کورت میلیس در مقاله منتشره در نشریه NATIONAL INTEREST (امریکا) می نویسد، حدس و گمان ها راجع به اینکه اداره دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا میتواند پای ایالات متحده را به جنگ نو در شرق نزدیک بکشاند، دوراندیشانه معلوم نمی شوند. نشانه های وجود دارند که به این اشاره میکنند که اداره امریکا در مورد متوقف ساختن اوضاع فیصله نموده است.
ظاهراً به نظر میرسید که موضعگیری قصر سفید نسبت به جمهوری اسلامی ایران، ایالات متحده را در سرحد برخورد نظامی در خلیج فارس قرار داده است. در جریان 30 ماه اخیر سیاست امریکا در شرق نزدیک زمامداران سنی را به وجد می آورد. حالا در واشنگتن شک و تردید بوجود آمده است.
اول اینکه، طوریکه سه منبع، آشنا با اوضاع، خبر دادند، جان بولتون مشاور در باره امنیت ملی امریکا در بهترین صورت در صندلی کدرهای ریزرف قرار گرفته و در بدترین صورت میتواند در جمله برکنارشدگان قرار گیرد. تضادها بین رئیس جمهور امریکا و مشاور در باره امنیت ملی نیز میتوانند این گفته را ثابت کند.
مناقشات پی هم راجع به اینکه ترامپ در مدت زمان کمتر از سه سال میتواند با مشاور سوم خود در باره امنیت ملی وداع نماید، در هفته گذشته به اوج خود رسیدند.
دوم اینکه، مایک پومپییو وزیر خارجه امریکا — یکی از طرفداران مشی سختگیرانه نسبت به ایران — در محضر عام از سخنان قبلی خود راجع به این که مذاکرات با ایران فقط در آن صورت ممکن است، اگر تهران شرایط اولیه ایالات متحده را اجرا کند، امتناع ورزید. رئیس جمهور ترامپ، با تفاوت از اکثریت همکاران جمهوریخواه خود و بخش اعظم اداره خود، برخورد دوگانه آشکار نسبت به عملکرد منطقوی ایران از خود نشان داد. در اوایل سال 2019 ترامپ اعلام داشت که اگر صادقانه گفته شود، ایران " میتواند همه آنچه که خواسته باشد" در سوریه انجام دهد. در هفته گذشته پومپییو در سویس اعلام داشت که ایالات متحده امریکا "آماده است مذاکرات را بدون شرایط اولیه آغاز کنند".
در روز دوشنبه، مورخ 3 جون، ایران پیشنهاد پومپییو راجع به آغاز مذاکرات را قاطعانه رد کرد. عباس موسوی نماینده وزارت خارجه ایران اعلام داشت که ماجراجویی کنونی امریکا — این چیزی بیش از "بازی کلمات" نیست. باوجود این اعلامیه پومپییو جهش دراماتیک در موضعگیری دیپلوماسی امریکا تصور میشود که فقط چند ماه قبل سعی مینمود بر ماهیت تروریستی رهبران نظامی ایران تاکید نماید.
سوم اینکه، ترامپ ناگهان از موضعگیری پومپییو حمایت نمود و در روز یکشنبه، مورخ 2 جون، با داماد خود و مشاور ارشد جارید کوشنیر که مسوولیت طرح نمودن پلان حل صلح آمیز منازعه اسرائیل-فلسطین می باشد، مخالفت نمود. ولی نوار ویدیویی که به دست ژورنالیستان روزنامه The Washington Post افتاده، به انشعاب در جبهه متحد امریکا اشاره میکند. پومپییو اعلام داشت که امریکا میتواند در نهایت امر از پلان صلح کوشنیر امتناع ورزد و افزود که تعداد نواقص پلان حل صلح آمیز از شایستگی های آن بیشتر اند. پومپییو اعلام داشت:"در آنجا دو چیز خوب وجود دارد، اما همچنان نو کاستی موجود اند. من از بازی خارج میشوم". ترامپ از وزیر خارجه حمایت کرد و اعلام داشت که "او برحق بوده میتواند". از جانب دیگر،اعلامیه مورخ 2 جون مشاور ارشد جارید کوشنیر راجع به اینکه او جهت کسب اعتماد در بین باشندگان فلسطین که فعلاً به حد کافی برای آن متمدن نیستند، تا مستقلانه خود را اداره کنند، سعی نمی کند، باعث تائید خاص در واشنگتن قرار نگرفت.
تاکتیک عملکرد اداره امریکا در شرق نزدیک را میتوان با تاکتیک مقایسه کرد که آنکشور نسبت به کوریای شمالی از آن پیروی میکرد. ابتدا قصر سفید تهدید کرد که کوریای شمالی میتواند با "آتش و خشم» امریکا مواجه گردد. ولی چنین اعلامیه ها اشتهای امریکا را به مذاکرات جدی با پیونگ یانگ تحریک کرد. ولی سوال عمده حالا اینست که آیا اظهارت نو ترامپ و نمایندگان اداره او نسبت به ایران پدیده موقتی نمی باشد؟
