به گزارش اسپوتنیک به نقل از خبرگزاری فارس، جلال الدین شریعتیار بعد از 8 سال سکوت خود را شکست.
وی چند روز پیش در مطلبی که در صفحه رسمی فیسبوک خود منتشر کرد از یک خبر هولناک پرده بر می دارد.
به ادعای شریعتیار، «یوسف کارگر » و «اسلام الدین امیری» در سال 2008 در مسابقات جام میردیکا که در مالزی انجام شد، 3 مسابقه افغانستان را فروخته‌اند.
افغانستان در آن مسابقات با نپال 2-2 کرد، از تیم زیر 20 سال سرالئون 6-1 شکست خورد و با نتیجه 6-0 شکست را از مالزی پذیرفت. کسب چنین نتایج بد حتی در همان سال هم از تیم ملی افغانستان انتظار نمی رفت.
شریعتیار در مطلب خود که به زبان انگلیسی، فارسی و پشتو نوشته شده است ادعا کرده است که برای هر بازیکن مبلغ 2000 دالر پیشنهاد شده بود.
شریعتیار می‌گوید، علاوه بر وی منصور فقیریار، مصطفی حدید، ایمل گریوال و عطا یمرالی حاضر نشدند در آن مسابقات شرکت کنند و هوتل خود را هم تغییر دادند. شریعتیار می گوید، برای 2 سال این پنج بازیکن تیم ملی را بایکوت کرده‌اند.
جلال الدین شریعتیار اضافه می‌کند، که یوسف کارگر در کنار زمین ایستاده بود و به بازیکنان اشاره می‌کرد که چه بکنند.
به گفته وی، در جریان بازی‌ها برای کارگر تیلیفون نیز می‌آمد. به گفته شریعتیار، «ویلسون راج پرومال» که یک دلال بزرگ فوتبال است و چندین سال را به همین جرم در زندان به سر برده است، با کارگر و امیری همکار بوده است.
شریعتیار مدعی است، که وی چند ماه قبل از فروش مسابقات در مالزی، این شخص را در اتاق هوتل امیری در جریان مسابقات جام چلنج در هند دیده است. افغانستان در آن مسابقات با هند مساوی کرد، اما 4-0 به تاجکستان باخت و باخت 5-0 مقابل ترکمنستان را تجربه کرد.
پرومال یک معامله گر و دلال مشهور بین المللی است. او حتی در مورد معاملات خود یک کتاب نوشته است.
او مشخصا در مورد مسابقات جام میردیکا نوشته است که بازیکنانی از نپال و سرالئون را خریده است.
او در مورد بازی سرالئون و افغانستان نوشته است که ما بازیکنان را گفتیم، که باید به شکل باز فوتبال کنند، اما معلوم نیست که منظور او از بازیکنان شامل بازیکنان افغانستان هم بوده است یا خیر.
سال گذشته کنفدراسیون فوتبال آسیا تحقیقات خود در مورد مسابقات متعددی آغاز کرد و پنج بازیکن نپالی و یک کمک مربی تیم نپال را به جرم تبانی در فوتبال به طور مدام العمر از هر گونه فعالیت در فوتبال محروم ساخت. بازیکنان نپال توسط پولیس نپال هم دستگیر شدند و ممکن است تا 16 سال در زندان باقی بمانند.
این خبر مطلقاً به گوش کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا خواهد رسید. احتمال دارد این دو نهاد در این مورد تحقیقات خود را آغاز کنند.
اگر این موضوع ثابت شود، بازیکنان و مقاماتی که در تبانی دخیل بوده‌اند، به احتمال زیاد به شکل مدام العمر از فعالیت‌های مربوط به فوتبال اخراج خواهند شد.
فوتبالنامه نوشت: از طرف دیگر، تبانی در مسابقات ورزشی خود جرم است و مرتکبین ممکن است توسط نهادهای عدلی و قضایی افغانستان نیز مورد تعقیب قرار گیرند.
اما طرف دیگر قضیه اسلام الدین امیری و یوسف کارگر هستند.
اسلام الدین امیری در یک برنامه زنده از طریق فیس بوک تمام گفته های شریعتیار را رد کرد و گفت، نخست از همه من یک افغانستانی هستم که وطنم را بیشتر از همه چیز دوست دارم و پول چیزی نیست که ما عشق وطن و خوشی هموطنان خود را در مقابل آن بفروشیم.
او گفت: در سال 2008 من یک جوان بودم که حدود 18 سال سن داشتم و سلاحیت تیم به دست من نبود که من تبانی کنم و اگر تبانی می کردم در سال 2013 می کردم که کاپیتان تیم بودم و جام قهرمانی را برای افغانستان بدست نمی آوردم. بنا براین گفته های شریعتیار دروغ محض می باشد و تنها پروپاگاندای برای بدنامی تیم ملی فوتبال افغانستان است.
او همچنین در این برنامه زنده که از طریق فیس بوک برگزار کرده بود به پرسشهای تمام پرسش کنندگان پاسخ ارائه نمود و شایعات که شریعتیار در صفحه فیس بوک خود نوشته است را کاملن رد کرد.
او گفت: اگر واقعا او درست می گوید یک کمیسیون برای بررسی این قضیه درست شود که برای همه هموطنان عزیزم روشن شود که چه کسی دروغ و چه کسی راست می گوید.
او گفت: این شایعات را پخش می کنند، که تیم ملی افغانستان را بدنام کنند.
در ادامه او گفت: من و جناب کارگر هیچگاه عشق وطن و خوشی هموطنان عزیز خود را به پول و چیزی دیگری نمی فروشیم و نخواهیم فروخت. ما تا آخر زندگی کوشش می کنیم که تیم ملی افغانستان در همه بازی ها پیروز شود.
اما تاکنون در این مورد یوسف کارگر ابراز نظر نکرده و باید دید، که واکنش یوسف کارگر مربی پیشین تیم ملی فوتبال افغانستان در مورد این قضیه چه خواهد بود.
