نجیب اقا فهیم وزیر پیشین مبارزه با حوادث طبعیی در مصاحبه با اسپوتنیک میگوید:
ءروز به روز بیابان ها وسعت پیدا میکند زمین غیر قابل کشت میشود چراهگاه ها از بین میرود و جنگلات نابود میشود. و بیابان زدایی تنها مشکل در افغانستان نیست بلکه تمام کشور ها منطقه در معرض تهدید قرار دارد. از این روز افغانستان نیز جز کشور هایست که در معرض خطر قرار دارد».
وی همچنان افزود که افغانستان به چند علت در برابر این تهدید قرار دارد:
«اینکه افغانستان یک کشور جنگ زده است کشور فقیر است و ما در یک بخش خشک اقلیمی جهان قرار گرفتیم و آب هوا در مناطق افغانستان متفاوت است و در 75 درصد مناطق افغانستان بارندگی کمتر به میان می آید».
افغانستان نیز به طور متنواب خشکسالی های را سپری کرده است و اخرین خشکسالی در افغانستان در سال 2018 بود که خسارات زیادی را به افغانستان وارد کرد. که این خشکسالی بیشتر در مناطق جنوب غربی، و مرکزی افغانستان بود. و شامل 20 ولایت افغانستان میگردید. و در حدود سه میلیون راس مواشی در سال 2018 نابود شد. و 50 فیصد غله جات خراب گردید.
اما وزیر پیشن مبارزه با حوادث در افغانستان هشدار میدهد که در هر پنج سال امکان دوباره شدن این خشکسالی ها وجود دارد. وی میگوید که خشکسالی عواقب ناگوار خواهد داشت.
«گسترش فقر، افزایش بیکاری، تشدید جنگ زمینه را برای رشد افکار افراطی مساید میسازد و این یک مشکل جدی و کلان در افغانستان است».
آقای فهیم می‌افزاید:
«برای مبارزه با بیابان زدایی باید سیاست های بیابان زدایی اعمال شود، که باید پالسی های وجود داشته باشد همین که امسال چند ولایت افغانستان را پارک ملی اعلام کردند میتواند اقدام سازنده باشد. برنامه های زیادی روی دست است که تطبیق آن به منابع به مشارکت مردم و زمان نیاز دارد و برای مقابله به بیابان زدایی باید هر باشنده افغانستان احساس مسوولیت کند».
اما آیا افغانستان در این قسمت موفق بوده است؟
«هنوز زود است که در مورد موفقیت بگویم استمرار سیاست ها میتواند در دراز مدت مفید تمام شود. و مشارکت هر شهروند برای تحقق این سیاست ها میتواند».
افغانستان عضویت کنوانسیون جهانی مبارزه با صحراگرایی را دارد. و در سال 2002 عضویت این کنوانسیون را بر عهده گرفت.
