قرار است در هفته آینده 12 کشور های منطقه در رابطه به حل معضله افغانستان درمسکو اجلاس ای را دایر کنند.
جای بسا مسرت است که بلاخره این کشور ها می خواهند دست به هم داده معضله بغرنج جنگ در افغانستان را نه از طریق زور، بلکه مذاکرات و تفاهم حل نمایند. چیزی را که ما همواره روی آن بحث نموده ایم و خواهان همکاری های مشترک کشور های منطقه در تامین صلح و امنیت در افغانستان بوده ایم. برای بسیاری ها تا به حال جای سوال است که چرا امریکا و غرب که هیچ نوع مرز مشترک و حتا علایق اقتصادی و امنیتی در این گویا در افغانستان ندارند، لشکر کشی نموده و پایگاههای نظامی بزرگی را در این این مرز و بوم ایجاد نموده اند و جای تعجب است که کشور های منطقه که از هر لحاظ در عدم امنیت و ثبات در افغانستان اسیب دیده استند ، تا به حال دست زیر علاشه نشسته و حیثیت سیل بین و ناظر را بازی می کنند. مخصوصآ این چند سالی است که تغییرات بنیادی منفی در مناسبات بین روسیه ، امریکا و همچنان جامعه اروپا رخ داده و هیچ شواهدی هم در دست نیست که این مناسبات به شکل بهتر آن در آینده های دور و نزدیک تامین گردد ، اما باز هم روسیه و کشور های منطقه چطور می تواند بیشتر از این به امریکا اجازه بدهند که به بهانه مبارزه با ترویرزم در افغانستان اهداف نامشروع خود را که عبارت از نگاه داشتن تشنج در افغانستان ازیک طرف و همچنان حضور نا مشروع نظامی اش از طرف دیگر است، پیاده نماید.
اینکه کشور های منطقه به شمول روسیه امروز از خواب غفلت بیدار می گردند، امید آن پیدا می شود که تحولات عمیق در تامین صلح در افغانستان در آینده های نزدیک رونما گردد. به شرط آنکه این کشورها بتوانند با قاطعیت تمام پای امریکا و ناتو را از افغانستان کوتاه بسازند. بیاد دارید که چند سال پیش امریکا نه تنها حضور نظامی در افغانستان داشت، بلکه در کشور های پاکستان و آسیای مرکزی هم پایگاه های قوی ایجاد نموده بود. اما شما شاهد استید که روسیه با کشور های اسیای مرکزی قاطعانه تصمیم گرفتند که امریکا گلم خود را جمع کرده از این کشور ها رخت ببندد و حتا پاکستان با قاطعیت پایگاه های امریکا را ازدیر زمانی در این کشور مستقر بود، بسته نمود. آیا با چنین قاطعیت و همکاری مشترک این همه کشور های منطقه که بعضی از ا یشان امروز نه تنها به ابر قدرت های منطقوی ، بلکه جهانی شمرده می شوند، نمی توانند افغانستان را یاری برسانند تا صلح وثبات در این کشور تامین گردد وآتش جنگ خاموش گردد؟
این کشور ها نه تنها مناسبات خوب و حسنه با حاکمیت در کابل دارند، بلکه با جانب عمده در گیر جنگ ، یعنی طالبان نیز دارند وامروز که هم حاکمیت در افغانستان و هم تمامی اسپکتر های سیاسی در داخل این کشور و همچنان طالبان خواهان مذاکره و وساتط این کشور ها در تامین صلح در افغانستان استند، بنآ ضرورت موجودیت امریکا و ناتو که عامل عمده جنگ در این کشور استند ، در چه است؟
ما البته بی صبرانه انتظار این اجماع مهم منطقوی را داریم و امید می بریم که همه کشور ها با قاطعیت تمام دست به هم داده و قلب آسیا را که افغانستان عزیز ما است تدوای کنند و مرض کشنده جنگ را که عوامل اش برای همه ثابت شده ، نابود نمایند.
