در تحقیقات دو هزار نفر شرکت نموده بودند که عمر اوسط آنها را 78 سال تشکیل میداد. در لحظه آغاز تحقیقات در هیچ یک از شرکت کنندگان اختلالات شناختی مشاهده نمی شد. بطور اوسط مشاهدات بر هر شرکت کننده پنج سال ادامه داشت و در عین حال هر 15 ماه تست ها برای ارزیابی توانایی های شناختی انجام میشدند. طی این مدت در 532 شرکت کننده اختلالات مغزی آغاز شدند.
دانشمندان، با مقایسه نمودن معلومات تمام تست ها، به این نتیجه رسیدند که تشویق فعال فعالیت مغزی کار مغز را بطور محسوس طولانی تر می سازد. از جمله، تحقیق کنندگان معلوم نمودند که استفاده از کمپیوتر در سن پخته خطر اختلالات سبک شناختی را به اندازه 48% و در سن کهنسالی – به اندازه 30% کاهش میدهد. و بطور اوسط در مردم که از کمپیوتر هم در سن پخته و هم در سن بعدی استفاده میکردند، خطر اختلالات به اندازه 37% کاهش یافته بود.
بازی ها و شرکت در مراسم اجتماعی، مانند رفتن به سینما، گردش با دوستان و قطعه بازی احتمال بیماری را به اندازه 20% کاهش میداد. هنر تزئینی-تطبیقی که اختلال در مغز را به اندازه 42% کاهش میداد، نیز اثرات مثبت بجا می گذاشت، اما این شاخص فقط برای اشخاص کهنسال قابل استفاده است.
نتیجه گیری مهم دیگر دانشمندان اینست که مردم باید بطور اعظمی مصروفیت های شان را متنوع سازند که مغز را تشویق میکنند. به این ترتیب، در آنهایی که راجع به دو نوع مصروفیت ها از فهرست پیشنهادی دانشمندان خبر دادند، چانس دچارشدن با مشکلات مغزی به اندازه 28% پائینتر بود. در عین حال این شاخص ها در بین مردم هنوز هم بلندتر بودند که راجع به سه، چهار و پنج نوع فعالیت های که مغز را تشویق میکنند، خبر دادند و کاهش خطر را مطابقاً 45،56 و 43% تشکیل میداد.
باوجود این، دانشمندان یاداوری میکنند که تحقیقات آنها خصوصیت مشاهداتی دارد و بدون در نظرداشت اینکه در تحقیقات به وضاحت رابطه فعالیت تشویق کننده مغز و بیماری آن نشان داده شده، آنها به آزمایشات هرچه بیشتر مفصل برای نتائیج دقیقتر نیاز دارند.
