با توجه به مدل کیهانی Lambda-Cold Dark Matter، جهان بیش از 95 درصد پر از ماده تاریک و انرژی تاریک است. ماده معمولی (baryon)، که شامل پروتون و نوترون است، تنها 4.6 درصد آنرا تشکیل میدهد. با این حال، مشاهدات نشان می دهد که در ستارگان، ستاره میان ستاره ای و گاز داغ خوشه های گالاکسی، تنها 50 درصد از مقدار نظری ماده باریونی موجود است.
ماده در جهان یک شبکه سه بعدی را تشکیل می دهد که گره های آن تحت تاثیر نیروهای گرانشی شکل می گیرند. این گره ها، که شامل کهکشان ها یا خوشه های بزرگ کهکشانی و ماده تاریک هستند، با ساختارهای فیبرنوری متصل می شوند. نتایج مدل سازی هیدرودینامیکی نشان داده است که دقیقا بین خوشه هایی است که بخش گمشده ماده عادی باید قرار بگیرد که انرا محیط میان هجری گرم داغ (WHIM) مینامند.
با این حال، به دلیل تراکم بسیار کم، تشخیص آن دشوار است.
در کل، 260 هزار کهکشان مورد مطالعه قرار گرفتند که در نتیجه معلوم شد که در ساختارهای فیبرنشینی میان آنها مواد باریونی چندین بار متراکم تر از میانگین در جهان است.
