طالبان: اعضای این گروه سال ها در درون نهادهای حکومت افغانستان نفوذ داشتند

عوامل نفوذی گروه طالبان در هیات افرادی با ریش تراشیده، پتلون کوبای و عینک آفتابی در بیشتر اداره ها، از وزارت‌خانه‌ها گرفته تا دانشگاه‌ها، مرکزهای بازرگانی و سازمان‌های کمک رسانی جا به جا شده بودند.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از افغانستان انترنشنل، وال‌ستریت جورنال نوشته است، که طالبان می‌گویند: عوامل پنهانی این گروه سال‌ها در درون نهادهای حکومت افغانستان نفوذ داشته‌اند.

جنگجویان گروه طالبان در حالی این سخنان را زده اند، که همه مردم افغانستان می دانستند که در اداره های دولتی اعضای گروه طالبان نفوذ دارند و آنها به بسیار آسانی قابل شناسایی بود، اما حکومت پیشین نظر به برخی گرایش ها آنها را دستگیر نمی کرد و یا اگر دستگیر می کرد پس از چند روزی آزاد می شدند و این روند کماکان تا روزهای پسین حکومت پیشین افغانستان ادامه داشت.

برخی از رهبران ارشد طالبان به این روزنامه گفته‌اند، که با بیرون شدن امریکا این عوامل از پناهگاه های شان در کابل و شهرهای بزرگ بیرون شدند و به کمک طالبان شتافتند.

این مقام‌ها گفته‌اند، که عوامل نفوذی طالبان در هیات افرادی با ریش تراشیده، پتلون کوبای و عینک آفتابی در بیشتر ادارات، از وزارت‌خانه‌ها گرفته تا دانشگاه‌ها، مراکز تجاری و سازمان‌های امداد جا به جا شده بودند.

آن‌ها می‌گویند: زمانی‌که اسلحه به‌دست گرفتند و برای سقوط شهرها از داخل وارد عمل شدند، همسایه‌ها و همکاران‌شان متعجب شدند.

مولوی محمد سلیم سعد، از رهبران ارشد طالبان که پیش از سقوط کابل یک گروه عملیات انتحاری و بمبگذاری را در داخل پایتخت رهبری می‌کرد می‌گوید: "ما در هر سازمان و اداره‌ای نفر داشتیم. این واحدها در کابل حضور داشتند و کنترل موقعیت‌های استراتژیک را به‌دست گرفتند".

مردان مولوی سعد به نیروی بدر شبکه حقانی وابسته‌اند. این چهره طالبان که بر امنیت میدان هوایی کابل نظارت دارد می‌گوید: "حتی در دفتری که امروز اداره می‌کنم نفر داشتیم".

جنگ ۲۰ ساله افغانستان معمولا به عنوان نبرد شورشیان طالبان و نیروهای امریکایی و افغانستانی شناخته می‌شود اما سرانجام این جنگ را یک شبکه بزرگ زیرزمینی از عوامل شهری برد.

در ۱۵ آگست، زمانی که اشرف غنی از کابل فرار کرد، همین عوامل بودند که کنترل پایتخت را به‌دست گرفتند و نیروهای متعارف طالبان، در بیرون شهر بودند.

محمد رحیم عمری، از فرماندهان میانه نیروی بدر یکی از این عوامل مخفی طالبان است.

او در یک تجارت خانوادگی "سوخت" در کابل کار می‌کرد و روز سقوط کابل برای عملیات فراخوانده شده بود.

او و دوازده نفر دیگر از افرادش ماموریت یافتند یک مرکز استخباراتی را در شرق پایتخت در کنترل بگیرند. بعدا آنها افسرانی را که در مرکز بودند از تخریب کامپیوترها و اسناد موجود بازداشتند.

به همین ترتیب، برخی دیگر از عوامل مخفی ماموریت یافتند کنترل دیگر نهادهای دولتی و نظامی از جمله میدان هوایی کابل را به‌دست گیرند.

این نیروها پیش از رسیدن جنگجویان طالبان کنترل اطراف میدان هوایی را به‌دست گرفتند.

یک عامل مخفی به نام ملا رحیم وظیفه داشت تا امنیت موسسه باستان‌شناسی افغانستان و گنجینه‌های موجود در آن را به‌دست بگیرد.

مولوی عمری به وال‌ستریت جورنال گفته که نیروی بدری هسته‌های مختلفی ایجاد کرده بود که روی وظایف مختلف، از استخدام جنگجو گرفته تا جمع‌آوری کمک مالی و تبلیغات کار می‌کردند.

او می‌گوید: این نیروها حالا یکجا شده‌اند و او خودش معاون آمر حوزه ۱۲ پولیس کابل است.

البته موفقیت این عوامل در تقویت موضع و نفوذ شبکه حقانی در درون گروه طالبان کمک زیادی کرده است.

نیروی بدری توسط بدرالدین حقانی تاسیس شد که در حمله هواپیمای بدون سرنشین امریکا در سال ۲۰۱۲ در پاکستان کشته شد و حالا تحت فرماندهی برادرش سراج‌الدین حقانی است که وزیر داخله طالبان شده است.

کامران یکی دیگر از عوامل مخفی طالبان در کابل است که مسئولیت او امنیت دانشگاه کابل و وزارت تحصیلات عالی بوده است.

این مرد ۳۰ ساله از ولایت میدن وردک می‌گوید: در سال ۲۰۱۷، زمانی که ماستری‌اش را در رشته ادبیات زبان عربی در دانشگاه کابل می‌خواند شروع به استخدام نیرو برای طالبان کرده بود.

او به روزنامه وال‌ستریت جورنال گفته است، که در این مدت حدود ۵۰۰ نفر عمدتا دانشجو را جذب طالبان کرده بود؛ اما برای اینکه شناسایی نشود ریش خود را تراشیده، پتلون کوبای و دریشی پوشیده و عینک آفتابی به چشم زده بود.

او می‌گوید بیشتر دوستانش که ریش داشتند هدف قرار گرفتند، بسیاری افراد پایین رتبه بازداش شدند اما او توانسته که این مجموعه را رهبری کند و بازداشت هم نشود.

کامران زمانی که در ماه آگوست با اسلحه عرض اندام می‌کند، آن وقت بسیاری دوستان، هم‌صنفی‌ها و استادانش متوجه می‌شوند که او یک طالب است.

کامران که شغل جدیدش رییس امنیت دانشگاه کابل است می‌گوید: "بسیاری از کارمندان وزارت و تمام کارکنان دانشگاه مرا می شناختند. آن‌ها از دیدن من شگفت‌زده شدند".

هسته‌های مشابه طالبان در دیگر شهرهای بزرگ افغانستان نیز فعالیت داشتند.

فرشته عباسی، وکیل افغانستانی می‌گوید: مدت‌ها به مردی که در کنار او در کمپ بارون در نزدیکی میدان هوایی کابل کار می‌کرد مشکوک بود. تا اینکه یک روز پس از سقوط کابل می‌بیند این مرد با کلاشنیکوف در تلویزیون ظاهر شد و آن‌وقت متوجه می‌شود که او در واقع یک فرمانده طالبان بوده است.

این فرمانده که به اسد مسعود کوهستانی معروف است در مصاحبه با سی‌ان‌ان گفته که زنان باید صورت‌شان را بپوشانند.

یک نفر آگاه با سابقه کاری آقای کوهستانی می‌گوید او با یک پروژه که از سوی امریکا تمویل می‌شد کار می‌کرد و قبلا هم به عنوان آمر مالی آژانس سازمان ملل کار کرده بود.

مولوی سعد، فرمانده بدری می‌گوید زمانی که ساعت هفت صبح ۱۶ آگست برای گرفتن کنترل میدان هوایی کابل شدند، در نگاه اول از دیدن افرادی مثل خانم عباسی تکان خورده‌است.

او می‌افزاید: "دردآور است که ببینی زنان افغانستانی زندگی‌ خود را گذاشته و به خارج فرار می‌کنند. نسل ۲۰ سال گذشته افغانستان هرگز ما را ندیده بودند و از ما می‌ترسیدند".

یادآوری می کنیم، که جنگجویان گروه طالبان در حالی از پنهان بودن خودشان در اداره های دولتی حکومت پیشین افغانستان سخن می زنند، که چهره های طالبانی با اندیشه های طالبانی شان آشکار بود، اما این که حکومت پیشین نظر برخی گرایش ها نمی خواست آنها را دستگیر کنند و یا پس از دستگیری زود آزاد می شدند. به ویژه برخی استادان به مانند روز روشن بود که اندیشه طالبانی دارند.