به گزارش اسپوتنیک، نظام شمس ما در اثر تخریب ستاره نترونی بوجود آمده است که مادۀ بوجود آمده از آن، به مواد ساختمانی نظام مبدل میگردد و ما در اطراف خود آنرا می بینیم و بخصوص به مواد قیمتی آن بیشتر توجه می نمایم.
وقتیکه ستاره های نترونی باهم تصادم کردند و عناصر باارزش را ایجاد نمودند. از این مواد سیستم نظام شمس ایجاد شد. حالا دانشمندان سعی می ورزد پروسه پیوستن ستاره های نترونی را بداند که عنصر برای ایجاد سیستم آفتابی ما را ایجاد نموده اند.
مارک سابولچ فیزیکدان دانشگاه کولمبیائی می گوید: «تحقیقات نشان داد که ستاره های که نظام شمس ما را 1000 سال قبل نوری ایجاد نموده اند "باهم بسیار نزدیک بودند"».
یک تعداد دانشمندان شهاب های آسمانی ماقبل از نظامی شمس را مطالعه نمودند. تحقیقات شان موجودیت عناصر با کمیت مختلف نترون در اتم های شان را نشان داد.
ابتدا دانشمندان میزان ایزوتوپ های رادیواکتیف در منظومه شمسی اولیه را محاسبه کردند. سپس محققان این عدد را با تعداد ایزوتوپهای ایجاد شده در نتیجه تلفیق ستاره های نوترونی بدست آوردند.
عناصر سنگین مانند طلا، پلاتین و پلوتونیم هنگامی تشکیل می شوند که نترون اتم ها را بمباران می کنند. در جریان چنین برخورد ها، یک نترون خنثی می تواند یک الکترون با بار منفی را ساطع کند و به یک پروتون با بار مثبت تبدیل نماید و ساختمان اتم را تغییر دهد.
این فرایند، معروف به ضبط سریع نترون، فقط در طی قدرتمندترین انفجارها رخ می دهد که عبارتند از انفجار ابرنواخترها و ادغام ستاره های نترونی می باشد. اما دانشمندان استدلال می كنند كه كدام یك از این پدیده ها باعث ظهور عناصر سنگین در جهان شده است.
مارك و بارتوس به شهاب سنگهای باستانی روی آوردند و سعی كردند بفهمند كدام یك از این وقایع می تواند منظومه شمسی اولیه را تشکیل دهد. سنگها منظومه شمسی جوان، حاوی ماده ای است که از انفجار حکایت می کند. گرچه این عناصر رادیواکتیف بودند و به سرعت پوسیده شدند ، اما اثر از خود به جا گذاشتند.
مطالعات قبلی نشان داده است که هر 50 سال یک بار یک ابرنواختر در کهکشان راه شیری ظاهر می شود. مشاهدات جدید LIGO نشان داده است كه الحاق ستاره نترونی بسیار كمتر اتفاق می افتند - تقریباً یك بار در هر 100000 سال. تعداد عناصر سنگین در منظومه شمسی نشان می دهد که آنها در نتیجه تلفیق ستاره های نترونی شکل گرفته اند، زیرا یک انفجار ابرنواختر می تواند مواد بیشتری را تولید کند.
مارک می گوید: "هر ایزوتوپ یک کرنومتر است که در زمان انفجار صورت می گرد". دانشمندان با مطالعه بقایای ایزوتوپ ها، می توانند زمان برخورد - 100 میلیون سال قبل از تشکیل منظومه شمسی را تعیین کنند. دانشمندان همچنین فاصله تا انفجار را محاسبه کردند که 1000 سال نوری میدانند.
