مولف در ادامه می نویسد، تحلیل حوادث جاری نشان میدهد که تهران نمی تواند خشم و فیغان خود را عملاً تحقق بخشد که از سلسله ضربات اسرائیل بر تاسیسات ایرانی در سوریه که حساب آنها در سال های اخیر به صدها میرسد، ناشی گردیده است. ایران نمی تواند از اسرائیل به خاطر چنین ضربات مخرب انتقام بگیرد. چند راکت ایرانی که از خط سرحدی در ارتفاعات گولان عبور نموده، توسط نیروهای دفاع هوایی اسرائیل از بین برده شده اند.
چه چیز ایران را بازمیدارد؟ قبل از همه، برتری مسلط اسرائیل در عرصه استخباراتی که امکان ترتیب نمودن فهرست مفصل و دقیق اهداف را فراهم می سازد که باید نابود گردند. این فهرست اهداف پیوسته تکمیل میگردد. صحبت راجع به تعداد کثیری تاسیسات شبکه لشکر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروهای «قدس»، «حزب الله» لبنان و ملیشیای شیعه، بشمول قطعات افغانی، پاکستانی، مطرح می باشد که ایران از آنها حمایت میکند. برعلاوه این، ایران را نه تنها برتری استخباراتی اسرائیل باز میدارد، بلکه اسرائیل توانایی تغییرشکل این برتری به عملیات نظامی دارا می باشد که قدرت خاصتاً دقیق و مخرب دارد. تهران میداند که در صحنه سوریه نیروها تحت پوشش اسرائیل قرار دارند و تشدید منازعه به آن هیچ چیزی خوبی به بار نمی آورد. عین چیز به «حزب الله» مربوط میگردد که سلاح استراتژیک خود، تونل های تخریبی، را از دست داده که اردوی دفاع اسرائیل ویران نموده است. «حزب الله» زخم های خود را معالجه و تلفات خود را حساب میکند و فعلاً هنوز به ماجراجویی نو ضد اسرائیل آماده نیست.
تهدیدهای که اخیراً از جانب مقامات رهبری ایران شنیده شده فقط برای آرام ساختن اذهان عامه در داخل کشور در نظر گرفته شده اند. رژیم آیت الله ها برای جامعه مطالب به نشر میرساند که زور دارد و هر روز تکرار میکند که به زدوی اسرائیل را نابود می سازد. ولی در واقعت اسرائیل از مدتها قبل بر ضد توسعه طلبی ایران در سوریه عملاً می جنگد و ضربات پشت ضربات را بر آن وارد می سازد. ایران تهدید ها مطرح میکند و اسرائیل عمل میکند.
