فقر و گرسنگی در افغانستان؛ زنگ خطر به صدا درآمد
16:38 07.10.2022 (بازآوری شدن: 18:45 07.10.2022)
© Sputnik / Tariq Azim
عضو شوید
با گذشت بیش از یک سال از به قدرت رسیدن طالبان و سرنگونی نظام پیشین در کشور، افغانستان هنوز هم درگیر بی‌ثباتی سیاسی و از آن مهم‌تر درگیر فقر و ناکارآمدی اقتصادی است. باعمیقتر شدن بحران اقتصادی ملیون ها نفر در افغانستان دچار فقر وناداری شده اند.
ایلو فیلون رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ ( آی سی آر سی ) درافغانستان از افزایش بحران اقتصادی وفقر در این کشور ابراز نگرانی میکند.
به گفته رئیس صلیب سرخ؛ هنوز هم افراد بیشتری درکابل دیده‌می‌شوند که لوازم خانه خود را برای بدست آوردن غذا می فروشند.
به گفته رئیس صلیب سرخ؛ هنوز هم افراد بیشتری درکابل دیده‌می‌شوند که لوازم خانه خود را برای بدست آوردن غذا می فروشند.
کمیته صلیب سرخ جهانی اعلام کرد که برای جلوگیری از وخامت وضعیت افغانستان به سرمایه‌گذاری بیشتر در اين کشور نیاز است.
به گفته کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ده‌ها هزار تن در افغانستان شغل خود را از دست داده و برای گذراندن زندگی با مشکلات زیادی مواجه هستند و در صورت عدم کمک‌های جهانی با مشکل مواجه خواهند شد.
چندی پیش نیز شماری از سازمان‌های کمک‌رسان بین‌المللی با هشدار از فرارسیدن زمستان سخت درخواست کمک مالی بیشتری به مردم افغانستان کردند.
پول جامعه جهانی در قالب کمک های بشردوستانه کجا مصرف می شود؟ دلیل اصلی فقر شدید مردم چیست؟
راه حل‌های بحران اقتصادی و فقر در افغانستان کدام اند؟
یحیی چاووش آگاه مسایل سیاسی و رئیس حزب "خط سوم" در گفتگو با اسپوتنیک می‌گوید: به همه مشخص است که پس از فرار نیرو های آمریکایی و ناتو از افغانستان، یک فضای وحشت در جامعه ایجاد شد. زمانی که ایالات‌متحده و متحدانش افغانستان را ترک کردند تحریم‌هایی را علیه این کشور اعمال کردند.
«آمریکا با خروج نیرو هایش از افغانستان، 9 میلیارد دالر از بودجه بانک مرکزی کشور را مسدود و همچنین پشتیبانی مالی کمک‌هایی را که زمانی 80 درصد بودجه سالانه افغانستان را تشکیل می‌داد متوقف کردند و با این اقدام خود ترس و وحشت بیشتر در میان مردم را ایجاد نمودند. »
به گفته آقای چاووش، با گذشت بیش از یکسال از حکومت "امارت اسلامی" طالبان، این گروه هیچگونه تلاشی برای فراهم کردن زمینه های کاریابی و شغل در افغانستان انجام ندادند و اگر کار های انجام دادند، هم موفقانه نبود.
« بیکاری در کشور بیداد میکند. در مناطق شهری بسیاری از مقامات و کارکنان دولتی سابق شغل خود را از دست داده‌اند. علاوه بر این حقوق کارگران هم به دلیل بحران اقتصادی موجود در افغانستان کاهش چشمگیری داشته است.»
رئیس حزب "خط سوم" گفت، دراین مدت اداره طالبان علاوه براینکه هیچ کاری برای ایجاد زمینه های شغلی انجام ندادند، نتوانستند که ادارات را نیز سکتوری کنند.
«طالبان دراین مدت نتوانستند ابتکاراتی از خود نشان دهند، بسیاری موسسات از کار بازماند و شمار زیادی از مردم فرار کردند، تجار ملی افغانستان را ترک کرد و با خروج از افغانستان سرمایه های شان را نیز با خود بردند و بسیاری از موسساتی که مردم را نان، معاش و مصارف می‌داد دیگر در کشور وجود ندارند. در شرایط فعلی که زمستان نیز در راه است مردم با مشکلات فراوانی مواجه هستند.»
آقای چاووش در ادامه افزود: کمک های که سازمان ملل به افغانستان میکند ودر مورد ارائه آنها سروصدا و تبلیغاتی را راه اندازی میکند، بیشتر این کمک ها خرج معاشات بلند کارمندان خارجی این نهاد می‌شود و می‌افزاید:
«اگر این کمک ها برای ازبین بردن فقر و سیر نمودن شکم گرسنه مردم افغانستان در بخش های تولیدی و در جهت ایجاد صنایع کوچک، و انفرادی مصرف شود، نتایج خوبی در قبال خواهد داشت.»
کارشناس در خصوص راه های حل بحران فقر در افغانستان می‌گوید:
«چنین بحران را بدون بسیج جامعۀ جهانی نمی‌توان کنترول کرد. به جای اینکه روزانه به مردم پول داده شود، باید مصرف سالانه هر فرد سنجیده شود. سازمان ملل و بخش کمک های بشردوستانه این نهاد با ایجاد موسسات کوچک تولیدی مثل فارم های مرغداری، باغداری، زراعتی، صنایع دستی و... می‌توانند در قدم اول کمک بزرگی در جهت ازبین بردن فقر کنند و این نخستین اقدام برای نجات خواهد بود.»
کارشناس در اخیر گفت: دولت مسوول است تا زمینه های کسب و کار، شغل و امرار و معیشت را برای مردم خود فراهم کند و افزود که حل این موضوع با درنظرداشت شرایط کنونی برای امارت اسلامی طالبان چالش برانگیز است.
سازمان جهانی غذا "فائو" افغانستان را در زمره کشور های قرار داده است که جمعیت آن در معرض گرسنگی و شرایط وخیم هستند.
بنا به آخرین گزارش این نهاد، نزدیک به نیمی از جمعیت افغانستان با گرسنگی حاد روبرو هستند. بر اساس گزارش کمیته بین‌المللی نجات (RIC ) 43 درصد از جمعیت افغانستان با کمتر از یک وعده غذایی در روز زندگی می‌کنند.
امارت اسلامی افغانستان اکنون قریب به یک سال است که برای کسب شناسایی بین‌المللی تلاش میکند اما هنوز هیچ کشوری آن را به رسمیت نشناخته است. یکی از مهم‌ترین مسائلی که کشورهای غربی را از شناسایی بازمی‌دارد وضعیت حقوق بشر بخصوص حقوق زنان در این کشور است که از حجاب اجباری برقع تا ممنوعیت عملی آموزش از سطوح متوسطه به بالا برای زنان را شامل می‌شود.
