مولف مقاله پولوکازاکووا تاتیانا می نویسد، در تابستان سال 1979، رئیس جمهور جیمی کارتر فرمانی را امضا کرد که عملیات CIA موسوم به «Cyclone» در افغانستان را آغاز کرد. این برنامه عظیم برای تمویل مالی، تسلیح و آموزش گروه های ضد حکومتی بود. ایالات متحده جهت بی ثبات ساختن منطقه و تضعیف نفوذ اتحاد شوروی و خارج ساختن آن از آسیا یا درگیر ساختن آن در رویارویی مسلحانه تلاش می ورزید.
عملیات «سیکلون» حرکت برنده سیا بود. اتحاد جماهیر شوروی با این انتخاب روبرو شد: یا جمهوری دوست را بدون حمایت رها کند و مرزهای جنوبی خود را تحت ضربه قرار دهد، یا در جنگ داخلی بی پایان آسیایی درگیر سازد.
مورخ نظامی، نیکولای استارودیموف توضیح داد:« در ژئوپلیتیک، سوپر حرفه ای بودن این است که حریف را از قبل در برابر انتخاب قرار داد، وقتی که هر دو تصمیم بد باشند، هر دو تصمیم نادرست باشند. اتحاد جماهیر شوروی در چنین وضعیت قرار داشت. هم ورود نیروها و هم عدم ورود، هم این و هم آن هردو بد بودند».
مشاور امنیت ملی رئیس جمهور جیمی کارتر، زبیگنیف بژیزنسکی، بر بازی انجام شده افتخار می کند: «روزی که شوروی ها به طور رسمی از مرز عبور کردند، من به رئیس جمهور کارتر نوشتم:" اکنون ما این فرصت را داریم که اتحاد جماهیر شوروی را در جنگ ویتنام خود درگیر سازیم».
عملیات «سیکلون» مخفیانه آغاز شد. در سال 1979، در اوج جنگ سرد، ایالات متحده از درگیری مستقیم با اتحاد جماهیر شوروی جلوگیری کرد، زیرا این امر می توانست به جنگ منجر شود. و سیا از طریق اجنتان عمل می کرد.
ایلیاس داودی، قهرمان فدراسیون روسیه، افسر اطلاعاتی غند موتوریزه گارد 149 محافظ (سال های 1985-1987) و شرکت کننده عملیات در دره پنجشیر (سال 1985) گفت:« تمویل مالی طبق برنامه عملیات «سیکلون» آغاز شد. اداره استخبارات نظامی پاکستان - ISI به مثابه اجنت این عملیات انتخاب شده بود.
در امتداد خط دیورند بیش از 200 مرکز آموزش مجاهدین ایجاد شده بود. تسلیحات و مهمات بدون وقفه در آنجا تحویل داده می شدند.
داودی توضیح داد: "سیا وظایف رساندن سلاح به مرزهای پاکستان را بر عهده گرفت. وظایف بعدی راISI انجام می داد. ISI سلاح ها را در بندر کراچی یا پایگاه نظامی نیروی هوایی پاکستان در نزدیکی اسلام آباد دریافت میکرد."
اداره استخبارات نظامی پاکستان - ISI سلاح ها را به گروه ها تقسیم میکرد. "مشتریان" عمده احزاب اسلامی ضد جمهوری بودند. مجاهدین سلاح های دریافت شده را از طریق راه ها توسط کاروان ها به افغانستان انتقال میدادند.
سرگئی کورپین، همکار علمی انستیتوت علمی – تحقیقاتی اکادمی نظامی جنرال شتاب نیروهای مسلح روسیه گفت: "زمان که نیروهای ما، بطور مثال، کدام دیپوهای اسلحه و پایگاه ها را تصرف میکردند سلاح ها و تجهیزات و به خصوص مهمات به حدی بودند که توسط موترها حمل می شدند.
دهقانان دیروز که از جنگ به کشور همسایه پاکستان فرار کرده بودند، توسط استخدام کنندگان شبه نظامی و اجنتان استخباراتی در اردوگاه های پناهندگان اجیر میشدند و آنها را در دسته ها بسیج میکردند و به افغانستان اعزام مینمودند. اجیرکنندگان مجاهدین در داخل کشور نیز فعالیت می کردند.
" استارودیموف میگوید:«من اوراق تبلیغاتی را دیده ام. در آنها گفته شده بود، یک سرباز را بکشید - شما این مقدار پول افغانی دریافت میکنید، زرهپوش را منهدم سازید – شما این قدر افغانی دریافت میکنید. یعنی آنها پول بیشتر از آنچه که می توانستند از کشت زمین بدست آورند، دریافت میکردند».
زبیگنیف بژیزینسکی سپس در مصاحبه ای با Observatus Le Nouvel گفته بود: "کارتر و من مجاهدین را ایجاد کردیم. حمایت مالی از جنگ داخلی در افغانستان برای او چال شطرنج موفق در بازی جهانی علیه اتحاد جماهیر شوروی بود".
--
