به گزارش اسپوتنیک به نقل از ایندیپندنت، این روزها طالبان در سراسر جهان به چهره رسانهای مهم تبدیل شدهاند. مسئولان دفتر قطر طالبان هر روز از یک کشور سر بلند میکنند و در هر کنفرانسی نمایندهای از این گروه دیده میشود. طالبان تلاش میکنند در انظار و افکارعمومی چهره نرم و نزدیک به آنچه در جهان پذیرفته شده است از خود نشان دهند. با زنانی که ظاهر نسبتا عریانتر دارند عکس میگیرند. به پرسشهای خبرنگاران زن با لبخند جواب میدهند و مهمتر از همه حتی اعلام میکنند که در نشست عمومی قطر(که برگزار نشد) چند زن نیز به نمایندگی از گروه آنان شرکت خواهند کرد.
اما واقعا طالبان تا این حد دچار تحول شدهاند؟ آیا طالبان در اصول و رفتارشان به ارزشهای حقوق بشری پایبند هستند. به تازگی رسانههای ملی و بینالمللی در مورد لایحه (دستورالعمل مجاهدین در امارت اسلامی افغانستان)، که توسط طالبان منتشر شده، شروع به بررسی کردهاند. این دستورالعمل که به نام قانون اساسی طالبان مشهور شده است، در نهم ماه می سال ۲۰۰۸ تدوین شده و شامل ۱۳ فصل و ۶۷ ماده است. دستورالعمل طالبان در سال ۲۰۰۹ نیز سرخط رسانههای ملی و بینالمللی شد. اما با توجه به روند گفتگوهای صلح و موضعگیری طالبان در قبال قانون اساسی افغانستان، در نشست مسکو و در کنار آن، بار دیگر این دستورالعمل بحث روز رسانهها شده است.
لایحه دستورالعمل به عنوان تنها مرجع الزام آور برای طالبان و رهبری طالبان محسوب شده و در شکل خود مانند دیگر قوانین اساسی است. بیشتر مواد این دستورالعمل شیوه برخورد طالبان با کارمندان دولت، نیروهای خارجی و شهروندان افغانستان، که به نحوی با دولت افغانستان در ارتباط هستند را تنظیم میکند. به طور مثال در یک ماده این قانون گفته شده که هر مسلمان میتواند از کارمندان دولت مزدور(دولت فعلی افغانستان) بخواهد که کار خود را رها کند و اگر این کار را انجام داد، زیر پوشش امنیتی طالبان قرار میگیرد. در این لایحه همچنین در مورد «غنایم» نیز صحبت شده که منظور امکاناتی است که طالبان در جنگ به دست میآورند. دستورالعمل طالبان برای خانمها نیز موادی دارد. از جمله حق دسترسی زنان به تحصیل، البته در چارچوب شریعت. دستورالعمل، حجاب را نیز یکی از اساسیترین مسئولیتهای زنان تحت حاکمیت آنان عنوان کرده است. این دستورالعمل ظاهراً به مسائل بینالمللی هم پرداخته و از جمله گفته است امارت اسلامی به تمام میثاقها و اصول بینالمللی و حقوق بشر، در صورتیکه با تعالیم دین اسلام در تعارض نباشد، پایبند است.