ضمیر کابلوف: نباید در امور دول دیگر مداخله کرد

© Sputnik / Alexander Natruskim /  مراجعه به بانک تصاویر ضمیر کابلوف
ضمیر کابلوف - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
در تاریخ 15 فبروری 30 سال از زمان خروج کامل نیروهای شوروی از افغانستان تکمیل میگردد. در این روز 30 سال قبل آخرین قطار نیروهای شوروی از سرحد افغانستان-شوروی عبور نمود.

خروج نیروهای شوروی از افغانستان در تاریخ 15 می سال 1988، مطابق موافقت نامه منعقده مورخ 14 اپریل سال 1988 ژینیو راجع به حل سیاسی اوضاع اطراف جمهوری دموکراتیک افغانستان، آغاز شد.

© Sputnik / A. Solomonovامریکا جنگ در افغانستان باخته است
امریکا جنگ در افغانستان باخته است - اسپوتنیک افغانستان
امریکا جنگ در افغانستان باخته است

خبرنگار Sputnik در باره این موضع با نماینده ویژه رئیس جمهور فدراسیون روسیه در باره افغانستان — ضمیر کابلوف و شاهد عینی حوادث آن روزها مصاحبه نموده که توجه شما را به آن جلب میداریم.

از گذشته ها آغاز میکنیم. آیا شما به خاطر دارید که در آن روز در کجا بودید؟

— بلی، در این روز من در مسکو بودم، چون من از افغانستان دو سال قبل از این رفته بودم. اما در انجا، در سفارت شوروی کار میکردم. نتیجه گیری عمده که میتوان انجام داد: نباید در امور دول دیگر مداخله کرد، اگر آنها راجع به کمک خواهش نمی کنند. این حالا نیز حائیز اهمیت است.

کمیته دومای دولتی مسوده اعلامیه راجع به تجدیدنظر بر ارزیابی ورود نیروهای شوروی به افغانستان در سال 1979 تصویب کرده. آیا برای روسیه تجدیدنظر بر ورود نیروهای شوروی به افغانستان ضروری است و آیا بر این در افغانستان نیز تجدیدنظر مینمایند یا نه؟

— اینکه تجدیدنظر لازم است یا نه باید دومای دولتی فیصله نماید، اما تجدیدنظر از همه دیدگاه ها مفید خواهد بود. این پروسه ضروری است، تا هموطنان ما و آنهایی که حالا هموطنان نه، بلکه اتباع سابق اتحاد شوروی اند، احساس معین آزردگی مینمایند که آنها به- شرکت کنندگان کدام حادثه ناخوش آیند تاریخی مبدل گشته اند. نسبت به آنها اعتراض وجود داشته نمی تواند. این نه تنها به نظامیان، بلکه اتباع ملکی نیز مربوط میگردد. آنها صادقانه، طوریکه توانستند وجیبه و اوامر را اجرا کردند. آنچه که به افغانان مربوط میگردد، پس این پروسه تجدیدنظر مدتها قبل صورت گرفته است. چرا بعد از چنین جنگ خونین با شرکت نیروهای ما، امروز افغانان، و شما در ملاقات اخیر افغانان، در مسکو، دیدید؟ اکثریت آنهایی که از کابل آمده بودند، و خود طالبان — اینها مجاهدین سابق و مردم بودند که با نیروهای شوروی می جنگیدند و شما شنیدید که آنها حالا چگونه راجع به روسیه صحبت میکنند. این خود تجدیدنظر غیررسمی و تفکر مجدد سراسری ملی است. این نظر به یک عده شرایط رخ داده، اما مساله عمده اینست که افغانان طی 30 سال اخیر امکان مقایسه دوران حضور نیروهای شوروی با دوران بعدی: هم با دوره اداره مجاهدین، طالبان و حضور نیروهای امریکا-ناتو کسب کردند. این کار به آنها، ظاهراً، اساس نظراندازی مجدد به ارتباط حضور نیروهای شوروی فراهم ساخته است.

کنفرانس بزرگ در باره افغانستان در مسکو برگزار گردید که در آن نمایندگان سازمان «طالبان» — ممنوع در روسیه حضور داشتند. آیا در اینجا کدام تضاد وجود ندارد؟

— میدانم که شما راجع به چه صحبت میکنید. آنگاه باید به خاطر آورد که به چه شکل فرمان رئیس جمهور راجع به ممنوعیت طالبان در روسیه تصویب شده بود. ابتدا فیصله نامه شورای امنیت سازمان ملل متحت با شماره 1267 تصویب گردید و طبق قاعده مربوطه همه کشورهای عضو قوانین خود را مطابق فیصله نامه عیار می سازند. تضادها و عدم مطابقت ها وجود ندارد. سازمان ممنوع است، اما نمایندگان آن میتوانند بیایند. در اینجا تناقض وجود ندارد. و فرمان رئیس جمهور تماس ها را به ما ممنوع نمی سازد. راجع به باریکی های حقوقی هرقدر که خواسته باشیم، میتوان صحبت کرد. آیا صلح مهمتر است و یا باریکی های پیچیده حقوقی؟

© AP Photo / Pavel Golovkinامریکا، روسیه و اجیران از «بلیک واتر» برای افغانستان آینده مختلف آماده می سازند
امریکا، روسیه و اجیران از «بلیک واتر» برای افغانستان آینده مختلف آماده می سازند - اسپوتنیک افغانستان
امریکا، روسیه و اجیران از «بلیک واتر» برای افغانستان آینده مختلف آماده می سازند

چرا مقامات رسمی کابل حضور نداشتند؟

— این سوال به ما مربوط نمی گردد، این سوال به سازماندهندگان راجع میگردد. سازماندهندگان جامعه افغانان در روسیه بود. اگر همه چیزها را بنام خود یاد کرد — این متشبیثین موفق افغان اند که از مدتها قبل میخواستند سهم خود را در پروسه حل ایفا کنند. طبعاً آنها به خاطر وطن شان نگران اند و احتمالاً، بیشتر از ما میخواستند (گردهمایی) را برگزار نمایند. و بادرنظر داشت اینکه طالبان حکومت فعلی افغانستان را به رسمیت نمی شناسند و آن را دست نشانده میخوانند، آنها اعلام داشتند که در گردهمایی وسیع بین الافغانی در صورت شرکت نخواهند کرد، اگر در آنجا نمایندگان حکومت افغانستان موجود باشند. دلیل عدم دعوت نمودن فقط همین بود. ما در سازماندهی این گردهمایی شرکت نداشتیم.

حل صلح آمیز به کی مربوط است؟

من اصلاً نمیخواهم به خاطر نزاکت سیاسی بگویم که مساله عمده برای دستیابی بر صلح در افغانستان — این توافق بین خود افغانان در داخل افغانستان است. بدون این حتی قوی ترین بازیگر خارجی نمی تواند اوضاع را تغییر دهد. اما وظیفه بازیگران کلیدی خارجی که من میخواهم در جمله آنها ایران، پاکستان، روسیه، امریکا، چین، هند و آسیای مرکزی را یاداوری کنم، بازی نمودن با قواعد است که افغانها تعیین میکنند، آنگاه کار سربره خواهد شد. اما این نیز قصور ما نیست، بلکه سوال به امریکایان راجع میگردد، چنین اداره را آنها در سال 2014 ایجاد کردند که طالبان نمی خواهند، کاملاً برحق، با آن گفتگو کنند. از همینرو باید چیزهای را تغییر داد، به خود افغانان امکان ایجاد اداره دارای قابلیت کار با طالبان فراهم ساخت که به کشور صلح و قطع جنگ داخلی به بار آورد.

آیا تهدید گسترش سازمان تروریستی  داعش، ممنوع در فدراسیون روسیه، در افغانستان وجود دارد؟ آیا خطر سناریوی سوریه موجود است؟

— امیدوارم که چنین خطر وجود ندارد، اما این به ما اساس برای آرامش به دست نمیدهد. این سازمان خطرناک تروریستی با ایدیولوژی جهانی جهاد با تفاوت از طالبان است. رهبری طالبان رسماً خود را دشمن داعش اعلام داشته و در عمل به تفاوت از همه با این سازمان می جنگند. آنها تضادهای آشتی ناپذیر ایدیولوژیکی دارند، اما چون هیچکس، بشمول حکومت موجود افغانستان و نیروهای امریکا-ناتو این پرابلم را حل نمی کنند که اگر به آن امکان رشد داده شود، درد سر بزرگ، از آسیای مرکزی گرفته و بعداً با تمام ایستگاه ها، برای همه ما خواهد بود. این پرابلم را خود افغانان میتوانند حل کنند. آشتی ملی بین الافغانی با طالبان امکان ایجاد چنان رهبری را فراهم می سازد که امکان پایان بخشیدن بسیار سریع به پدیده مانند داعش را فراهم خواهد ساخت، چون هیچکس به جز از افغانان نمی داند که چگونه در خاک خود بجنگند، آنها میدانند که کی کی است و بر نابودساختن داعش در کوتاه ترین مدت و بدون مخارج بزرگ باور دارم.

 

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала