کانی وونگ (Connie Wang) اولین مولف مقاله میگوید:«ما به این گفته ترجیح میدهیم که مغز به حرکت ساحه مقناطیسی واکنش نشان میدهد».
اگر نتائیج تائید شوند، این به کشف واقعی مبدل خواهد گشت و مغز ما را با مغز حیوانات مانند کبوتران، ماهیان، سنگ بقه ها و همچنان برخی انواع باکتریاها (اگرچه آنها مغز ندارند) که نسبت به ساحه مقناطیسی تا حدی حساس اند که میتوانند آن را برای جهت یابی در ساحه استفاده کنند، نزدیک خواهد ساخت.
طی سه سال این گروپ دانشمندان تحت رهبری جیوفزیست جوزیف کیرشوینک (Joseph Kirschvink)، متخصص شناخته شده در عرصه خود، پروتوکول خلاق طراحی و آزمایش نمود. برای این کار محفظه مکعبی با دیوارهای با ضخامت 2 متر ساخته شده بود که در آن سیم هادی برای ایجاد هرنوع ساحه مقناطیسی ضعیف جباجا شده بود. برعلاوه این، در آنجا ساحه مقناطیسی را میتوان از شمال-شرق به شمال-غرب و برعکس تغییر داد. یا جای شمال و جنوب را میتوان تعویض نمود، طوریکه که گویا به نیم کره دیگر نقل مکان نمود. بطور مثال، قفس های مشابه در گذشته برای مطالعه شیوه برخورد پرندگان کوچی استفاده میشد.
کاهش تحرک برخی امواج
شرکت کنندگان تجربه (در نتائیج منتشره تعداد آنها از 30 بیشتر نبود) در جریان یک ساعت در تاریکی کامل در صورت قرار داشتند که ساحه ماحول مقناطیسی بطور دورانی هر هفت دقیقه تغییر میکرد. همزمان به این گراف برقی مغز برای ثبت فعالیت مغز آنها استفاده میشد. نتیجه غیرمنتظره این بود که در صورت چرخش ساحه از شمال-شرق به شمال-غرب، در مغز یک سوم شرکت کنندگان کاهش فعالیت برخی آمواج نسبت به دوره استراحت دیده شد. در برخی ها این کاهش را 60% تشکیل داد.
کانی وونگ میگوید:«ما حتی چهار شخص به ویژه حساس یافتیم و چند هفته بعد تحقیقات تکراری انجام دادیم، تا معتقد شویم که این تصادف نبود». دانشمند در سایت خود خاطرنشان می سازد:«منظره امواج مغزی بیانگر آنست که ما بطور ناخودآگاه نسبت به مشوق های مقناطیسی واکنش نشان میدهیم». آنها در مقاله تذکر میدهند که شرکت کنندگان تجربه گفته نمی توانستند که چه وقت ساحه مقناطیسی فعال بود و چه وقت فعال نبود.
بالاخره، در سال 2016 چند گروپ دانشمندان خبر دادند که مواد البومینی حساس نسبت به ساحه مقناطیسی را یافته اند، اما در نتیجه متخصص دیگر ثابت ساخت که ماده مذکور خواص لازم فزیکی برای این کار ندارد.
پیتر هور چنین نتیجه گیری میکند:«در این عرصه تکرار نتائیج به ارتباط یک عده اشتباهات و پیچیدگی تجارب بسیار مهم است».
خود دانشمندان میگویند که میخواهند تجربه را در شرایط دیگر، از جمله با داوطلبان از نیم کره جنوبی، انجام دهند. برعلاوه این، آنها جهت درک این موضوع سعی نموده که مغز چگونه ساحه مقناطیسی را اداره میکند. برای این آنها بر یکی از آثار بسیار مشهور جوزیف کیرشوینک اتکا میکنند که در سال 1992 منتشر شده بود و به کشف کریستال های اکساید آهن در مغز مربوط بود. این ذرات به مثابه عقربه قطب نما عمل میکنند و نسبت به جهت مطلق ساحه حساس اند. معلوم شده که آنها در جهت یابی به باکتریاها کمک میکنند.
متخصصین همچنان فرضیه مربوط به نقش کریپتوکروم را بررسی میکنند که ریتم شبانه روزی بدن را تنظیم میکند، اما نسبت به ساحه مقناطیسی حساس نیستند. آروی کادیو پیشبینی میکند:«این کار در تعبیر و تفسیر نتائیج بیش از حد سریع پیش میرود».
برعلاوه این، تحقیقات فقط یک ماه بعد از تجربه دیگر منتشر شدند که از قرار معلوم، آن را کاملاً رد میکند! متخصصین کوریای جنوبی در فبروری در PLoS One تحقیقات مشابه را با تغییر اختیاری ساحه مقناطیسی منتشر نمودند، ولی نتائیج آن، اصلاً، به نفع فرضیه راجع به کریپتوکروم گواهی میدهند. آنها نشان دادند که مردان (اما نه زنان) نسبت به جهت ساحه مقناطیسی حساسترند، اما فقط در صورت روشنی و در آن صورت، اگر آنها (بعد از گرسنگی) غذا صرف میکنند. چنین معلومات کارشناسان را هرچه بیشتر گمراه می سازند.
