به گزارش اسپوتنیک به نقل از واشنگتن پست، برای کسانی که تصور می‌کنند در مناطق تحت کنترل طالبان مردان برای نخواندن نماز مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و دختران مجبورند تا بجای رفتن به مدرسه در خانه بمانند، گزارش تازه‌ای براساس مصاحبه با ساکنین این مناطق تصویر دیگری را ارایه می‌کند.
براساس این گزارش طالبان با ارایه خدمات و فعالیت‌های مشایه دولت، اکنون رویکرد خود را تا حد زیادی از اعمال و اجبار مستقیم به نفوذ نامحسوس تغییر داده است، اغلب بخشی از بافت اجتماع محسوب می‌شود و اکنون خود را نه تنها برای مشارکت در زندگی سیاسی مردم بلکه برای اداره کشور آماده می‌کند.
براساس یافته‌های این گزارش نمایندگان طالبان در بسیاری از مناطق بطور روزمره با مقامات محلی دولت، نهادهای کمک کننده و دیگر گروه‌ها تعامل دارند تا درباره شرایط ارائه خدمات درمانی، آموزش و پرورش و دیگر خدمات با آن‌ها گفتگو کنند. ماموران اداری طالبان مالیات و قبوض برق جمع‌آوری می‌کنند و قضات آن‌ها به مسایل جنایی مردم افغانستان رسیدگی می‌کنند.
با اینکه نخستین دولت‌های سایه طالبان بیش از یک دهه پیش تاسیس شده بودند اما این گزارش نشان می‌دهد که دولت موازی این گروه با وجود حضور نظامیان خارجی تا چه اندازه گسترش یافته است.
در حالی که امید ملی مردم افغانستان برای تحقق صلح از طریق مذاکره افزایش یافته اما بنظر می‌رسد که کنترل اداری طالبان در بسیاری از مناطق اظهارات دولت مبنی بر اینکه این گروه ممکن است با قبول ورود به روند سیاسی سلاح‌های خود را به زمین بگذارند را به چالش می‌کشد.
با این حال در این میان شکایاتی نیز درباره قوانین مذهبی طالبان مانند آنچه پیش از این در زمان رژیم طالبان حاکم بود نیز وجود دارد که شامل ریش اجباری، ممنوعیت موسیقی و تلویزیون و عدم حضور زنان در جامعه بدون حضور یکی از خویشاوندان مرد و محرم آن‌ها می‌باشد.
