به گزارش اسپوتنیک، National Interest درگزارشی نوشت: در اوج جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی آنقدر زیردریایی های کشنده داشت که استراتژیست های نظامی غربی آماده بودند برای مقابله با آنها تقریباً به هرگونه اقدامات متقابل احتمالی متوسل شوند.
براساس این گزارش، در زمان بحران کارائیب در سال 1962 ، اتحاد جماهیر شوروی حدود 300 زیردریایی دیزلی و چندین زیردریایی هسته ای داشت. نیروی های دریایی ائتلاف آتلانتیک شمالی (ناتو) قادر به رقابت با این زیردریایی ها نبودند.
نشریه خاطر نشان ساخته که، استراتژیست های ناتو از این هراس داشتند که این مشکل تنها با استفاده از سلاح هسته ای " یعنی با حملات هسته ای به پایگاه های زیر دریایی در امتداد سواحل روسیه"، قابل حل است، اما ارتش غربی نتوانست دراین باره چنین تصمیمی بگیرد.
این نشریه تأکید نموده که، به نظر می رسید که برخی از پیشنهادها برای مقابله با زیردریایی های شوروی می توانست ارزشمند باشد ، به گونه مثال ، سیستم نظارت صوتی - زنجیره ای از میکروفن های زیر آب ، که برای شناسایی زیردریایی ها مورد استفاده قرار گرفت، تاکنون فعال است. اما با این حال، نشریه می نویسد ، ایده های دیگر طنزگونه و دیوانه وار دیگری نیز موجود بودند.
از آنجا که نامرئی بودن از مشخصه های اصلی برای محافظت از زیردریایی ها به حساب می آمد ، نظامیان پیشنهاد کردند تا از هوا آهن ربا را پرتاب کنند، این امرباعث می شد که هنگام برخورد آهن ربا با زیردریایی سروصدا ایجاد شود و بدین گونه محل استقرار زیردریایی مشخص شود. این روزنامه می نویسد ، برای جداکردن آهن ربا ها از زیر دریایی ، زمان نیز لازم بود و این به نوبه خود آمادگی رزمی نیروی زیردریایی شوروی را کاهش می داد.
درادامه گزارش آمده است: با این حال، ناتو این ایده را در عمل پیاده کرد: ابتدا در تمرینات انگلیس وکانادا هنگامی که آهن ربا، به شدت با زیر دریایی نیروی دریایی انگلیس چسبید و این امر باعث ایجاد هیدروآکوستیک شد و فرصتی را برای تفریح به ملوانان فراهم کرد، اما مشکلاتی در این زمینه بوجود آمد: در ختم تمرینات دیده شد که آهن ربا ها سوراخ هایی ذخیره و خارج کردن آب را مسدود نموده بود و حذف آنها در دریا غیر ممکن بود. آهن ربا فقط با گذشت یک هفته از در هالیفکس کانادا از زیردریایی جدا شد.
خاطرنشان می شود که بعدها آهنرباهای انعطاف پذیر دیگر به اقیانوس پرتاب شدند که با صدای بلند به زیر دریایی ها شوری متصل شدند، اما نیرو های شوروی به جای ادامه عملیات، مسیر شان را تغییر داده و از آب خارج شدند.
نشریه می نویسد، اگر نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی می توانست به طور موقت چند زیردریایی را غیر فعال کند، ناتو برعکس آن قادر به متحمل شدن چنین هزینه نبود.نشریه در اخیر طنزگونه می نویسد: این آهن ربا واقعاً همانطور که انتظار می رفت کار کرد، اما به دلیل مشکلات در آموزش پرسنل در مقیاس بزرگ عملی نبودند.
