پلان های ایریک پرینس: اعزام پنج هزار قراردادی مزدور به افغانستان

© AP Photo / Susan Walshپلان های ایریک پرینس: اعزام پنج هزار قراردادی مزدور به افغانستان
پلان های ایریک پرینس: اعزام پنج هزار قراردادی مزدور به افغانستان - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
ایلیا پلیخانوف کارشناس مسایل نظامی روسیه می نویسد، پرینس، رئیس اسبق کمپنی خصوصی Blackwater، قبلاً در ماه جولای بصورت علنی مفکوره ایجاد چیزی شبیه به کمپنی استعماری انگلیسی هند شرقی و تاسیس مقام نائیب السطنه که پاسخگوی تمام حوادث جاری در افغانستان باشد، طوریکه انگریزان این کار را زمان اشغال هند انجام داده بودند، پیشنهاد نموده بود.

نائیب السلطنه، طبق مفکوره پرینس، تمام مسایل را بدون هرنوع بیروکراسی و مشوره های بی پایان با واشنگتن مستقلانه حل خواهد کرد و فقط در برابر رئیس جمهور جوابگو خواهد بود.
پرینس اعزام قراردادیان مزدور را به افغانستان برای مدت زمان طولانی پیشنهاد میکند، تا آنها در آنجا به سر ببرند، تمام بار سنگین خدمت نظامی را بر دوش بکشند و شانه به شانه با قطعات بجنگند که از مردم محلی تشکیل شده باشند. به عقیده پرینس، تمویل کننده عمده این پروژه میتوانند کارپوریشن های بزرگ غربی باشند که به استخراج معادن مواد مفیده در افغانستان علاقمند می باشند. ارزش معادن مواد مفیده در افغانستان از یک تا سه تریلیون دالر ارزیابی میشود.
مفکوره ایریک پرینس تا رئیس جمهور دونالد ترامپ و جمیس میتیس وزیر دفاع امریکا رسانده شد، ولی با تفاهم زیادی در رهبری نظامی امریکا مواجه نه شده است. اما با گذشت یک ماه جزئیات مفصلتر پروژه پرینس روشنتر گردیده و در برابر رهبری امریکا این مساله که در افغانستان چه کار کنند، بصورت هرچه حادتر مطرح میگردد.
اگر افغانستان را یکبار دیگر از نیروهای خارجی پر کرد، پس گمان نمیرود که این کدام نقش مثبت بازی خواهد کرد. در جای که در سال های گذشته 140 هزار نظامی ایتلاف بین المللی تحت رهبری امریکا و آیساف تحت رهبری ناتو از 57 کشور جهان از عهده تامین امنیت برآمده نتوانستند، 20 — 25 هزا ر سرباز قطعات نو به هیچ وجه از عهده این کار برآمده نمی توانند. میتوان یکبار دیگر بطور کامل وارد افغانستان شد، ده ها سال دیگر صرف این کار نمود، هزاران تن از مردم را کشت ولی هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. این را تاریخ ثابت ساخته است. امریکا خارج شدن از افغانستان را نیز بخود بنا بر خدشدارساختن حیثیت و اعتبار خود و هراس از این که افغانستان در دایره نفوذ ایران، چین و روسیه قرار خواهد گرفت و یا قدرت بطور کامل به طالبان تعلق خواهد گرفت و افغانستان به منبع تجمع جهادیون مبدل خواهد گشت، اجازه داده نمی تواند. امریکا باید راه سومی را جهت بیرون رفت از منازعه در افغانستان جستجو کند.
از همینرو به پیشنهاد پرینس در امریکا با دقت هرچه بیشتر توجه مبذول داشته اند. مفکوره واگذاری تمام مخارج و تلفات جنگ در افغانستان به کمپنی های خصوصی و قراردادیان مزدور هرچه بیشتر اغواکننده معلوم میشود.
ایریک پرینس چه چیز را پیشنهاد میکند؟
او اعزام نمودن اردوی اجیر قراردادیان مزدور به تعداد 5500 نفر به افغانستان پیشنهاد میکند. قراردادیان مزدور باید در افغانستان طی سالیان متمادی، به مراتب بیشتر از مدت زمان حضور نظامیان اردوی امریکا براساس تعویض دوره یی که امروز صورت میگیرد، حضور داشته باشند. طوریکه کارشناسان نظامی اظهار نظر میکنند، امریکا در واقعیت امر تجربه زیادی شانزده ساله پیشبرد جنگ متواتر در افغانستان ندارد. امریکا بصورت اعظمی فقط تجربه پیشبرد جنگ یکساله دارد، ولی اصلاً فقط شانزده بار در مناطق مختلف جنگ کوتاه پیشبرده است.
قراردادیان مزدور زبان را خواهند آموخت، با عنعنات مردم محلی آشنا خواهند شد، قطعه خود و همه رفقای افغان خود را خواهند شناخت، از این تشویش نخواهند داشت که اقامت طولانی در یک محل به سابقه نظامی آنها زیان خواهد رساند.
دستمزد آنها 500-600 دالر در روز خواهد بود. قراردادیان مزدور را نه تنها در امریکا، بلکه در انگلیستان، استرالیا، افریقای جنوبی، آلمان، فرانسه و سویدن استخدام خواهند کرد. اجیران خود مستقل نخواهند بود، بلکه در ترکیب قطعات افغان فعالیت خواهند کرد، جنگ تجاوزگرانه تهاجمی را پیش خواهند برد و برعلاوه این کار تعلیم دادن اردوی افغانستان را دورتر از خط مقدم جبهه و همچنان کار حفاظت پایگاه ها خود را نیز پیش خواهند برد.
پرینس باور دارد که او در بدل پول بدون اشکال اردوی قراردادیان اجیر را از نظامیان نیروهای خاص سابق و شبه نظامیان برحال کمپنی خصوصی Blackwater که در افغانستان بودند و با برگشتن به آنجا مخالف نیستند، ایجاد کرده میتواند
به عقیده پرینس، بهای بکاربرد اردوی اجیر در سال را مبلغ 10 میلیارد دالر تشکیل خواهد داد. در سال 2017، طوریکه انتظار میرود، امریکا در جنگ در افغانستان حد اقل 45 میلیارد دالر و در سال 2018 بیش از 50 میلیارد دالر مصرف خواهد کرد.
اردوی اجیر را از هوا باید نیروهای هوایی خصوصی حمایت کند. پرینس، طوریکه معلوم شده، به رهبری افغانستان بکاربرد نیروی هوایی خصوصی را قبلاً در ماه مارچ پیشنهاد کرده بود. نیروهای هوایی خصوصی از هلیکوپترهای ضربتی و طیارت بی پیلوت به تعداد تا 90 فروند استفاده کرده میتوانند و طبق نظر موصوف، در هر نقطه خاک افغانستان در جریان یک ساعت ضربات وارد آورده میتوانند. اجازه بکاربرد سلاح را فقط افغانان داده میتوانند، نه اجیران مزدور.
نیروهای رسمی هوایی افغانستان باید هلیکوپترهای Black Hawk امریکایی را فقط بعد از گذشت دو سال دریافت کنند و تمرینات پیلوتان افغان باید تا خزان سال روان آغاز گردند. فعلاً اردوی افغانستان از سال 2015 به بعد بر حمایت هوایی نیروهای هوایی امریکا اتکا مینمایند. یعنی نیروی هوایی خصوصی این مشکل را نیز تا زمان حل کرده میتوانند، تا نیروهای هوایی افغانستان قابلیت فعالیت های مستقلانه کسب نمایند.
پرینس به مثابه اساس کمپنی هوایی Lancaster6 را که در دوبی راجستر شده و در افغانستان بر اساس قرارداد کار حمل و نقل محموله ها و نظامیان، دیسانت کردن محموله ها برای اردو پیش می برد، ولی نیروی ضربتی نمی باشد، پیشنهاد میکند. رئیس کمپنی Lancaster6 همکار ایریک پرینس در باره پروژه دیگر هوایی در افریقا می باشد.
رولاند نیومن سفیر اسبق امریکا در افغانستان به نوبه خود نسبت به مفکوره نیروهای هوایی خصوصی به دیده شک و تردید می نگرد. نیومن گفت که اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در صحبت خصوصی به او گفته که به هیچ وجه هیچ نوع نیروهای هوایی خصوصی را در کشور خود قبول نخواهد کرد. نیومن همچنان شک دارد که اردو و نیروهای خصوصی، نسبت به نیروهای مسلح رسمی ارزانتر تمام خواهند شد.
نماینده کانگرس دانا روراباهیر برخلاف از مامورساختن کمپنی نظامی خصوصی حمایت میکند و میگوید که نسبت به پیشنهاد ایریک پرینس در قصر سفید برخورد جدی مینمایند و آنها را بررسی میکنند، اگرچه همه میدانند که نظامیان بصورت قطع با شرکت نظامیان خصوصی در کار آنها مخالف می باشد. پرینس در مصاحبه های خود میگوید که در کانگرس امریکا او حامیان دارد و ترامپ شخصاً با پیشنهاد او آشنا شده و میخواهد جزئیات را بداند.
از همینرو، برای آن که دانست که چه کسی جنگ را به شکل نو آن تمویل خواهد کرد، چه کسی 10 میلیارد دالر را در سال پرداخت خواهد کرد، نهایتاً در رسانه های خارجی یکبار دیگر علاقمندی زیاد نسبت به منابع طبیعی افغانستان بوجود آمده است.
در ماه جولای نشریه «The Diplomat» خبر داد که در جریان اولین صحبت تیلفونی ترامپ و غنی مساله رشته صنایع استخراج معادن مورد بحث قرار گرفت و اینکه قصر سفید اعزام نماینده ویژه به افغانستان برای ارزیابی سرمایه گذاری های لازم برای استخراج معادن مواد مفیده در نظر دارد. بصورت جداگانه ذخایر لیتیم افغانستان که تقاضا برای آن نظر به رشد صنایع موترهای برقی و گاجیت های الکترونی به خاطر افزایش خواهد یافت، چون لیتیم در ساختن بطری ها استفاده میشود. افغانستان را حتی «عربستان سعودی لیتیمی» می نامند. در حال حاضر استخراج معادن مواد مفیده در افغانستان دومین منبع عایداتی مهم طالبان محسوب میشود.
حفاظت معادن، کان ها، شبکه های حمل و نقل و غیره از نقطه نظر بکاربرد نیروهای نظامی خصوصی، نه سربازان ملبس با یونیفورم امریکایی، بسیار ایدیال معلوم میشود. در تیم ترامپ با رئیس کمپنی استخراج مواد خام «American Elements» مشوره های انجام داده و میلیاردر ستیف فاینبیرگ، مالک یکی از نیرومندترین کارپوریشن های قراردادهای نظامی — DynCorp International، نیز علاقمند می باشد. فاینبیرگ شخصاً ترامپ را در باره مسایل افغانستان مشوره میدهد.
به این ترتیب، مفکوره پرینس راجع به اعزام اردوی اجیر به افغانستان (منجمله به حساب کارپوریشن های خصوصی) و انکشاف همزمان سکتور استخراج معادن به این یا آن شکل میتواند در آینده وریانت بیش از حد تخیلی نخواهد بود.

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала