نشریه رصیف22 (لبنان) می نویسد، "چین از نمایندگان اقلیت های مسلمان که در اردوگاه های زندان نگهداری می شوند به عنوان بانک ارگان های بدن استفاده می کند. مقامات با زور ارگان هایی را که برای فروش بعدی "با قیمت طلا" به کشورهای حوزه خلیج فارس حلال خوانده می شوند، می کشند"، - این مطلب در خلاصه ای ارایه شده تحقیقاتی روزنامه نگار فرانسوی جاستین رکس که در وب سایت امریکایی Vice در تاریخ 19 جون به زبان فرانسوی منتشر شده، تذکر یافته است. در عین حال فعالان اویغور دول خلیج فارس را از این سبب متهم می کنند که آنها از انتقاد سیاست های پیکن برای دریافت این ارگان ها خودداری می کنند.
کشیدن اعضای بدن
به گفته جاستین رکس، این مفکوره بسیار خوب نیست که اگر به گروه قومی «هان» تعلق نداشته باشید و خود را چینی بنامید. در غیر این صورت، شما مورد آزار و اذیت قرار خواهید گرفت، به خصوص اگر شما مسلمان، کاتولیک، تبتی یا پیرو تعلیمات مذهبی فالون گونگ باشید که ترحم و صبر را تبلیغ می کند و این مخالف با مفکوره حزب کمونیست حاکم است.
در سال 2014، اردوگاه های کار اجباری در ایالت خودمختار سیکیانگ واقع در شمال غربی چین ساخته شده است. آنها به گونه ای طراحی شده اند که صدها هزار مسلمان از اقلیت های اویغور، قرغیز، هوی و قزاق را در خود جای دهند. هدف از چنین سیاستی تخریب ویژگیهای فرهنگی آنهاست.
براساس معلومات سازمان عفو بین الملل (Amnesty International)، در حال حاضر یك میلیون اویغور بدون حكم دادگاه بازداشت شده اند.
آنها نه تنها مجبور به انجام فعالیتهای مختلف در اردوگاههای کار اجباری هستند، بلکه از آنها به عنوان اهداکننده ارگان ها برای فروش های بعدی نیز استفاده می شوند.
مقامات چینی مدتهاست وجود اردوگاههای کار اجباری را تکذیب می کنند، اما در اکتوبر سال 2018 رسماً موجودیت آنها را به رسمیت شناخت و آنها را اردوگاه های تربیه مجدد خواند.
به گفته این روزنامه نگار فرانسوی، برخی از مسلمانان که در این اردوگاه ها نگهداری می شوند، نمی توانند قلمرو آن را ترک کنند. کسانی که این موضوع را بررسی می کنند می دانند که علت ناپدید شدن این افراد ساده است: "آنها به علت برداشتن بعدی اعضای بدن کشته شدند."
از سال 2016، حکومت چین معاینات جامع طبی ساکنان سیکیانگ را آغاز کرد که فقط برای نمایندگان اقلیت اویغور در سنین 12 تا 65 سال اجباری بود. این روند شامل گرفتن نمونه خون و گاهی تحقیق توسط دستگاه ماورای صوت بود.
به گفته رکس، بسیاری از افراد شک ندارند که هدف از انجام این معاینات، جمع آوری معلومات راجع به آن مسلمانان است که ارگان های آنها ممکن است در آینده برداشته شود.
روزنامه نگار امریکایی، اتان گوتمن که چندین سال در زمینه بررسی موضوع قاچاق اعضای بدن در چین کار کرده است، نیز این نظر را تائید می کند. طبق یافته های وی، مقامات چین جمع آوری معلومات طبی اقلیت ها را پیش می برند.
وی گفت: "از همه زندانیان زنده مانده این اردوگاه ها که من با آنها توانستم صحبت کنم، خواه اویغورها، قزاق ها یا قرغیزان بودند، هر ماه نمونه خون می گرفتند."
به گفته این روزنامه نگار، نمی توان ادعا كرد كه این نمونه ها برای جلوگیری از بیماری های عفونی یا برای هر هدف مثبت دیگری گرفته شده اند، زیرا چینی های متعلق به گروه قومی «هان» كه بیش از نیمی از جمعیت سین کیانگ را تشکیل می دهند، تحت چنین معاینه قرار نگرفتند. در نتیجه می توان نتیجه گرفت که هدف همه این اقدامات، یافتن افراد گروه مربوطه خونی و وضعیت اندام آنها برای تعیین اهدا کنندگان احتمالی است.
به گفته یک روزنامه نگار امریکایی، سالانه 25000 اویغور بین 25 تا 35 سال به منظور برداشت اعضای بدن کشته می شوند.
وی با استناد به منابع، ادعا می کند که اجساد این اویغورها به آتش کشیده شده اند تا مقامات بتوانند همه شواهد را نابود کند و از مسوولیت رهایی یابند. آخری 50 کارمند را برای نگهبانی یکی از دستگاه های سوختناندن اجساد استخدام کرده است. هر کدام از آنها سالانه 1200 دالر دریافت می کنند که مبلغ زیادی است که در چین جلب توجه کرده است.
این روزنامه نگار فرانسوی همچنین کشیدن ارگان های بدن را اهدای داوطلبانه نمی داند، زیرا چین کشوری است که با کمترین زمان انتظار برای دریافت و پیوند اعضای بدن انسان شناخته شده است، اگرچه در فرهنگ مردم چین حفظ سلامتی بدن پس از مرگ مهم است و به همین دلیل چینی ها ترجیح می دهند اعضای بدن خود را اهدا نکنند.
در چین روند پیوند عضو فقط 12 روز طول می کشد، در حالی که در کشورهای دیگر ماه ها باید انتظار کشید، در ایالات متحده این مدت به طور متوسط 3.6 سال است.
برخی از بیماران پیوند اعضای بدن حتی تاریخ دقیق عمل را از قبل می دانستند. به عبارت دیگر، شفاخانه ها تاریخ درگذشت اهدا کنندگان آینده را می دانند.
شکنجه افراد که به مرگ محکوم شده
به گفته این روزنامه نگار فرانسوی، پیش از این مقامات چین نمونه ای خون از زندانیان محکوم به اعدام را گرفته بودند و اگر نتایج مثبت بود، بلافاصله کشته نمی شدند. درعوض، آنها به قسمت هایی از بدن كه در آنها زخم ها منجر به مرگ سریع نمی شوند، شلیك می كردند، بنابراین حتی در شرایط بسیار بحرانی زنده ماندند و اعضای هایی آنها را کشیدند.
در سال 2015، چین متعهد شد كه استفاده از زندانیان محکوم به اعدام به عنوان بانك را متوقف كند، اما در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر حفظ وعده های آن در دست نیست.
چندین کشور از جمله انگلیس، بلژیک، ناروی، ایتالیا، تایوان، اسپانیا و حتی اسرائیل برای کسانی که می خواهند به خارج از کشور، به ویژه به جهت پیوند اعضا چین بروند، مالیات وضع کرده اند. هدف مالیات جدید منصرف کردن آنها از این اقدام است.
