ما فعلاً نمی دانیم که این انقلاب چگونه جریان و انکشاف خواهد یافت که نسبت به اثرات خود به مراتب عظیم تر از انقلاب صنعتی می باشد. این انقلاب، بطور معین، زندگی ما را در بسیاری عرصه ها، از تیلی کمونیکشن تا صحت، از اقتصاد تا سیاست تغییر میدهد. اما زندگی انسان در نهایت امر تا چه حد تغییر خواهد کرد — این را ما تا به حال بطور دقیق تعیین کرده نمی توانیم. به خاطریکه هنوز انقلاب ادامه دارد.
از همینرو عددی ساختن — در اجندای همه دول، موسسات و کمپنی ها قرار دارد. هرکس میداند که چیزهای زیادی تغییر میکند و باید با این تغییرات هم گام پیش رفت، اما در باره اینکه، این تطابق چگونه تامین خواهد شد، سردرگمی مسلط است.
عملکرد اشتبتاه آمیز در اموزش و رسانه ها
بسیاری ها فکر میکنند که رسیدن به انقلاب عددی — به معنی خریدن جدیدترین دستگاه های تکنالوژیکی، نوشتن تامینات پروگرامی و ایجاد نمودن سایت ها می باشد. یعنی نوآوری های تخنیکی و تغییرات تکنالوژیکی را به مثابه انقلاب تلقی میکنند. این درست نیست.
در واقعیت امر برای آنکه، تا از انقلاب عددی عقب نه ماند، تغییر فکری ضرور است. بدون تامین این بازسازی عقلی شما به پیروزی دست یافته نمی توانید، ولو هرقدر هم خود را تغییر دهید و تکنالوژی ها را تجدید نمائید.
بهترین مثال آن در عرصه آموزشی مشاهده میشود. به هدف تطابق آموزش به انقلاب عددی حکومت به هر کدام از دانش آموزان پلانشیت کمپیوتری اهدا نموده است. مقصد من از پروژه بنام «فاتح» (Fatih) می باشد. این پروژه بزرگ و نسبتاً گرنبها می باشد. ما دیدیم که بدون تطابق برنامه های اموزشی، استادان، مواد آموزشی، کتب درسی پلانشیت ها سهم لازم در انقلاب عددی ایفا نمی کنند.
اگر در مقابل کدام پوهنتون کاپی های تکثیرشده کتابچه لکچره کدام محصل فروخته میشود و هر قدر اکاونت های در شبکه های اجتماعی ایجاد شوند، این بدان معنی است که در این پوهنتون عددی شدن به سطح فکری رخ نه داده است.
و در سکتور میدیایی که انقلاب عددی بیشتر از همه آن را در بر میگیرد، این یا آن موسسه فکر میکند که به این انقلاب تطابق مینماید یا چینل در Youtube می گشاید. و از جانب دیگر،، چاپ نمودن روزنامه را ادامه میدهد.
در عین حال این درک بوجود نمی آید که همه چیز، از عادات خوانندگان تا تخنیک نوشتن خبرها، از نقش ژورنالیست تا شکل بهره برداری از آن، از پخش اعلانات تا روبوت سازی ژورنالیزم تغییر میکند و اینکه تغییر حقیقی در سیستم برداشت بوجود می آید.
حالا غرب تطابق به انقلاب عددی را مورد بحث قرار نمی دهد. جروبحث های دیگر آغاز شده: چه چیز را به اطفال خود خواهیم آموخت؟ سوال راجع به این مورد بحث قرار دارد که باید فقط بر تامینات پروگرامی، کدسازی آن، روبوت تخنیک نه، بلکه بیشتر بر ارزش های بشری، هنر، موسیقی و غیره تاکید شود. یعنی بر آنچه که روبوت توان آن را ندارد. چون فکر میشود که در آینده برای مردم روبوت های به خطر عمده مبدل خواهند شد که خود آنها ساخته اند.
مولف در اخیر می نویسد، نمی دانم، تا چه حد رهایی از جروبحث های روزمره و انجام دادن این کار ممکن خواهد شد، ولی به این باورم که اگر ما نتوانیم سیاست موثر و دربرگیرنده تمام عرصه ها را برای تطابق به انقلاب عددی طرح نه کنیم، پس این بدان معنی خواهد بود که آینده ما در خطر است. مانند آنکه ما امروز اجداد خود را به خاطر آنکه چرا با انقلاب صنعتی هم گام نشدند، انتقاد میکنیم، نسل بعدی ما را بیشتر مورد انتقاد قرار خواهد داد.
اگر امروز اقدامات اتخاذ نه کنیم، در آینده این انقلاب نواسه های ما را به بردگان عددی مبدل خواهد ساخت. وضع تا این حد جدی است.
