ترکیه به مثابه دولت که در نقطه تقاطع اروپا و آسیا قرار دارد، اکثراً به مثابه پل تلقی میشود که شرق و غرب را باهم وصل میکند. اما این کشور در فعالیت های دیپلوماتیک خود از جایگاه قدیمی خود در پیمان با غرب تغییر جهت در پیش گرفته است. حکومت اردوغان قصد دارد مجتمع راکتی دفاع هوایی S-400 روسی را خریداری نماید که باعث وحشت در بین متحدان ناتوی آن گردیده است. در هفته جاری جنرال کرتیس سکاپوروتی (Curtis Scaparrotti) که قوماندانی نیروهای مسلح اروپایی امریکا را بر دوش دارد، در جلسه استماعیه در مجلس سنا گزارش داد که این معامله میتواند امنیت پیمان اتلانتیک شمالی را با تهدید مواجه سازد.
رئیس جمهور اردوغان باید، با درنظرداشت تحریمات ممکن از جانب امریکا، به این هشدارها گوش دهد. با نزدیک شدن با مسکو، او به رهبری روسیه ایجاد شکاف در پیمان اتلانتیک شمالی پیشنهاد میکند که عضویت در آن تا به حال به منفعت ترکیه بود. به گفته نشریه The Times، فعالیت های ولادیمیر پوتین از حسن نیت نسبت به انقره ناشی نمی گردند. او به تحقق اهداف دیرینه خود — تخریب وحدت پیمان — علاقمند می باشد. اما در نتیجه فقط ملت ترکیه در باخت قرار میگیرد.
جنرال کرتیس سکاپوروتی خاطرنشان ساخت که سیستم های راکتی روسیه نمی توانند در سیستم دفاع هوایی پیمان اتلانتیک شمالی همگرا شود. این کار فقط برای نظارت بر طیارات ناتو، بطور مثال، بر طیاره شکاری F-35 استفاده خواهد شد. ترکیه تا به حال دو طیاره F-35 دریافت کرده است.
چرخش اردوغان بسوی کرملین، در نظر اول، سیاست عجیب معلوم میگردد. از نقطه نظر تاریخی، ترکیه نسبت به روسیه برخورد محتاطانه میکرد و این از خود علل داشت. ریشه اتحاد معاصر انقره با امریکا به سالهای 1946 مربوط میگردد، وقتیکه ستالین نسبت به خاک ترکیه پلان های تجاوزکارانه طرح میکرد. بعد از شمول ترکیه در ناتو در سال 1952 مناسبات با واشنگتن اکثراً ناپایدار بودند، به ویژه بعد از جنگ در قبرس در سال 1974، ولی این تا به حال بزرگترین پیچیدگی بود.
رهبر ترکیه کشور خود را به متحد نامطمئین مبدل می سازد و اگر، بالاخره، اردوغان در برابر مطالبات ناتو عقب نشینی کند و از معامله خریداری مجتمع راکتی دفاع هوایی S-400 روسی برآید، پس به احتمال زیاد، در بدل این کار بر خدمت متقابل امریکا — امتناع از حمایت کردان سوریه — تاکید خواهد کرد.
رئیس جمهور ترامپ نسبت به اعتراضات ناتو با بی تفاوتی برخورد میکرد، ولی نزدیک شدن ترکیه و روسیه اشتباه مستقیم او نمی باشد. تشنج بین انقره و واشنگتن در جریان چندین سال، منجمله نسبت مساله کردان سوریه، افزایش می یافت. اردوغان همچنان عقیده دارد که امریکا با خاموشی خود از دشمنان رئیس جمهور ترکیه هنگام کودتای دولتی سال 2016 حمایت نمود.
باوجود این همه، خریداری تخنیک نظامی روسیه — این گام مهم برای ترکیه می باشد که میتواند به ضمانت عقد معاملات بعدی مبدل گردد. این کار یکی از اصول عمده ناتو — استندردساختن تخنیک نظامی و آمادگی محاربوی — را با شک و تردید مواجه خواهد ساخت. اردوغان میگوید که سیستم «پیتیریوت» امریکایی را هم خریداری میکرد، اگر بخود اجازه خریداری این سیستم را داده میتوانست. برعلاوه این، سیستم امنیت کلکتیفی که ناتو پیشنهاد میکند، تحقق یافته نمی تواند، به خاطریکه پیمان اتلانتیک شمالی در حالت تحولات دایمی قرار دارد.
