سبستیان روبلیبن (Sebastien Roblin) در مقاله منتشره در نشریه The National Interest (امریکا) می نویسد، در طول جنگ جهانی دوم، نیروی بحری اتحاد جماهیر شوروی بیشتر به خاطر دفاع شجاعانه اما محکوم به دفاع از شهرهای بندری اودسا و سواستوپل در بحیره سیاه در کریمیا یادآوری می کنند، اما در عرض البلد های شمالی در قطب شمال، کشتی های جنگی شوروی قبلاً در ماه های اول فعالیت های محاربوی با آلمان نازی تأثیر جدی در روند جنگ داشتند. بحریه مختلف با ترکیب کشتی های جنگی و قایق های گشت زنی، با پشتیبانی دو فرقه قوی تفنگ داران، مانع از پیشروی سربازان نخبه کوهی هیتلر، ضمن حفظ مسیر حیاتی تامینات از انگلیس و ایالات متحده شد.
در نوامبر سال 1939، اتحاد جماهیر شوروی به فنلاند حمله كرد و جنگ زمستانی را آغاز كرد. در مرحله اول این جنگ سه ماهه، نیروهای شوروی به سادگی متحمل خسارات فاجعه آمیز شدند، اما در پایان، استالین موفق شد، فنلاندی ها را به دادن امتیازات ارضی مجبور کند. تقدیراً این پایه و اساس اتحاد فنلاند و آلمان را تشکیل داد که باید از جنگ زمستانی جلوگیری می کرد. هنگامی که هیتلر در 22 جون سال 1941 با هدف حمله به اتحاد جماهیر شوروی، عملیات وحشیانه «بارباروسا» را آغاز کرد، سربازان وی که در شمال ناروی قرار داشتند از طریق قلمرو فنلاند مارش را انجام دادند، تا معادن مهم نیکل را در پتسامو تصرف کنند.
هدف بعدی پایگاه بحری مهم و شهر مورمانسک بود که کاروانهای انگلیس می توانستند در شرایط دشوار محموله ها و اسلحه را به اتحاد جماهیر شوروی در آن تحویل دهند. باید گفت که نیروی بحری شاهی تقریبا بلافاصله تحت البحری ها، کشتی های جنگی و کشتی طیاره بردار را به منطقه قطب شمال فرستاد. ولی رهبری نازی ها تصور نمی کردند که اتحاد جماهیر شوروی تاب بیاورد، از همینرو نیروها و ابزاری بسیار متوسط برای تصرف بندر اختصاص دادند.
پس از یک هفته راهپیمایی از Kirkenes ناروی به مرز فنلاند، تیراندازان کوهی آلمانی در تاریخ 29 جون عملیات به نام مخفف "روباه پلاتینی" را شروع کردند. آنها کندک های ماشیندار منطقه مستحکم شماره 23 را شکستند. لشکر 3 کوهی با استفاده از تانک های فرانسوی در خط مقدم، پل را بر فراز رودخانه تیتوکا را اشغال کردند، در حالی که فرقه 2 کوهی که در شمال فعالیت می کرد، توانست شبه جزیره ریباچی را محاصره کند، اما نتوانست از تحکیمات دفاعی در شبه جزیره عبور کند.
به زودی، آلمانی ها با مقاومت سرسختانه در خط دفاعی در امتداد رودخانه Litsa غربی، که توسط فرقه های 14 و 52 تفنگداران که در جنگ زمستانی شرکت داشتند، سازماندهی شده بود، مواجه گردیدند. ولی در تاریخ 6 جولای، سه کندک از فرقه 3 کوهی به اشغال گذرگاه رودخانه موفق شدند. راستی، آنها به زودی در معرض ضد حملات نیرومند و پرواز های تهاجمی طیارات I-16 قرار گرفتند.
جنرال دیتل قصد داشت ساحه اشغالی را گسترش دهد وقتی که فهمید که یک گروه بحری شوروی متشکل از کشتی های گشت زنی و حمل و نقل تحت قوماندانی کاپیتان درجه یک ای گ. فلاتونف دو کندک دیسانت هوایی را پیاده نموده است. در آن زمان کشتی های روی آبی بحریه شمالی شامل فقط هشت کشتی جنگی، هفت قایق گشت زنی ، یک جفت ماین روبی و قایق های اژدر بود.
جنرال دیتل این حمله را به مدت یک هفته به تعویق انداخت، زیرا نسبت خطوط ضعف تامینات نگران بود و درخواست تقویت كرد. این جنرال غند از سربازان سالخورده فنلاند و یک کندک ماشیندار دریافت کرد که قرار بود از این خط در امتداد شبه جزیره ریباچی دفاع نمایند.
تهاجمی جنرال دیتل کاملاً برهم خورد، زیرا واحدها و قطعات که قرار بود از خط مقدم جبهه دفاع نمایند، به جنگ با سربازان سرسخت اتحاد جماهیر شوروی مجبور شدند. حملات هوایی به پتسامو و کرکینز از کشتی های طیاره بردار انگلیس Furios و Victorios این هرج و مرج را تشدید کرد. دیتل حمله را برای بار دوم لغو کرد.
در نتیجه، در تاریخ 19 سپتامبر، جنرال دیتل عقب نشینی نیروهای خود به خط دفاعی در امتداد رودخانه لیتسا غربی آغاز کرد و از تلاش برای تصرف مورمانسک صرفنظر نمود.
سربازان اتحاد جماهیر شوروی که از نظر تعداد برتری داشتند، در ماههای نخست عملیات «بارباروسا» پی هم متحمل شکست شدند، اما دو فرقه تفنگداران شوروی که در قطب شمال فعالیت می کردند، توانستند پیشروی آلمانی ها را که تقریباً قدرت برابر داشتند، دفع کنند. این نه تنها به دلیل نظم و انضباط و فرماندهی ماهرانه آنها، بلکه به دلیل حمایت نیروی بحری انگلیس رخ داد. بحریه کوچک فلاتونف، متشکل از کشتی های جنگی و قایق های گشت زنی، در اقدامات دفاعی نیروهای شوروی علیه آلمان نازی نقش بسزایی داشت.
