اما به زودی حوادث به برخوردهای خونین با رژیم منجر شدند و هفت سال برای آن کافی بود، تا دول بزرگ منطقوی، بشمول دول عربی که جهت بازگرداندن رهبری قبلی شان تلاش می ورزیدند، «ریشه های شان» را در این کشور به کمک عمال محکم کنند که به آنهایی وفادار بودند، کسی که پول بیشتر می پردازند، نه به ملت لیبیا و آرزوهای آن.
نقش مصر
با سقوط رژیم قدافی در فبروری سال 2011 جاه طلبی های دول خارجی که جهت تصاحب بخش اعظم ثروت های لیبیا، خاصتاً نفت، تلاش می ورزیدند، به شدت افزایش یافت. چنین جاه طلبی ها را نه تنها دول کهن استعماری، بلکه دول همسایه عربی نیز داشتند.
ظاهراً به نظر میرسید که دولت مصر، همسایه شرقی لیبیا، باید به مانع برای جاه طلبی های نیروهای خارجی مبدل گردد که خوبی را برای لیبیایان نمی خواستند، ولی در عمل به طرفداری از این نیروها عمل نمود. به این ترتیب، بعد از کودتا بر ضد رئیس جمهور محمد مرسی که در تابستان سال 2013 رخ داد، مصر جستجوی امکانات تقویت مواضع خود در خاک همسایه غربی آغاز کرد و به احتمال زیاد، میخواست اقتصاد خود را به کمک نفت آن نجات بخشد.
فعالیت های مصر در لیبیا با اجازه و حمایت جنرال حفتر که بخش شرقی کشور را کنترول میکند، صورت گرفته اند. این حمایت به قاهره امکان پیشروی هرچه بیشتر در لیبیا میدهد که هماهنگی نظامی طرفین آن را به وضاحت منعکس می سازد. این امر، منجمله، هنگام حملات قوای هوایی مصر بر خاک لیبیا با همکاری با قوماندانان نیروهای مسلح حفتار مشاهده میشود.
مصر میخواهد، تا جنرال حفتر به یکی از طرف های عمده مبدل گردد که در طرح نمودن راه حل سیاسی لیبیا شرکت نماید و حرف تعیین کننده داشته باشد و همچنان به صفت سرقوماندان اعلی اردوی لیبیا انتخاب گردد. جنرال حفتر که همیشه خود را دشمن عمده «دولت اسلامی» (سازمان ممنوع در فدراسیون روسیه — تبصره مدیریت مسوول) و گروه های دیگر مسلح اسلامگرا می خواند، به السیسی رئیس جمهور مصر شباهت دارد: هردو شخصیت با پیشکش نمودن شعار «مبارزه با تروریزم» و همچنان از فیض سابقه نظامی شان قانونیت کسب کرده اند.
رهبری مصر بر سازماندهی مجدد اردوی لیبیا مطابق دیدگاه ها و سیاست خود کار میکند، تا از آن در مناسبات با کشورهای خارجی استفاده کند.
جاه طلبی های امارات متحده عربی
در پهلوی مصر امارات متحده عربی در صحنه لیبیا به بازیگر آشکار مبدل گشته که از نیروهای ملکی و نظامی ضدانقلابی در لیبیا حمایت میکند. طوریکه مدافعان حقوق بشر لیبیا و بین المللی اعلام میدارند، امارات متحده عربی در لیبیا جنایات انجام داده است.
در اکتوبر سال 2016 مرکز لندن جنایات جنگی « Jane's Information Group» گزارش را منتشر ساخته که تائید میکند که امارات متحده عربی پایگاه نظامی در لیبیای شرقی طی مدت زمان مارچ تا جون سال 2016 اعمار کرده است. طیارات AT-802 و طیارات بی پیلوت Wing Loong باید از نیروهای حمایت میکردند که در عملیات «حیثیت لیبیا»، تحت رهبری جنرال حفتر شرکت داشتند. همچنان در تاریخ 23 جولای همان سال تصاویر ماهواره یی این پایگاه منتشر شده که در آن طیارات جنگی جابجا شده اند.
در عین حال در گزارش گفته شده که امارات متحده عربی در میدان هوایی ال-خادم (در فاصله تقریباً 100 کیلومتری شهر بنغازی) پایگاه ایجاد کرده که میدان هوایی عادی با شبکه محقر می باشد.
بازگشت روسیه
در مارچ جنرال توماس والدهاوزر قوماندان نیروهای مسلح امریکا در افریقا به مجلس سنا گفت:«روسیه سعی می ورزد نفوذ خود را در لیبیا توسعه بخشد، تا در نهایت امر کنترول خود را بر آنهایی قایم نماید، کسانی که در این کشور بر سر قدرت می باشند».
جنرال افزود که جاه طلبی های روسیه در لیبیا که در سه سال اخیر بوجود آمده و همچنان، ممکن، این واقعیت که از اواخر سال 2015 مساله لیبیا تحت رهبری میخائیل بوگدانوف معاون وزارت خارجه روسیه و مسوول شرق نزدیک، قرار دارد، بیانگر آن اهمیت می باشد که کرملن به این مساله میدهد. چرخش روسیه بسوی لیبیا بدان معنی است که مسکو کارکردن بر احیای موقف قدرت جهانی برای کاهش نفوذ ایالات متحده در منطقه آغاز کرده است. مسکو همچنان میخواهد نقش مرکزی در حل این بحران ایفا نماید، شبکه اجنتان خود در شرق نزدیک و شمال افریقا احیا نماید و قراردادهای پرمنفعت صدور سلاح روسی، سرمایه گذاری در استخراج معادن نفت و ایجاد شبکه ترانسپورتی بدست آورد.
توسعه نفوذ مسکو در شرق نزدیک بعد از عملیات در سوریه و ناکامی ابتکارات بین المللی در باره متحدساختن گروه های مختلف لیبیا به روسیه امکان بازگشت به لیبیا را بعد از منزوی ساختن آن در نتیجه مداخله نظامی ناتو و سرنگون ساختن معمر قدافی در سال 2011 فراهم ساخته است.
فرانسه که اکثریت اعضای شورای امنیت ملل متحد به خاطر تصویب فیصله نامه 1970 پیشنهادی آن رای دادند، نیز سعی می ورزد به لیبیا بازگردد. این سند به فرانسه امکان واردآوردن اولین ضربات هوایی بر نیروهای معمر قدافی فراهم ساخت.
رئیس جمهور ایمانوئیل ماکرون سعی می ورزد نفوذ کشور خود را در این منقطه احیا نماید. پاریس تلاش می ورزد به کمک لیبیا کنترول اوضاع در شمال افریقا را بدست گیرد.
نظامیان فرانسوی در لیبیا حضور دارند. ستیفان لی فول نماینده حکومت فرانسه در تاریخ 20 جولای سال 2016 اعلام داشت:«ما حضور نیروهای استخباراتی فرانسه را در لیبیا تائید کرده میتوانیم که در مبارزه با تروریزم شرکت دارند».
چند روز قبل وب-سایت « Middle East Eye» نوار صوتی گفتگوهای نیروی هوایی در بنغازی، در شرق لیبیا منتشر ساخت که بیانگر حمایت فرانسه و دول دیگر غربی از اردوی جنرال حفتار می باشد.
نیروهای زیادی خارجی سعی می ورزند نفوذ نظامی و سیاسی شان را در لیبیا احیا کنند. ایتالیا نیز سعی می ورزد به مستعمره سابق خود بازگردد. لیبیا برای ایتالویان ساحه مهم حیاتی و زمین های حاصلخیز است که نباید به هدف جاه طلبی های بازیگران دیگر خارجی مبدل گردد. برعلاوه، این کشور ذخایر عظیم نفت دارد که به حجم 6،46 میلیارد بیرل ارزیابی میشوند.
همه این جاه طلبی های خارجی به تجزیه شدن جامعه لیبیا مساعدت میکنند و اجازه یادنمودن لیبیا به مثابه دولت به مفهوم واقعی این کلمه را نمی دهد. این وضع بعد از مداخله دول غربی و سقوط رژیم معمر قدافی در ماه فبروری سال 2011 بوجود آمد.
