عبدالرشید آرین حالا هفتاد و نه سال دارد و با امکانات بسیار ابتدایی و با دو چرخه در شهر کابل گشت‌و‌گذار می‌کند و در مکروریان کابل زندگی می‌کند.
این اتفاق در کشوری که امروزه مقامات آن از امکانات و منابع مالی بسیار زیاد برخوردار استند، اتفاق نادر شمرده می‌شود.
عبدالرشید آرین وظایف چهل سال قبل خود را به یاد دارد و می‌گوید:
«در سابق عضو حزب دموکراتیک خلق افغانستان بودم و بعد از هفت ثور معین نشراتی وزارت اطلاعات و کلتور شدم. در ماه عقرب سال پنجاه وهفت به عنوان سفیر افغانستان در اسلام آباد معرفی شدم. در ماه جدی سال پنجاه وهفت دوباره کابل آمدم و همزمان به عنوان وزیر عدلیه و لوی سارنوال وظیفه اجرا کردم و در سال 1360 و با حفظ این سمت ها به حیث معاون صدراعظم کار کردم».
آقای آرین در خصوص تفاوت میان حکومت چهل سال قبل و حکومت فعلی می‌گوید، در آن زنان دولت تک حزبی بود و تمام کارمندان حکومت و شهروندان کشور در برابر فساد مبارزه می‌کردند و مجازات و مکافات وجود داشت.
اما حالا و خصوصا در حکومت وحدت ملی گزینش‌ها بیشتر روی روابط شخصی و حزبی استوار است و به همین دلیل فساد بیشتر شده است و اکثر نهاد‌های دولتی از سوی سرپرست‌ها اداره می‌شود:
«در آن زمان مبارزه در برابر فساد موجود بود و دولت و مردم مکلف بودند که در برابر فساد مبارزه کنند و مجازات و مکافات وجود داشت. اما حالا فساد و سو استفاده مود شده و با چوکی و وظایف یکجا است و تبدیل به رقابت شده است تا در آینده ثروت و پول و جایگاه داشته باشند. اما در آن زمان این کار ها ممکن نبود».
او در مورد ثروت و جایداد خود می‌گوید، در زمانی که به عنوان کارمند دولت وظیفه اجرا می‌کردم، یک اپارتمان را در مکروریان کابل به کرایه گرفته بودم و پس از آن در زمان حکومت دکتر نجیب الله، رییس جمهور، این اپارتمان را از پول معاش خود خریداری کردم.
عبدالرشید آرین جدا از پست‌های بلندی حکومتی یک دور به عنوان نماینده منتخب مردم کندهار در مجلس سنا نیز وظیفه اجرا کرده است.
