جاناتان سپایر (Jonathan Spyer) در مقاله منتشره در نشریه The Wall Street Journal (امریکا) در ادامه می نویسد، تهاجم ترکیه که در شمال سوریه یکجا با افراد مسلح گروه های اسلامی سنی آغاز شد، تأثیر قابل پیش بینی داشت و در نتیجه کردها که قبلاً متحدین واشنگتن بودند، مجبور شدند برای کسب کمک به اسد روآورند. قرار معلوم، در حدود 10 هزار کرد ملکی قبلاً به ترک کردن خانه های شان، از ترس حملات نیروهای ترکیه و همدستان اسلامگرای آنها، مجبور شده اند.
آقای اسد در حال حاضر اردوی خود را در شهرهای تل تمر، منبج، طباكة و کوبانی مستقر کرده که قبلاً تحت کنترل انحصاری نیروهای کرد بودند. فاش شدن جزئیات معامله احتمالی که تابعیت کردهای سوریه را تحت سلطه آقای اسد تقویت می کند، آغاز شده است.
تهاجم ترکیه همچنان ادامه دارد، اما موفقیت چندانی نداشته است. ایالات متحده همچنان خروج سربازان خود را ادامه می دهد و آنها را به مکان امن در کردستان عراق می فرستد.
ولادیمیر پوتین اکنون به داور استراتژیک ضروری در سوریه مبدل میگردد. هیچ دانه در این تخته تقسیم شده شطرنج امروز نمی تواند بدون مشارکت آقای پوتین حرکت کند. بقای رژیم آقای اسد مدیون پشتیبانی هوایی مسکو است که در سپتمبر سال 2015 آغاز شد. مولف مقاله و همچنین روزنامه نگاران دیگری که در دمشق کار کرده، به فعالیت های اردو و دیگر نمایندگان روسیه اشاره می کنند. در واقع، آنها از محدوده کنترول مقامات محلی خارج هستند.
مسکو قوماندانان مهم را به سرویس های امنیتی سوریه معرفی کرده است. سرهنگ سهیل حسن قوماندان تأثیرگذار و شناخته شده است. علاوه بر آقای اسد، سرهنگ حسن تنها افسر سوری است که هنگام بازدید از پایگاه هوایی حیمیم در پایان سال 2017 برای دیدار با رئیس جمهور پوتین دعوت شده بود، تا در جشن پیروزی های چشمگیر در مبارزه با اسلامگرایان شرکت کند.
در نیروهای دموکراتیک سوریه در حدود 100 هزار رزمنده مجرب شامل اند. این نیروها در شرق دریای فرات فعالیت میکردند. دسته های دفاع خودی کردان (YPG) و همچنان نیروهای عیسوی سوریه که بخش از نیروهای دموکراتیک سوریه اند و نمایندگان رزمندگان اقوام عرب – تحت یک بیرق می جنگیدند.
ترکیه نیز برای حمایت از پروژه خود در شمال سوریه به روسیه بستگی دارد. هنوز مشخص نیست که آیا روسیه از قبل در باره عملیات ترکیه اطلاع داشته است یا خیر. اقدامات ترکیه باعث تغییر چشمگیر در اوضاع ، به ویژه خروج سربازان امریکایی و همچنین گذار سریع کردها تحت کنترول آقای اسد شد و بدین ترتیب انقره دو هدیه را به مسکو داد که کرملین مدت ها در پی دریافت آن بود.
ولی حالا، روسیه که به داور واقعی مبدل گشته، با وظیفه بسیار دشوار روبرو خواهد شد. او باید در برابر پروژه بسیار بلندپروازانه ترکیه موضعگیری محکم اتخاذ کند که عملی شدن آن می تواند باعث هرج و مرج و حتی جنگ بین اسد و اردوغان در شرق فرات شود. در عین زمان، مسکو امیدوار است که به ترکیه اجازه کسب منفعت کافی برای آن داده شود، تا دوری آن را از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و نزدیکی با روسیه را تسریع کند.
برای اجرای این پلان ها، روسیه ابتدا باید تركها را بترساند و سپس به آنها كمک كند. مسکو طی دو سال گذشته این مانور پیچیده را در غرب فرات انجام داده است. اکنون او سعی خواهد کرد، این کار را در ساحل شرقی دریا انجام دهد، زیرا نیروهای امریکا از سوریه خارج می شوند.
اما برعلاوه، اسرائیل و ایران نیز وجود دارند. پس از خروج امریکایی ها (به استثنای حضور آنها در التنف)، کنترل هوایی امریکا بر حریم هوایی در شرق سوریه نیز متوقف می شود. نمایندگان نیروهای دموکراتیک سوریه از روسیه خواستار ایجاد منطقه عاری از پروازها در شرق سوریه برای محافظت از کردها در مقابل نیروی هوایی ترکیه می باشند.
آقای اسد، کردها، ترکیه و اسرائیل - همگی تا حدود زیادی به تأیید مسکو برای تأمین منافع خود در سوریه بستگی دارند. این نتیجه در هفته گذشته به وسیله یک معامله موفقیت آمیز تصویب گردید – بدون آن که حتی یک گلوله روسی نیز شلیک شود. تمام راها در سوریه حالا به مسکو منتهی میشوند. گمان نمی رود که آقای پوتین به چیز بیشتر از این حساب میکرد.
