به گزارش اسپوتنیک به نقل از آوا، دونالد ترامپ رئیس جمهوری امریکا می گوید، که قصد دارد نظامیان امریکایی را از افغانستان بیرون کند؛ اما همزمان نگران است که بدون حضور نظامی کشورش، افغانستان به پایگاهی برای حمله های تروریستی در برابر ایالات متحده امریکا تبدیل شود.
ترامپ تاکید کرد، که نگرانی او از بیرون شدن ۹۰۰۰ نظامی امریکایی از افغانستان این است که این کشور به «آزمایشگاه تروریست ها» تبدیل شود.
ترامپ گفت:- "من آن را هاروارد تروریست ها می نامم."
به گفته ترامپ، "فرماندهان نظامی به او گفته اند که مبارزه با تروریست ها در خاک افغانستان بهتر از جنگیدن با آنها در خاک امریکاست."
به گفته او، حتی در صورت بیرون شدن همه نظامیان امریکایی از افغانستان، امریکا حضور اطلاعاتی خود را در این کشور تقویت خواهد کرد.
این سخنان را در حالی ترامپ می زند، که حمله انفجاری روز دوشنبه در کابل ده ها کشته و بیشتر از ۱۰۰ زخمی برجای گذاشت.
بخش عمده آسیب دیدگان را دانش آموزان تشکیل می دهند.
طالبان مسؤولیت این حمله را برعهده گرفتند.
اظهارات ترامپ به باور کارشناسان، یکبار دیگر این واقعیت تلخ را تأیید می کند، که صلح امریکا با طالبان، به معنای استقرار صلح و امنیت در افغانستان نیست. این امر، به جز جنبه ای که ترامپ آن را برجسته کرده و با تعبیر تحقیرآمیز «هاروارد تروریست ها» سعی کرده است خطر پساخروج امریکا را گوشزد کند، یک جنبه مهم و پنهان دیگر هم دارد و آن، لزوم استمرار سلطه امریکا بر افغانستان است.
ترامپ یک تجارت پیشه سود اندیش است. برای او قابل پذیرش نیست که هزینه امریکا در مأموریت نظامی افغانستان، بیش از درآمدهایش باشد. او می خواهد در پوشش مصالحه با طالبان، با آن گروه معامله کند؛ معامله ای که اگرچه ممکن است خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان، یکی از پیامدهای آن باشد؛ اما این امر، هرگز به معنای پایان هژمونی ایالات متحده نخواهد بود.
به بیان دیگر، ترامپ تنها می خواهد مصارف میلیاردی امریکا در افغانستان را مهار کند؛ اما هیچگاه مایل نیست بدون هیچ دستاوردی خاک افغانستان را ترک کند و منابع دست نخورده زیرزمینی، موقعیت بی همتای راهبردی و سایر امتیازات وسیع این سرزمین بی صاحب را به روسیه و چین و هند واگذار کند.
او می گوید، امریکا برای آنکه افغانستان به «هاروارد تروریست ها» بدل نشود، نیازمند حفظ حضور استخباراتی نیرومند خود در افغانستان است. این همان الگویی است که امریکا پیش از این، در عراق نیز مورد استفاده قرار داد و اکنون در حال بهره برداری از آن است. با کمترین هزینه، بیشترین سود را کسب می کند.
برای موفقیت این طرح تازه، امریکا نیازمند سازش با طالبان است؛ گروهی که بیش از نیمی از خاک افغانستان را کنترل می کند و هیچ کشوری بدون معامله با آن، توان تحمیل سلطه خود بر مناطق تحت سلطه اش را ندارد. از این منظر، صلح امریکا در افغانستان، نه به معنای ختم جنگ است و نه بساط تروریزم و وحشی گری افراط گرایان را درهم خواهد پیچید.
بنابراین، هدف از روند صلح امریکا با طالبان، پیش از آنکه مصالحه برای افغانستان و مردم آن باشد، معامله برای بقا و استمرار هژمونی جاسوسی و سلطه استخباراتی امریکا است.
