دوک زکهیم (Dov S. Zakheim) در مقاله خود در نشریه The Hill (امریکا) می نویسد، پوتین بعداً خبر داد که روسیه تولید مسلسل مجتمع راکتی «آوانگارد» که به بلاک محاربوی پرواز کننده مجهز شده، آغاز کرده که باید در سال 2019 مستقر شود. وی افزود که سلسله آزمایشات راکت سنگین قاره پیمای بالستیکی «سرمت» که او از نقطه نظر "قدرت بی سابقه" خواند، نیز انجام می شوند. وی گفت: در دسامبر امسال سیستم های لیزری «پیریسویت» و همچنین مجتمع های هوایی با سیستم های هایپرسونیک «کینجل» جهت تسلیح بکار گرفته خواهند شد. وی خاطرنشان ساخت که راکت های هایپرسونیک بالیستیکی «کینجل» در رژیم نوکریوالی تجربوی-محاربوی «خصوصیات بی مانند را نشان داد و پرسونل تجربه بهره برداری از آنها را کسب کرده است». بالاخره، او اعلام داشت كه آزمایشات راکت بالدار "برد نامحدود" با سیستم انجن هسته ای "بوریویستنیک" و همچنین دستگاه زیرآبی بدون سرنشین "پوسیدون" با موفقیت سپری میگردند.
طبق اعتراف خود پنتاگون، ایالات متحده در زمینه توسعه سلاح های هایپرسونیک از روسیه و چین عقب مانده است و ایالات متحده فقط در ابتدای کار قرار دارد. این بدان معنا نیست که وزارت دفاع هیچ برنامه توسعه سیستم های هایپرسونیک ندارد.
روسیه احتمالاً تقریباً تمام طرح های هایپرسونیک خود را قبل از آن که چیزی مشابه در زرادخانه ایالات متحده بوجود آید و همچنین قبل از اینکه ایالات متحده ابزار مناسب برای مقابله با سلاح های جدید روسی ایجاد کند، جهت تسلیح بکار خواهد گرفت.
پوتین همیشه از خروج واشنگتن از پیمان دفاع ضدراکتی در سال 2002 خشمگین میشد، اگرچه در آن زمان او با صدای بلند با این حرکت ایالات متحده مخالف نمی کرد.
روسیه، مانند اتحاد جماهیر شوروی قبل از آن که پتانسیل هسته ای استراتژیک اش آن را با ایالات متحده برابر می سازد، با وجود نابرابری عظیم در قدرت اقتصادی و پتانسیل تولیدی دو کشور، به سیستم کنترول بر تسلیحات، ترجیح می دهد.
در حال حاضر مسکو نمی خواهد پیمان START-3 سال 2011 را که موعد اعتبار آن آندر سال 2021 خاتمه می یابد، تجدید نماید و آن را توسعه بخشد. روسیه نمی خواهد آن را طوری توسعه بخشد، تا سلاح های هایپرسونیک آن در آن شامل گردد. حداقل او از این اسلحه به عنوان وسیله چانه زنی استفاده می کند، تا بر توافق دست یابد که محدود کردن (و احتمالاً حتی تخریب) آن را در بدل قرارداد نو محدودساختن سیستم های دفاع ضدراکتی را پیشبینی کند. اگر مقامات پنتاگون از لجاجت دست نکشند، ایالات متحده مجبور خواهد شد که به عنوان تنها گزینه بازدارندگی احتمالی خود، به دکترین نابودی متقابل تضمین شده بازگردد. به این ترتیب، این به پوتین امکان دست یافتن بر اهداف را فراهم خواهد ساخت که مدتها جهت آن تلاش می ورزید: برهم زدن ابتکار دفاع استراتژیک ایالات متحده که رئیس جمهور رونالد ریگان سه دهه قبل برای اولین بار پیشکش کرده بود.
