به گزارش اسپوتنیک به نقل از Phys.org، گروه بین‌المللی دانشمندان ستاره سناش به این باور اند که این نور از سحابی خرچنگ به شکل یک اشعه فضایی از بقایای ابرنواختر منتشر شده است.
محققان رگبارهای ذرات از لایه های بالای جو زمین را مشاهده می‌کردند که در نتیجه برخورد اشعات فضایی با اتم‌ها در ترکیب گازهای زمینی، به میان آمده بودند. در کل 24 رگبار مشابه که توسط فوتون‌ها با انرژی بیشتر از 100 تراالکترون‌ولت (تریلیون الکترون‌ولت) ثبت شده است. براساس محاسبات، یکی از این فوتون‌ها دارای انرژی 450 تریلیون‌‌اکترون‌ولت بوده است.
این مشاهدات در رصدخانه Gibma Collaboration Tibet Air Shower در فلات تبت، صورت گرفته است. این رصدخانه دارای 600 تشخیص‌کننده ذرات است که در مساحت 65 هزار متر مربع جابجا شده اند.
سحابی خرچنگ یا میغوارهٔ چنگار یک سحابی در کهکشان راه شیری است. قطر سحابی خرچنگ بالغ بر 10 سال نوری تخمین زده می‌شود. سحابی خرچنگ عبارت از باقی‌مانده‌های یک ابرنواختر در کهکشان است که که در سال 1054 منفجر شده بود. این جسم فضایی در فاصله 6500 سال نوری از زمین قرار دارد.
