خوشبختانه، ما در آن وقت هنوز موجود نبودیم. اما حالا ما نمی توانیم این واقعیت را نادیده بگیریم که سیاره ما بسوی مرگ و میر ششم کتلوی پیش میرود. و این میتواند به مقیاس زمان جیولوجیکی نه، بلکه فقط در طی چند دهه صورت گیرد. و انسان مقصر اصلی این فاجعه جهانی می باشد.
فراخوان بین المللی که در تاریخ 6 می از طرف پلتفورم علمی-سیاسی بین الحکومتی در باره تنوع بیولوژیکی و خدمات سیستم های ایکالوژیکی منتشر شد، جدیت بی مثال دارد. سطح نابودی طبیعت وحشی امروز ده ها بار، اگر صدها بار نباشد، نسبت به ده میلیون سال اخیر بالاتر است. یک میلیون نوع حیوانات و نباتات با تهدید نابودی مواجه می باشند. و سرعت این روند تسریع شده میرود.
این نتیجه گیری که بر محاسبات جدی علمی استوار می باشد، بشریت را به حل پرابلم های جهانی، مانند، گرم شدن جهانی اقلیم، مجبور می سازد. حد اقل به دو علت. اول اینکه، هیچ چیز نمی تواند یک نوع بیولوژیکی — در این صورت نوع بشر را که به خود حق این فیصله را میدهد که انواع باقیمانده زندگی نمایند و یا بمیرند، تبرئه نماید.
انسان علت تخریب تنوع بیولوژیکی: ویران نمودن و پارچه ساختن محیط طبیعی زیست، عدم توجه به عواقب درازمدت فعالیت های که شرایط موجودیت ارگانیزم های زنده را در ابحار و جنگلات تخریب میکنند، بهره برداری از منابع طبیعی، تغییرات اقلیمی، الوده ساختن سیستم های ایکالوژیکی توسط مواد فضله، مواد سمی و پلاستیک، واردساختن انواع بیگانه و ترویج تجارت بین المللی، شمرده میشود.
بشریت جز جداناپذیر تنوع بیولوژیکی می باشد و سرنوشت آن با همه موجودات زنده مربوط است. اگر ما راجع به « خدمات سیستم های ایکالوژیکی» صحبت میکنیم یا، از برخورد کمتر مفید «سهم طبیعت در زندگی مردم» استفاده میکنیم، واقعیت چنین است که با تخریب نمودن اساس تنوع بیولوژیکی، ما آینده خودمان را با تهدید مواجه می سازیم. محصولات زراعتی به اندازه 75% به گرده افشانی وابسته می باشند. بیش از چهار میلیارد انسان توسط داروهای طبیعی معالجه میشوند. بیش از دو میلیارد نفر به چوب برای تسخین و پختن غذا نیاز دارند. کیفیت هوای که ما تنفس میکنیم، آب که ما می نوشیم، خاک که ما را تغذیه میکند، نیز به محیط طبیعی وابسته می باشد.
مساله تمویل مالی
و حالا اقدامات جوابیه به هشدارهای دانشمندان در دست مقامات حاکم قرار دارند. در سال 2010 در کنفرانس تنوع بیولوژیکی در جاپان، آنها در برا بر خود وظایف عظیم قرار دادند که هیچکدام از آنها به حل خود نزدیک نشده است. کنفرانس آینده در سال 2020 در چین برگزار میگردد. آنگاه باید تعهدات مشخص بردوش گیرند که در سیاست دولتی بازتاب خواهند یافت و بازیگران اقتصادی و جامعه مدنی را بخود جلب نماید.
مسایل راجع به شیوه های کمتر غارتگرانه انکشاف طبیعت و مساله تمویل مالی — توزیع عادلانه آن بین کشورهای ثروتمند و فقیر برای حفظ و احیای تنوع بیولوژیکی، حتماً مطرح خواهند شد. در حال حاضر در تمام جهان در حدود 8 میلیارد یورو در سال تخصیص داده میشود. طبق ارزیابی کارشناسان، صحبت بر سر 200 تا 300 میلیارد یورو در سال مطرح خواهد شد. این به آن مربوط می باشد که ما زندگی را چقدر ارزیابی میکنیم؟
