پیگرد اویغوران از عظمت طلبی پیکن ناشی میگردد که به سرحد باثبات زمینی نیاز دارد.
روبیرت کاپلان (Robert D. Kaplan) مولف مقاله در ادامه می نویسد، کلمه «سین کیانگ» که منطقه خودمختار سین کیانگ — اویغور، جای که میلیون ها اویغور زندگی میکنند، بنام آن مسمی شده، «ملکیت نو» ترجمه میشود. این سرزمین از نقطه نظر تاریخی و جغرافیایی بنام ترکستان شرقی شهرت دارد. اگرچه دولت چین بیش از 3500 سال وجود دارد، سین کیانگ در امپراطوری سین فقط در قرن 18 شامل گردید. از آن زمان این منطقه، طوریکه فیتزروی ماکلین (Fitzroy Maclean) محقق انگلیسی می گفت، اکثراً در حالت «طوفانی پایدار» قرار دارد.
مولف می افزاید، زمانیکه در سال 1994 برای اولین بار به منطقه خودمختار سین کیانگ — اویغور سفر نمودم و با اویغوران مصاحبه کردم، من فهمیدم که آنها از اشغالگران چینایی خاندان خان نفرت دارند. یک اویغور جوان به من قصه کرد:« این ترکستان است، نه چین. چینایان زبان ما را نمی آموزند و بسیاری ما زبان چینایی را نمی آموزیم. حتی به سطح خالصاً انسانی مناسبات بسیار بد اند».
از آن زمان مناسبات هنوز هم بدتر شده اند. یک علت عمیق و ناآشکار وجود دارد که به اساس آن چین از لیبرالیزم امتناع می ورزد. به این علت که رهبری بانفوذ آن از قیام های ملی ترس دارد.
چون چین در خشکه، به ویژه در بخش غربی خود، خوبتر حفاظت نشده، چین امکانات پیشبرد توسعه در ساحه ابحار نه داشت. اگر سفر بحری ادمیرال چژین هی را در بحر هند در اوایل زمامداری خاندان مین مدنظر نه گرفت، چین عنعنات نسبتاً ضعیف بحری داشت. ولی امروز چین از خشکه بسیار خوب حفاظت شده و بزرگترین نیروهای بحری در جهان ایجاد کرده است. تقویت سرکوب مسلمانان اویغور به آخرین عمل در این پروسه مبدل گشته است. ابتکار «یک کمربند، یک راه» که ایجاد دهلیزهای زمینی و بحری پیشبینی میکند، تابعیت عام و تام مردم اویغور را مطالبه میکند.
قلب در این راه ابریشم در قرن 21 آسیای مرکزی شمرده میشود. چین، با اعمار راه های ترانسپورت موتری و خطوط راه آهن و تمدید لوله های نفت و گاز از طریق جمهوری های سابق شوروی با جمیعت ترک زبان، روابط نزدیک با ایران ایجاد کرده است. اتحاد اقتصادی و شبکوی چین — ایران در یوریشیا مسلط خواهد بود و روسیه در چنین وضع در حاشیه قرار خواهد گرفت. اما پیکن به جمیعت گوش به فرمان اویغور نیاز دارد، چون همه این راه ها و مسیرهای انرژیتیک بین چین و شرق نزدیک از طریق سین کیانگ عبور میکنند.
چین جهت تغییر عنعنات و فلکلور اویغوران با توسعه شهرها و اسکان مردم در اپارتمان ها یکجا با چینایان تلاش می ورزد. من، زمانیکه در سال 2015 بار دیگر به منطقه خودمختار سین کیانگ — اویغور سفر نمودم، به این امر معتقد شدم.
نباید به احساس غرور ملی و نارضایتی در این پروسه کم بها داد. هانکانگ و مکاو از حاکمیت استعمارگران اروپایی خارج شدند و رسماً به تجاوز اهانت آمیز خارجی در چین خاتمه بخشید و حاکمیت منگولیای خارجی نسبت منافع اقتصادی چین بطور قابل ملاحظه تضعیف شده بود. تبت تسخیر شد. سین کیانگ آخرین دژ باقی مانده که از خود مقاومت نشان میدهد و برای ایجاد چین کبیر در خشکه مزاحمت ایجاد میکند. اگر چنین چین ایجاد گردد، پیکن میتواند توجه خود را بر برقراری سلطه در بحیره چین — شرقی و بحیره چین-جنوبی متمرکز سازد. این راه کشور را بسوی بحر هند می گشاید، جای که چین بنادر نو از میانما تا جیبوتی طراحی و اعمار میکند. کی گفته که عهد امپراطوری ها سپری شده است؟
چون امریکا در انتهای دیگر روی زمین قرار دارد، این کشور آشکارا نمی تواند از تشکل امپراطوری نو جلوگیری نماید.
.svg){kind=link}