سیبستیان روبلین (Sebastien Roblin) در مقاله خود در نشریه The National Interest (امریکا) در ادامه می نویسد، از لابلای دود غلیظ یکی پی دیگر چهار راکت دوازده متری پدیدار گشتند. در لحظه تصور میشد که آنها دوباره در بحر خواهند افتاد. ولی بعداً مواد سوخت جامد در انجن های آنها مشتعل شد و آنها بسوی بلندی های اتموسفییر به پرواز درآمدند. چهار راکت بر فراز تمام خاک روسیه پرواز نمودند و در پولیگون آزمایشی در جزیره نمای کمچاتکا، در فاصله تقریباً 7،5 هزار کیلومتر فرود آمدند.
هدف اساسی تحت البحری های پروژه «بوری» مجهز به راکت های بالیستیکی که در تسلیحات امریکا، چین، فرانسه، انگلستان و هند شامل اند، بسیار وحشتناک است: تخریب نمودن شهرهای دشمن، حتی در صورت که اگر نیروهای دیگر هستوی در صورت ضربه اول هستوی نابود ساخته شوند.
هر یک از 16 راکت R-30 «Bulava» در تحت البحری معمولاً شش بلاک مانورکننده هدف گیری انفرادی با وزن 150 کیلوتن حمل میکند. این بدان معنی است که یک تحت البحری پروژه «بوری» می تواند 72 کلاهک هسته ای را که قدرت تخریبی آن 10 برابر بمب است که بر هیروشیما انداخته شده، بر شهرک ها و پایگاه های نظامی در فاصله بیش از نه هزار کیلومتر فروریزد.
تحت البحری پروژه «بوری» پیشرفته ترین تحت البحری راکتی استراتژیک نیروهای بحری روسیه است و برای تعویض تحت البحری های کلاس دلتا شوروی در نظر گرفته شده است. در طول جنگ سرد، تحت البحری های اتحاد جماهیر شوروی از تحت البحری های غربی برتری نداشتند. آنها بسیار آسیب پذیر بودند، کشف آنها آسانتر بود و در برابر حمله تحت البحری های غربی کمتر مصوون بودند.
این مشکل را سرانجام در دهه 1980 زمان درک کردند، وقتیکه که شوروی توانست تکنالوژی های، ضروری برای ساختن تحت البحری کثیرالاستفاده پروژه «شوکا» ( طبق طبقه بندی ناتو - آکولا / کوسه ماهی) را در جاپان و ناروی خریداری کند که بالاخره از نقطه نظر کمترمحسوس بودن صوتی با تحت البحری های کثیرالاستفاده کلاس لاس انجلس (Los Angeles) نیروی بحری ایالات متحده مطابقت داشت.
طراحی نظریه پروژه 955 «بوری» در دهه 1980 آغاز شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، روسیه در سال 1996 کار تکمیل نمودن ساختمان سه تحت البحری ناتمام از سر گرفت. تحت البحری روسی «یوری دولگاروکی» در سال 2008 به آب انداخته شد و جهت تسلیح در جنوری سال 2013 بکار گرفته شد.
تحت البحری های نسل جدید پروژه «Borey-A»
از جمله سه تحت البحری فعال پروژه بوری، تحت البحری «یوری دولگاروکی» در پایگاه عمده بحریه شمال در حاجییف (در نزدیکی مورمونسک) مستقر است و الکساندر نیفسکی و ولادیمیر مونماخ بخشی از بحریه اقیانوس آرام هستند که در ویلوچینسک در شبه جزیره کامچاتکا مستقر هستند .
در دوران از سال 2012 تا 2016 در مجتمع کشتی سازی «سیوماش» کار ساختن 5 تحت البحری نسل جدید پروژه 955A «Borey-II» («Borey-A») آغاز گردید. کشتی اولی " ولادیمیر مانوماخ" در سال 2017 به آب انداخته شد و باید در سال 2019 به بهره برداری سپرده شود.
ولی، تحت البحری های راکتی استفاده استراتژیک پروژه بوری تنها نیمی از نیروهای بازدارنده هسته ای آینده نیروی بحری روسیه را تشکیل میدهند. نیمی دیگر را بحریه بی مثال متشکل از چهار تحت البحری نوع «Khabarovsk» تشکیل خواهند داد که هر کدام آنها توسط شش فروند اژدرهای بدون سرنشین اتمی «پوسیدون» تجهیز خواهند شد که توانایی نابودسازی شهرهای ساحلی و پایگاه های بحری را توسط سرگلوله های با قدرت چند میگاتن خواهند داشت. مسکو، ظاهراً، میخواهد در صورت بروز درگیری هسته ای زرادخانه خود را تکمیل کند و امکانات خود را برای از بین بردن مدنیت به آن شکلی که ما آن را می شناسیم، گسترش دهد.
