بریوس لی (Bruce Lee) در مقاله منتشره در مجله Forbes (امریکا) در ادامه می نویسد، بلی، این کیک ها حیواناتی مانند موش، و موش صحرایی را می گزند. بلی، کیک های گزنده ی موش های منظره خوش آیند نیستند. بلی، باکتریایyersinia pestis عامل ایجاد کننده "مرگ سیاه" است که در اواسط قرن چهاردهم میلادی بیش از 50 میلیون نفر را تنها در اروپا کشته بود. بلی ، در نوامبر گذشته چهار مورد از طاعون در منگولیای داخلی رخ داده است.
بنابراین، چرا مقامات بایان - نور فقط اخطار درجه سوم صادر کردند و نه درجه اول یا دوم؟ به گفته رویترز، هشدار درجه سوم "شکار و خوردن حیوانات را که حاملان احتمالی طاعون هستند، ممنوع می کند و از مردم می خواهد تا در مورد هرگونه سوء ظن ناشی از طاعون یا تب را بدون دلیل روشن، و همچنین هرگونه بیماری مریض یا مرده گزارش دهند."
این بالاخره، فقط یک طاعون است. نیازی به وحشت نیست. این قرن چهاردهم نیست. ما انتی بیوتیک هایی مانند استرپتومایسین، جنتامایسین، داکسی سایکلین و سیپروفلوکساسین داریم، آنها به راحتی طاعون را شکست می دهند - مگر اینکه، البته آنها به موقع تجویز شوند.
بر علاوه، طاعون گاه و بیگاه در تمام قاره ها ظاهر می شود. به طور مثال، از سال 2000 در ایالات متحده، به طور متوسط هفت مورد از طاعون انسانی سالانه ثبت می شود. اوج آن - 17 مورد - در سال 2006 رخ داده است. بیشتر آنها در مناطق غربی و جنوب غربی ایالات متحده قرار دارند. وب سایت مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها نقشه هایی درباره موارد داخلی و بین المللی در سالهای اخیر ارائه می کند.
این بدان معنا نیست که طاعون یک بیماری جدی نیست. اگر تب، لرز و ضعف دارید، نگویید "خوب، طاعون است، پس چه باکی دارد." بدون انتی بیوتیک، احتمال زنده ماندن کاملاً متفاوت است: از 30% تا 100% بیماران می میرند. بنابراین، تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم هستند. سه نوع طاعون وجود دارد. علائم در طی سه تا هفت روز از عفونت بروز می کنند. علاوه بر علائم رایج، هر یک از این سه گونه ویژگیهای عجیب خود دارند.
طاعون بوبونیک از طریق گزیدن کیک آلوده منتقل می شود. باکتری ها در غدد لنفاوی مجاور تکثیر می کنند و متورم می شوند، ملتهب می شوند و دردناک تر می شوند. از این رو نام این بیماری بوبو نامیده می شود. بدون انتی بیوتیک، در نهایت باکتریها بسیار فراتر از این بوبون ها گسترش می یابند.
طاعون سپتیک از طریق گزیدن کیک آلوده یا تماس با حیوان آلوده دیگر منتقل می شود. در صورت عدم درمان، ممکن است قدم بعدی طاعون بوبیونی باشد. باکتریها وارد جریان خون می شوند و شروع به از بین بردن بدن می کنند - به طور مثال باعث درد شکم یا شوک می شوند. هماتوم و خونریزی اندامهای داخلی شروع می شود. ممکن است انگشتان، انگشتان پا و بینی سیاه شوند و تخریب شوند.
طاعون ریوی: اگر چاره ای دارید، مانند آتش از آن دور شوید. او ترسناک تر است. همانطور که از نام آن پیداست، باکتری ها با استنشاق قطره های عفونی یا با پخش هر یک از اولین گونه ها، وارد ریه های شما می شوند. عفونت ریه با تمام علائم شدید - سرفه، درد قفسه سینه و نفس تنگی تبارز می یابد. در پایان نارسایی تنفسی و شوک ایجاد می شود. حتی اگر طاعون پنومونی داشته باشید، دیگران را با قطرات موجود در هوا آلوده می کنید.
اما خبرهای خوب هم هست. اگرچه شیوع طاعون هر گاهی اتفاق می افتد، اما احتمال کم ابتلا به این بیماری همه گیر وجود دارد. از برکت درمان مؤثر، اوضاع تغییر کرده است. قبل از دوران انتی بیوتیک ها، طاعون کشنده بود. اما زمانه قرن XIV و حتی قرن XIX نیست. ما در سال 2020 به سر می بریم.
