او در برابر جمیعت ژورنالیستان در شیکاگو ایستاده بود و به زبان انگلیسی سوچه گفت:« آقایون، من 25 سال دارم. در جبهه من توانستم 309 اشغالگر فاشیستی را نابود سازم. آیا شما، آقایون، فکر نمی کنید که شما مدت زیادی در پشت سر من پنهان میشوید؟!» لیودمیلا پاولیچینکو — یگانه زن تیرزن بود که با مدال ستاره طلایی و لقب «قهرمان اتحاد شوروی» در زندگی تقدیر گردیده بود. اشغالگران از نام او میترسیدند.
در سال های جنگ بزرگ میهنی (1941-1945) در تمام اتحاد شوروی و در همه جبهات، شهروندان و سربازان نام این زن قهرمان، بهترین تیرزن در اتحاد شوروی — لیودمیلا میخایلوفنا پاولیچینکو — تکرار میکردند. نام او از طریق سرحد شوروی به متحدین و همچنان فاشیستان نفوذ نمود که میخواستند بصورت پنهانی او را به قتل برسانند.
لیودمیلا پاولیچینکو در سال 1916 در شهر اوکراینی بیلایا تسیرکو تولد شده بود. پدرش نظامی و مادرش — معلم زبان انگلیسی بود. زمان که او 14 سال عمر داشت، خانواده او به کییف آمد، جای که لیودمیلا تعلیم در مکتب متوسطه را دوام داد. او بعداً در فاکولته تاریخ پوهنتون دولتی کییف شامل گردید و بعداً تطبیقات دیپلوم را در موزیم اودیسه سپری کرد، جای که پروژه دیپلوم خود راجع به دستاوردهای بوکدان خمیلینسکی سرلشکر نیروهای کازاکان (1595-1657) نوشت. بعداً جنگ بزرگ میهنی شعله ور شد. اردوی فاشیستی از طریق سرحد غربی در خاک اتحاد شوروی مداخله کرد. لیودمیلا راجع به استعداد تیرزنی خود می اندیشید: او قبلاً در زمان تحصیل در کییف به آسانی بر هم صنفان خود در تیرزنی غالب میشد.
به پرسونل میدان تیرزنی وظیفه داده شد که استعدادها را در این عرصه جستجو کنند و راجع به آنها گزارش دهند. لیودمیلا هنگام تحصیل در پوهنتون در جریان شش ماه فراخوانده شده بود و کورس های تشدیدی تیرزنی حرفوی را در انستیتوت نظامی سپری کرد. با آغاز جنگ، در تاریخ 22 جون سال 1941، او به رزمندگان در جبهه پیوست.
نبرد به خاطر سیواستوپول
لیودمیلا قصه میکرد:« ابتدا آنها دختران-داوطلب را نمی پذیرفتند و من مجبور شدم همه شیوه های ممکنه را بکار گیرم، تا سرباز شوم». او در جبهه یکبار دیگر توجه قوماندانی را به استعداد خود جلب کرد. او آرام بود و سربازان مادخله کننده یکی بعد دیگر از مرمی های او نقش بر زمین میشدند. او رسماً در دسته تیرزنان توظیف شد. بریدمن لیودمیلا پاولیچینکو با فاشیستان در صفوف فرقه 25 پیاده می جنگید. این یکی از فرقه های افسانوی اردوی سرخ بود که در جبهه ملدووا می جنگید و در دفاع از شهر اودیسه شرکت داشت.
آنها بلاوقفه 255 روز و شب را در جبهه سپری کردند. اشغالگران تدریجاً پیشروی میکردند و به عمق خاک اتحاد شوروی نفوذ کردند، تا که به سیواستوپول در بحیره سیاه رسیدند.
زن تیرزن از قطعه نظامی خود هر شب قبل از سپیده دم، بدون در نظرداشت شرایط جوی، می برآمد. او به لحظه مناسب انتظار میکشید، تا دشمنان را به قتل برساند.
چندین بار در اوج نبرد با دشمن نازی، او تیرزنان نازی را می کشت و بدین ترتیب جان صدها سرباز شوروی را حفظ میکرد.
یک سال بعد از آغاز عملیات جنگی لیودمیلا 308 افسر و سرباز نازی، بشمول 36 تیرزن، را به قتل رساند. این بهترین دستاورد زن تیرزن اتحاد شوروی بود.
بی رحمی نازیان، کشتار زنان و اطفال قاظعیت لیودمیلا را تقویت میکرد.
تیرزن لیودمیلا پاولیچینکو راجع به سرنوشت غیرمعمولی خود چنین معلومات داد:« از آن لحظه، وقتیکه فاشیستان سرحد کشور مرا شکستاندند، در سر من فقط یک مفکوره خطور میکرد: دشن را باید مغلوب ساخت. با کشتن نازیان، من جان مردم را نجات میدهم».
در سال 2015 به افتخار پیروزی در جنگ بزرگ میهنی بروی پرده سینما فلم مشترک روسیه-اوکراین «نبرد به خاطر سیواستوپول» با کارگردانی سرگی موکاریتسکی برآمد.
فلم راجع به تیرزن لیودمیلا پاولیچینکو معلومات میدهد. حوادث در شهرهای شوروی و امریکا رخ میدهند. کار بالای فلم مدت بیش از دو سال را در بر گرفت. فلم «نبرد به خاطر سیواستوپول» از طریق تلویزیون های دولتی روسیه و اوکراین در روز پیروزی، 9 می، به نمایش گذاشته شد. فلم 120 دقیقه دوام نمود و بودجه آن را 5 میلیون دالر تشکیل داده بود.
اندکی قبل از سقوط سیواستوپول، در جولای سال 1942، لیودمیلا جراحت جدی برداشت. او را از طریق بحیره تخلیه کردند. بعداً با هیات رسمی به امریکا و کانادا فرستاده شد، تا متحدین را به تسریع نمودن گشایش جبهه دوم مبارزه با جرمنی فاشیست در اروپا متقاعد سازد.
لیودمیلا هنگام سفر با فرانکلین روزویلت و همسر او ایلیانوره ملاقات نمود که لیودمیلا را به زیستن در کاخ سفید دعوت کرد. بعداً ایلیانوره روزویلت لیودمیلا را به سفر مشترک در کشور دعوت نمود. از آن لحظه به بعد، وقتیکه او به امریکا آمد، مطبوعات او را «لیدی مرگ» نامید.
وود هوتری خوانند آهنگ های پوپ موسیقی راجع به او آهنگ را بنام «Miss Pavlichenko» تصنیف نمود. هوتری با لیودمیلا در شیکاگو ملاقات نمود. او برایش این آهنگ را اجرا کرد که او را مجذوب خود ساخت.
بعد از آن که به اتحاد شوروی برگشت، به او رتبه جگرن داده شد. او به صفت مربی در مکتب تیرزنی کار میکرد که در سال های بعد ده ها تیرزن شوروی از آن فارغ گردید.
در تاریخ 23 اکتوبر سال 1943 به لیودمیلا لقب قهرمان اتحاد شوروی داده شد. او یگانه تیرزن در بین زنان است که به این لقب مفتخر گردیده است.
بعد از ختن جنگ در سال 1945 لیومیلا دیپلوم را در پوهنتون دولتی کییف دفاع کرد. تا سال 1953 او به صفت همکار ارشد علمی ستردرستیز نیروهای بحری اتحاد شوروی کار میکرد و بعداً در «کمیته شوروی سابقه داران جنگ» ایفای وظیفه مینمود.
لیودمیلا در تاریخ 27 اکتوبر سال 1974 در مسکو چشم از جهان پوشید و در قبرستان نوادی به خاک سپرده شده است.
