چژان سیوایسون در مطلب منتشره در نشریه The Paper (چین) می نویسد، اخیراً، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، سیاست بازداری هسته ای را تصویب كرد و به جهانیان نشان داد كه سلاح های هسته ای در نیروهای مسلح این كشور چه مقام را احراز میکنند و تحت چه شرایطی مورد استفاده قرار خواهند گرفت و چه كسی حق تصمیم گیری در مورد استفاده از آن را دارد. همه اینها توجه خارج از کشور را به خود جلب کرده است. نشریه The Paper سلسله مقالات را تحت عنوان "احیای هسته ای روسیه" در بخش"مقالات دفاع" نشریه The Paper منتشر کرده است. مقالات به موضوعاتی همچون سیاست بازداری هسته ای روسیه، نوسازی زرادخانه هسته ای و کنترول استراتژیک تسلیحات روسیه و امریکا اختصاص یافته است.
در تاریخ 2 جون، خبرگزاری TASS گزارش داد كه ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه مبانی سیاست های دولت در زمینه بازداری هسته ای را تصویب كرد. در این سند آمده است كه این كشور می تواند در پاسخ به حمله مهم غیر هسته ای دشمن به اهداف مهم زیرساخت های خود، از سلاح های هسته ای استفاده كند. ولی، نیروهای راکتی استراتژیک روسی نیز از نقطه ضعفی برخوردار هستند: به ویژه به دلیل سپری شدن زمان بهره برداری مفید آنها، راکت های معروف بالستیک بین قاره ای R-36M که سرویس های اطلاعاتی غربی به نام «شیطان» مسمی نموده اند. بدون هرگونه تردید روسیه اجازه سقوط آخرین اتکای خود را نخواهد داد؛ در حال حاضر، امور طراحی "وارث" R-36M، راکت بالستیک بین قاره ای سنگین RS-28 «Sarmat»، در حال انجام است.
روسیه زرادخانه عظیم هسته ای اتحاد جماهیر شوروی را به ارث برد که اتحاد جماهیر شوروی را به یک قدرت بزرگ هسته ای در برابر ایالات متحده تبدیل کرد. زرادخانه هسته ای در بین سه نوع نیرو روسیه: زمینی، بحری و هوایی توزیع شده است. برجسته ترین آنها راکت های استراتژیک زمینی است و آنها همچنان نیروی اصلی بازداری هسته ای از زمان اتحاد جماهیر شوروی تا به امروز باقی مانده اند. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سیستم طراحی نظامی-صنعتی فروپاشید و این راکت های هسته ای را به شدت تحت تأثیر قرار داد. روسیه برای پرتاب راکت های بالستیک بین قاره ای با سوخت جامد، راکت «توپول-م» را انکشاف داده است. این را می توان یک مدل روسی بهبود یافته از سیستم راکتی توپول دانست. پس از مدتی سیستم راکت یارس در کشور طراحی شد و این راکت بین قاره ای با کلاهک چند منظوره تجهیز شده که از «توپول-م» تنها نظر به کلاهک های مختلف متفاوت بود. انکشاف، تولید و استقرار مجتمع های «توپول-م» و «یارس» باعث پر شدن خلا ای شد که پس از بین بردن مجتمع راکت بالستیک بین قاره ای توپول و پشتیبانی از نیروهای هسته ای مستقر در روسیه گردید.، ولی این کشور همچنین دارای راکت های زیادی با سوخت مایع، به ویژه راکت های معروف بالستیک سنگین بین قاره ای R-36M است. آنها از ویژگی های بسیار خوبی برخوردار هستند، در غرب به آنها لقب "شیطان" داده شد که بار دیگر قدرت آنها را اثبات می کند.
"Sarmat" قادر به عبور از سیستم های دفاع راکتی امریکایی نه تنها به حساب کلاهک جدا شونده، کلاهک های سبک و سنگین تمثیل کنند است. ایالات متحده در حال توسعه فناوری Multi-Object Kill Vehicle -MOKV است که قادر به کاهش توانایی نفوذ چندین کلاهک هسته ای است، اما سرمات مجهز به کلاهک های مخصوص هیپرسونیک است. از نظر فنی، کلاهک های هیپرسونیک پروژه 4202 روسیه جانشین دستگاه پروازی هیپرسونیک U-70 اتحاد جماهیر شوروی اند که در دهه 80 قرن بیستم وجود داشتند. پس از آنکه ایالات متحده در سال 2001 از پیمان ABM خارج شد، طراحی آنها از سر گرفته شد و دستگاه پروازی هیپرسونیک حاصل از آن U-71 نامگذاری شد. کتله پروازی راکت Sarmat بسیار بزرگتر از راکت UR-100N است. سرمت را همچنین می خواهند توسط U-71 را نیز تجهیز کند که این راکت قادر به حمل مقادیر زیادی است. با چنین روشی برای نفوذ به هدف و با چنین راکت بالستیک بین قاره ای که روسیه در حال حاضر جهت تسلیح آن آمادگی می گیرد، سیستم های دفاع راکتی امریکا برای مدت طولانی قادر به مقابله با آن نمی باشد.
