به ویژه، این موضوع از این سبب ترس آور است که ما این لقب را نسبتاً بعدتر کسب کرده ایم. در سال های 1960 مرگ و میر اطفال در امریکا حتی بسیار کمتر، نسبت به کشورهای دارای سطح عالی رفاه بود. ولی از ان به بعد چیزهای زیادی تغییر کرده است:
1. کشورهای دیگر، نسبت به امریکا، در مورد کاهش مرگ و میر اطفال، به مراتب موفق اند. علل عقب مانی ما در این عرصه دقیقاً معلوم نیستند، ولی، ظاهراً، این به کاستی سیستم امریکا در عرصه حمایت اجتماعی مربوط می باشد.
2. کشورهای دیگر توانسته به شدت مرگ و میر را در نتیجه حوادث ترافیکی کاهش دهند — در نتیجه همین حوادث نوجوانان، خاصتاً، بیشتر از دیگران صدمه می بینند. طوریکه من چندی قبل در یکی از سرمقاله های خود نوشته بودم، ایالات متحده به آسانی میتواند این مرگ و میر را کاهش دهد، ولی این کار را انجام نمی دهند.
3. ایالات متحده را شیوع حقیقی واگیر مرگ و میر از سلاح آتشی فرا گرفته است. عملاً در هیچ جای دیگر این عامل وجود ندارد. طبق معلومات منتشره احصائیوی Health Affairs، سطح خشونت مرگبار با استعمال سلاح ناریه در امریکا 49 بار بلندتر، نسبت به کشورهای ثروتمند دیگر می باشد.
به احتمال زیاد، شما اکنون میدانید که دیروز، مورخ 15 فبروری، در فلوریدای جنوبی حد اقل 17 نفر، عمده تاً شاگردان صنوف بالا، کشته شدند. ممکن شما مراتب همدردی بی فایده زیادی شنیده باشید. ولی حقیقت راجع به این حادثه اینست که در واقعیت امر قربانیان نوجوان دیروزی در فلوریدا بدبختانه میخواستند در کشور بزرگ شوند که نسبت به زندگی آنها بی تفاوت بود.
بیائید، برای آن که به یاد آنها احترام گذاشت، به خشم خود در این مورد، تا زمانی اجازه خاموش شدن نه دهیم، تا مرگ بی مفهوم اطفال خاتمه نه یابد.
