این در حالیست که مذاکرات بین‌الافغانی سه سال قبل برای اولین بار به ابتکار مسکو، در پایتخت روسیه برگزار شد و پس از آن نشست، گفتگوهای بین‌الافغانی در مسکو ادامه یافت و سپس مذاکرات در دوحه آغاز شد.
از آغاز مذاکرات تا اکنون چندین باز این مذاکرات متوقف شده و به نتیجه‌ای نرسیده است.
بلقیس روشن، نماینده مردم در مجلس نمایندگان می‌گوید:
«من به این باور هستم که این جلسات بخاطر آوردن صلح در افغانستان نیست. هدف از برگزاری این نشست‌ها پیدا کردن تسلط بیشتر و نوکران بیشتر مثل علی‌پور و قیصاری است. چین نیز نمی‌خواهد از این قافله پس بماند. چین و پاکستان با هم شریک بوده اما امتیاز بیشتر نصیب پاکستان می‌شود».
به باور این نماینده مجلس برگزاری این نشست وقت کشی برای به تعویق انداختن پروسه صلح و رهایی زندانیان طالب است و هیچ منافع برای مردم افغانستان ندارد. این به نحوی معامله بین اتمر غنی و دیگر شریکان‌شان است.
از سوی دیگر بلقیس روشن، تأکید می‌کند که افراد اشتراک کننده در این نشست نیز مهم است، اگر افرادی دست‌شان با خون مردم آلوده و بوده و دو پاسپورته‌های خارجی باشند؛ پس این نشست برای امتیازگیری بین چین، روسیه، هند، پاکستان و ایران است و چین این‌بار می‌خواهد بصورت مستقیم به منافع افغانستان دست اندازد.
این در حالیست که حرف و حدیث‌هایی مبنی بر آمادگی چین برای حضور نظامی در افغانستان نیز اخیرا خبرساز شده اند.
موسی فریور، استاد فاکولته حقوق و علوم سیاسی پوهنتون کابل در مصاحبه با اسپوتنیک افغانستان درمورد پیشنهاد چین مبنی بر میزبانی از نشست بین الافغانی در این کشور گفت: «گفته می شود که ارتش خاصی را جمهوری خلق چین در ظاهر برای اعمار صلح در افغانستان آماده کرده است. چین حالا می خواهد نقش فعال سیاسی و کماکان نظامی و استخباراتی در جنوب غرب آسیا داشته باشد».
به گفته وی، چین از مدت ها قبل آرزومند اینست تا در افغانستان که با آن مرز مشترک دارد و امنیت ملی چین در معرض تهدید و فشار است، می خواهد از این ناحیه تشویش هایش را رفع کند و در آینده سیاسی افغانستان نقش برجسته داشته باشد.
این استاد پوهنتون با اشاره به نقش کلیدی پاکستان در پروسه صلح افغانستان گفت:
«نقش مهم و کلیدی در اعتمادسازی بین این کشورها را فکر می کنم پاکستان بازی خواهد کرد، پاکستان نقش چندگانه را بازی می کند و اینکه اگر پاکستان موافقت کند و طالبان را وادار بسازد و تشویق کند تا در نشست چین یا بعدا در نشست روسیه شرکت کنند و پاکستان از چین و روسیه چه امتیازاتی را بدست بیاورد».
وی در رابطه به تاثیر برگزاری نشست بین الافغانی در چین بر نقش روسیه در پروسه صلح افغانستان خاطر نشان ساخت: "روابطی که میان چین و روسیه بر اساس حساسیت مشترک که بخاطر حضور امریکا در افغانستان دارند، در این اواخر نزدیک شده و شاید با موافقت روسیه امکان دارد که اگر پاکستان نقش مهم را بازی کند، این نشست در چین برگزار شود".
آقای فریور درمورد تاثیر برجسته شدن نقش چین در مسایل افغانستان بر نقش ایالات متحده امریکا، گفت: "به همان تناسب که نقش روسیه و چین درمورد صلح و آینده سیاسی افغانستان برجسته شود، به همان تناسب از نفوذ ایالات متحده امریکا در منطقه و در مجموع در جنوب غرب آسیا کاسته خواهد شد".
همچنان برنا صالحی کارشناس مسایل سیاسی می‌گوید:
«من فکر میکنم منظور وزیر خارجهٔ چین از این پیشنهاد از یک طرف نشان دادن آمادگی و همکاری جدی در پروسهٔ صلح بوده و از طرف دیگر، نشان دادن نوعی نارضایتی به نشست استانبول منحیث یک‌رویداد مهم؛ که قرار است به ارتباط صلح افغانستان برگزار شود . چون کشور چین از دخالت‌ها ولو رسانه‌ای و تبلیغاتی ارددغان، در مسالهٔ رفتار دولت چین با مسلمانان اویغور شاکی است».
پیشنهاد طرح‌‌های مختلف و نشست‌های زیاد در کشورهای گوناگون نه تنها در پیشرفت مذاکرات صلح در افغانستان سودمند نبوده بلکه این پروسه را پیچیده‌تر و بی‌نتیجه ساخته است.
