صالح: نه پیروزی طالبان سر داشت و نه رژیم شان سر دارد

امرالله صالح معاون نخست اشرف غنی، رئیس‌جمهور فراری افغانستان می‌گوید که نه پیروزی طالبان سر داشت و نه رژیم شان سر دارد، طالبان گروه نیابتی و دست‌نشاندۀ پاکستان بودند و استند.

به گزارش اسپوتنیک، آقای صالح در صفحۀ فیسبوکش نگاشته که نه پیروزی طالبان سر داشت و نه رژیم شان سر دارد و طالبان قبل از آن‌که بتوانند برای دست‌آورد خود حتا یک مجلس با حضور به اصطلاح بزرگان خود دایر کنند دست به دامان "دشمن" بردند و شناسایی و ترحم را با نامۀ به چهار زبان گدایی کردند.

آقای صالح هم‌چنان در متنی که منتشر کرده، طالبان را گروه نیابتی و دست نشانده پاکستان در زمان گذشته و حال خوانده و افزوده است: «افغانستان پرمنفعت ترین میدان جنگ برای پاکستانی ها تا سقوط کابل بود. زمانی به دلیل حمایت از جهاد میلیارد ها دالر بدست آوردند و نازدانه ی جهان غرب گشتند و زمانی هم به بهانه ی جنگ علیه تروریزم. منفعت بردن از بی ثباتی افغانستان مهارت منحصر به فرد دستگاه دولتی پاکستان بوده است».

او گفته است که پرسش امروزی این است که «آیا راهی برای منفعت بری از وضع امروزی افغانستان برای پاکستانی ها وجود دارد یا اینکه باید رژیم دست نشانده ی خود را تمویل نمایند. آیا داعش شاخه خراسان گاو شیری بعدی روالپندی است ؟»

آقای صالح با این حال به پرسش های متن خود این گونه پاسخ‌داده است: «از دید منطقی باید پاکستان وسیله ی در دست داشته باشند تا از دنیای ترسو و هراسان از تروریزم باج بگیرند. وسیله ی ارزانتر از داعش خراسان چیزی نیست. این وسیله هم به رژیم طالبان بهانه تعامل با دیگران را می‌دهد و هم پاکستان هوا و زمین خود را بخاطر حمایت از تروریزم بار دیگر به غرب کرایه خواهد داد و بخشی از این کرایه را به طالبان خواهد پرداخت».

معاون نخست ریاست جمهوری پیشین افغانستان گفته است که، پاکستان مهارت یک دستگاه استعماری را به میراث برده است و آنرا در افغانستان بکار می برد اما توانایی مالی و مدیریتی یک قدرت استعماری را ندارد. آنچه قرین به نظر میرسد که طالب و افغانستان را به پروژه ای بدل نماید و خود به عنوان تطبیق کننده مزد بگیرد. تمام نشانه ها و قراین همین روند را واضح نشان میدهد. طالب هیچگاهی از اسلام آباد دور زده نخواهد توانست وابدا حیثیت جهانی ومشروعیت مردمی پیدا نخواهد کرد مگر اینکه برای ایجاد مشروعیت به مردم مراجعه شود.

او می‌گوید که سیاست کنونی طالبان در ارتباط به جهان نیز با تقلید از راولپندی استوار به باجگیری است نه دیدگاه و بصیرت. احترام به حق انسان وکرامت انسانی ، حق تعلیم ، آزادی بیان ، مشارکت آزاد مردم در سیاست و اذعان به کثرت گرایی را به وسایل باج گیری تبدیل کرده اند.

امرالله صالح نیز نگاشته است: «ده ها سال است پاکستانی ها به عنوان بانی این سیاست به غرب میگویند اگر پول نمی‌دهد سلاح اتمی در خطر فروش و سقوط قرار می‌گیرد و دنیای هراسان از تروریزم اتمی همیشه حاضر به باج دهی بوده است».

وی گفته است: «وقتی من ساحه فعالیت داعش خراسان را مطالعه می نمایم شکی برایم باقی نمی ماند که پاکستان ازین وسیله ی ارزان به عنوان گاو شیری بعدی استفاده نماید. عمیق تر فکر کنید. از مشکلات جمهوریت هیچ کس چشم پوشی نمی‌کند اما سطحی نگری “ما” به دشمن فرصت میدهد که ایده دولت ملت در افغانستان را تمسخر بشمارد. درامه اتهام بستن ها و دشنام دهی بر یک دیگر چیزی جز سطحی نگری نیست. برای ایستاده گی بر علیه دشمن اصلی باید متحد باشیم».

آقای صالح که روشن نیست پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در کدام کشور زنده‌گی می کند هم‌چنان در اخیر متن‌خود نوشته است: «برای قصه نوشتن و گفتن فرصت همیشه خواهد بود».