا در سال 2004 اعلام داشت که سیا به او معلومات نادرست داده بود و در این صورت بر هیچ ثبوت جدی به نفع این که صدام سلاح کشتار جمعی دارد، استناد نکرده بود. سی آی ای و پنتاگون که از معلومات جعلی استخباراتی استفاده کردند و به بهانه برای آغاز بی ثبات کردن شرق نزدیک و جنگ داخلی مبدل گشتند، در حال حاضر میخواهند عین بازی را نسبت به ترکیه راه اندازی کنند. اداره امریکا که ساحه آن برای مانورکردن در سوریه محدود گردیده، جنگ روانی علیه ترکیه به هدف سبوتاژکردن پروسه آستانه، دفاع و تقویت حزب «اتحادیه دموکراتیک» (PYD) کوردستان آغاز کرده است. اتهامات که از دهن بریت ماکگیرک (Brett McGurk) نماینده ویژه ترامپ در ایتلاف در باره مبارزه با داعش در این باره شنیده شدند که ترکیه در شمال سوریه از سازمان های وابسته به «القاعده» (مانند «النصره») حمایت میکند، همچنان عملیات را آشکار می سازد که برخلاف ترکیه به هدف مداخله کومپلکسی پیشبرده میشود. امریکا عملیات جدی جهت تشکل اذهان عامه انجام داده، تا ترکیه را به مثابه «دولت معرفی کند که به تروریزم مساعدت میکند» و اسناد و معلومات جعلی استخباراتی آماده می سازد. امریکا با تلاش جهت برهم زدن پلان های روسیه و ترکیه در جهت تامین نظم در سوریه با شمول ادلب در طرح نواحی عاری از تشنج و تجرید «النصره»، ترکیه را به تجدید برخوردها بر اساس بیانات دروغین متهم ساخت و آشکارا به روسیه اشاره میکرد که همین اینها — همکار آن کشور در این پروسه می باشد.
طوریکه برخی کارشناسان نظامی روسیه در عرصه سیستم های راکتی اظهار میدارند، در مناسبات ترکیه با امریکا و اتحادیه اروپایی پرابلم ها وجود دارند. ترکیه در قرارگرفتن در چنین وضع هراس دارد که اگر آن کشور سیستم های راکتی غربی را خریداری نماید، پس در صورت هرنوع منازعه آنها میتوانند به اساس سیگنال خاص غیرفعال گردند. به عباره دیگر، به رژیم عیار ساخته خواهند شد که در آن قابل استفاده نخواهند بود. این سیستم تامینات برنامه ای برای هر دستگاه دارند. صدام حسین در وقت خود در چنین وضع قرار گرفته بود. صدام حسین قبل از جنگ دوم در خلیج فارس مقدار زیادی سیستم های راکتی فرانسوی و طیارات عصری جنگی خریداری کرده بود. وقتیکه او هنگام حمله نیروهای ایتلافی تحت رهبری امریکا جهت بکارگرفتن آنها تلاش نمود، پرده های رادار ناگهان خاموش شدند. سیستم مدافعه راکتی فلج گردید و عراق در ظرف چند هفته سقوط نمود.
مولف می نویسد، ما نمی توانیم بر ناتو باور کنیم. حالا غرب — دشمن ترکیه است. ما امنیت و مدافعه هوایی خود را فقط با راکت های اس-400 تضمین کرده میتوانیم. ولی ما بر روسیه تا چه حد اعتماد کرده میتوانیم؟ معلوم است که در صورت استفاده از سیستم های تسلیحاتی خریداری شده از امریکا علیه خود امریکا و متحدان آنها را میتوان به وسیله وسایل الکترونی و تامینات پروگرامی غیرفعال ساخت. این واقعی به نظر میرسد که روسیه نیز در کار سیستم های، مانند اس-400 که در آنها دسترسی بر تمام مجموعه پرزه جات پیچیده ممکن نیست، مداخله خواهد کرد. به عباره دیگر، هیچکس نباید امیدوار باشد که اس-400 را میتوان علیه روسیه و برخلاف اراده روسیه استفاده کرد. ولی بادرنظرداشت اینکه مطابق موافقت نامه اولیه عقدشده بین ترکیه و روسیه در جریان سال آینده دو بطریه راکت های اس-400 به ترکیه تحویل داده خواهند شد و در سال بعد، دو بطریه دیگر در ترکیه تولید خواهند شد، من فکر میکنم که سطح عدم مداخله در کار این سیستم ها نسبتاً بلند خواهد بود.
برعلاوه این، به نظر من، اوضاع و احوال منطقوی و جهانی، باوجود آن که خصوصیت موقتی دارد، ضرورت همکاری روسیه و ترکیه را در تمام عرصه ها به نفع دوکشور ایجاد میکند.
