هشت ماه حاکمیت طالبان؛ چرا هیچ گروه سیاسی تمایل به‌سهیم شدن در قدرت را بیان نکرده‌اند؟

کارشناس مسائل بین‌المللی می‌گوید که عدم اعتماد گروه های سیاسی به طالبان، از دلایل است که تاکنون آنها ابراز علاقه به‌سهیم شدن در قدرت را عملاً ابراز نکرده‌اند.

سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه در یک نشست خبری با آنتونیو گوتریش، دبیرکل سازمان ملل در مسکو گفته است در صورتی در راستای به رسمیت شناختن کامل دیپلماتیک حکومت طالبان در افغانستان کار می‌کنیم که دریابیم طالبان "به وعده خود در جهت ایجاد یک دولت فراگیر نه تنها از منظر قومی و مذهبی بلکه از لحاظ سیاسی" نیز عمل می‌کند. زیرا اکنون ازبیک ها، تاجیک ها و هزاره ها در حکومت آنان هستند، اما همه آنها طالبان هستند.

لاوروف در ادامه گفت که مسکو در راستای همکاری با دیگر قوای سیاسی در افغانستان از جمله مقاماتی همچون حامد کرزای و عبدالله عبدالله دو تن از مقامات ارشد سابق افغانستان حرکت می کند.

پسأ سقوط نظام جمهوریت در افغانستان، یکی از خواست‌های اساسی جامعۀ جهانی و کشورهای منطقه و فراتر از آن تشکیل حکومت همه‌شمول و فراگیر در افغانستان با حضور اقشار مختلف جامعه اعم سیاسی و غیر سیاسی دانسته می‌شود که در آن موارد مشخصی به‌خصوص مسایل قومی/ مذهبی مد نظر گرفته شود، مسألۀ که برخلاف دیدگاه گروه طالبان در افغانستان است. گروه طالبان تشکُل ساختار کنونی به‌خصوص سیاسی را همه‌شمول و فراگیر می‌دانند در حالی‌که این موضوع با عینیت مسأله در تضاد قرار دارد.

هشت ماه از حاکمیت طالبان در افغانستان می‌گذرد، این‌که چرا تاکنون هیچ گروه سیاسی تمایل به‌سهیم شدن در قدرت را عملاً بیان نکرده‌اند، فرهاد ابرار کارشناس بین‌المللی در گفتگو به اسپوتنیک گفت که می‌توان در چند مورد مشخص خلاصه کرد:

"به نظر من اول این‌که هیچ گروه سیاسی و غیرسیاسی تاکنون نتوانسته‌اند به طالبان اعتماد کنند و این گروه را صادق و متعهد دریابند، بنابراین اعتمادسازی میان گروه طالبان و سایر جناح‌ها باید صورت می‌گرفت که متأسفانه چنین نشد".

آقای ابرار یکی دیگر از دلایل را وابستگی یک جمع رهبران سیاسی پیشین افغانستان به کشورهای مشخصی منطقه و فراتر از آن می‌داند:

"موارد چون شرایط زمانی و وابستگی یک جمع رهبران سیاسی پیشین افغانستان به کشورهای مشخصی منطقه و فراتر از آن یکی دیگر از دلایل است که تا کنون یک شمار این رهبران ابراز علاقه به‌سهیم شدن در قدرت را عملاً ابراز نکرده‌اند. در حالی‌که این رهبران خاموشانه مسایل را نظارت دارند اما کشورهای که این رهبران به آن‌ها وابستگی دارند عملاً در میدان چانه‌زنی با گروه طالبان قرار دارند، بنابر این اگر این کشورها به‌توافق یا عدم توافق با طالبان برسند من فکر می‌کنم صدی‌شان را خواهیم شنید، پس در این مورد باید کمی صبر کرد".

به گفته این کارشناس، یک جمع رهبران سیاسی به پله‌ترازوی قدرت نگاه می‌کنند و انتظار دارند که چه‌طرفی سنگینی می‌کند.

آقای ابرار اضافه کرد:

"یک جمع دیگر احتمالن با شرایط پیش می‌روند و انتظار این‌را دارند که پله‌ترازوی قدرت چه‌طرفی سنگینی می‌کند، پلۀ موافقان طالبان سنگین‌تر می‌شود یا مخالفان آن، برای همین تاکنون خاموش‌اند و موقف مشخصی در برابر طالبان نگرفته‌اند".

با گذشت هشت ماه از حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان تاهنوز هیچ کشوری حکومت سرپرست آنها را به رسمیت نشناخته است اما رفت و آمدهای دیپلماتیک نمایندگان کشورهای مختلف جهان برای رسیدگی به بحران انسانی در این کشور ادامه دارد.