"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"

© Sputnik / Lev Polikashin /  مراجعه به بانک تصاویر "به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
مایکل خودرکوفسکی Khodarkovski - استاد تاریخ، در پوهنتون لویولا در شیکاگو، در روزنامه نیویارک تایمز چاپ ایالات متحده امریکا مینویسد: شیکاگو - 60 سال قبل در 4 اکتوبر سال 1957، میلیونها امریکایی های شوکه شده به آسمان نگاه میکردند و یک شی متحرک شبیه یک ستاره را دیدند که هر 90 دقیقه ظاهر میشد.

این Sputnik-1 — اولین قمرمصنوعی زمین بود که اتحاد جماهیر شوروی به فضا پرتاب نموده بود. اسپوتنیک دوره جدید در تحقیقات فضایی و جبهه نو در جنگ سرد باز کرد.

تاریخ آن در مارچ سال 1950 زمان اغاز شد، وقتیکه گروپ دانشمندان امریکایی در مورد اعلام سال بین المللی جیوفیزیک به منظور ترویج تبادل نظر و بحث در مورد پروژه های علمی بین المللی تصمیم گرفتند. این "سال" از 1 جولای سال1957 تا 31 دسمبر سال 1958 ادامه یافت که باید با دوره حد اکثر فعالیت خورشیدی مطابقت میداشت.

در جولای سال 1955، اداره ایزنهاور اعلام کرد که کمک امریکا به این ابتکار این خواهد بود، تاچندین ماهواره کوچک را به مدار زمین پرتاب کند. چهار روز بعد اتحاد جماهیر شوروی اعلام کرد که ماهواره خود را نیز به زودی پرتاب خواهد کرد. یک ماه بعد یک تیم خاص برای توسعه پروگرام در مسکو شروع به کار نمود، تا برای اتحاد جماهیر شوروی شرایط را جهت غلبه بر امریکا در مدار زمین حاصل نماید. از همینرو، در آن زمان، مسابقه فضایی آغاز شد، اگرچه واشنگتن هنوز آن را درک نمی کرد.

اداره ایزنهاور، در قسمت نظامی عمدتاً به راکت ها علاقمندی نشان میداد. راه اندازی ماهواره به عنوان پروژه ای منحصراً علمی می پنداشتند و به آن اهمیت خاص قایل نبود. از همینرو کار به کندی پیش میرفت. مساله قانونی بودن انتقال ماهواره بالای خاک شوروی مورد مطالعه قرار گرفت. تصیم گرفته شد،  تا از راکت های نظامی استفاده بعمل نیاید، تا به مسکو بهانه ای متهم کردن ایالات متحده امریکا به تحریکات به دست ندهند. در نتیجه، اداره امریکا به راکت نظامی آزمایش شده Jupiter-C و راکت آزمایش نشده Vanguard که برای اهداف تحقیقاتی در نظر گرفته شده بود، ترجیح دادند. اتحاد جماهیر شوروی چنین محدودیتی نداشت و علاوه بر این شوروی به سرعت به ارزش پرتاب ماهواره ها از نظر تبلیغاتی متوجه شد. مسکو، بر خلاف واشنگتن، به این پروژه اهمیت اولویتی قایل شد و منابع زیادی را برای آن تخصیص داد. در عین حال، مسکو پروگرام فضایی را به راز با دقت حفاظت شونده دولتی مبدل ساخت. در ابتدا مفکوره ماهواره ای پیچیده با چندین ابزار علمی در داخل سفینه برای تحقق خیلی دشوار محسوب شد، و در نتیجه ساده ترین وریانت انتخاب شد.

CC BY 4.0 / Mil.ru / (Cropped photo)"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
1/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
© Photo / NASA"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
2/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
© Sputnik / Alexander Mokletsov /  مراجعه به بانک تصاویر "به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
3/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
© Sputnik /  مراجعه به بانک تصاویر "به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
4/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
© Sputnik / Yuriy Korolev /  مراجعه به بانک تصاویر "به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست - اسپوتنیک افغانستان
5/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
1/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
2/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
3/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
4/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"
5/5
"به بالا نگاه کن! این اسپوتنیک هست"

در ابتدا پرتاب سفینه باید در اپریل سال 1958 به فضا صورت می گرفت. اما، زمانی که معلوم شد که امریکایی ها در 6 اکتوبر 1957 درنظر داشتند در کنفرانس بین المللی سال جیوفیزیک در واشنگتن گزارش تحت عنوان "ماهواره بالای سیاره" ایراد کنند، مسکو پیشبینی کرد که ایالات متحده قصد دارد ماهواره خود را چند روز پیش از این رویداد پرتاب کند.

کرملن، با احساس کردن اینکه وقت کم است، دانشمندان خود را به عجله کردن مجبور ساخت. در 4 اکتوبر، باوجود پرتاب سازماندهی شده عجولانه همراه با چند وقفه ترسناک در پروسه، راکت شوروی به پرواز درآمد و اولین ماهواره مصنوعی زمین را به مدار انتقال داد. این کره کوچک با قطر تقریباً دو فت و وزن 200 پوند بیشتر نبود که با فرستنده رادیویی مجهز شده بود که صدای مشخص — "بیپ" را تولید میکرد — که به سرعت توجه همه جهانیان را به خود جلب کرد.

برای ایالات متحده این صدا به زنگ خطر مبدل گشت. اتحاد شوروی نیات خود را تا اخر محرم نگهداشت. در روز پرتاب سفینه ، سفارت شوروی در واشنگتن میزبان پذیرش شرکت کنندگان کنفرانس بین المللی هماهنگ ساختن پرتاب ماهواره ها بود. در جریان ضیافت، رئیس هیئت امریکایی ناگهان اعلام کرد که روزنامه New York Times فقط همین حالا به او در باره رسیدن ماهواره به مدار اطلاع داد. او به همکاران شوروی خود تبریک گفت که پیوسته شروع به لبخند نمودند، اگر چه چند دقیقه قبل آنها به من اطمینان میدادند که هیچ چیزی در مورد پرتاب سفینه شوروی نمیدانند.

دوآیت ایزنهاور رئیس جمهور امریکا، در پاسخ به عجله دستورالعمل پروژه امریکایی را کمافی السابق با استفاده از راکت های غیر نظامی صادر کرد. در 6 دسمبر ، سال 1957 اولین راکت از دماغه کاناورال پرتاب شد، اما دو ثانیه بعد سقوط کرد. فقط پس از این، اداره ایزنهاور به مفکوره استفاده از راکت های نظامی قابل اطمینان بازگشت نمود. در 31 جنوری سال 1958 اولین ماهواره امریکایی به مدار رسانده شد. ماهواره بنام Explorer-1 مسمی شد، چند وسیله علمی حمل میکرد و فقط بیش از 30 پوند وزن داشت.

واشنگتن از ابتدا می دانست که در جنگ سرد نه فقط قدرت نظامی بسیار مهم است. اما واشنگتن قبل از پرتاب "اسپوتنیک"،  اهمیت تبلیغاتی ساینس وتکنالوژی را درک نمی کرد.

اسپوتنیک همه چیز را تغییر داد. در اپریل سال 1958، ایزنهاور به کانگرس ایجاد سازمان ملکی، استفاده غیرنظامی از فضا سفارش نمود. چند ماه بعد کانگرس به ریاست لیندن جانسن، رهبر اکثریت در مجلس سنا، و ریئس جمهور اینده، اداره ملی هوانوردی و تحقیقات فضایی ایجاد کرد. در همان سال کانگرس قانون تحصیلات به نفع دفاع ملی تصویب کرد که قرضه های تحصیلی را با فیصدی کم برای محصلین فراهم مینموده که مصروف آموزش ریاضیات و علوم طبیعی بودند. به این ترتیب در زمان جنگ سرد مسابقه در عرصه علوم، تحصیلات و تکنالوژی های ملکی آغاز شد.

مسکو، شش دهه بعد از " اسپوتنیک" —  پس از مکث کوتاه در سال های 1990- دوباره به تکتیک زمان جنگ سرد خود باز گشت. روسیه که دیگر به رقابت با ایالات متحده در عرصه علوم و تکنالوژی قادر نبود، در حال حاضر از اینترنت ایجادشده در امریکا و شبکه های اجتماعی بازهم برای اهداف خود استفاده میکند که به زعم آنها، هدف شان  تضعیف دموکراسی غربی است.

در سال 1957 امریکا به فعالیت های مسکو با سرمایه گذاری های عظیم در تکنالوژی های فضایی پاسخ داده بود و 12 سال بعد اولین انسان را به مهتاب فرستاد. در حال حاضر سرمایه گذاری های جدی غرب نسبتاً غنی تر و پیشرفته تر در عرصه امنیت سایبری مسکو را وادار می سازد، تا به جنگ اطلاعاتی غرب پاسخ دهد و در آن، مانند مسابقه در عرصه فضایی پیروز خواهد شد. 

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала