به گزارش اسپوتنیک، در نامهی سرگشادهی فرهاد دریا آمده است: صالح گرانمایه، حضور شما در بلندترین حلقه‌ی سیاست افغانستان، پس از چندین دهه یاس، ما را از پدیدآمدن سیاسِت شرافت‌مندانه، جوان، پاسخ‌گو و مدبرانه در کشور امیدوار می‌سازد. بنابر این توقع داریم عمل‌کرد شما و چشم‌داشت ملت از تدبیرهای‌تان، با یکدیگر هم‌خوانی داشته باشد.
در این اواخر، نظر به امر جناب شما تخریب سینمای پارک در کابل آغاز گردیده است. این که به جای این نهادهای گران‌بهای قدیمِ فرهنگی چه بنا خواهد شد، حرفی جدا است. به نظر من نفس عمل تخریب سینما پارک، تفاوتی با نفس تخریب بودا ندارد. بودا در مقیاس بزرگتر و جهان‌شمول‌تر، و سینماها در مقیاس کوچک‌تر، هردو از ارزش‌های نگه‌داشتنی فرهنگی‌اند.
کابل یک «فرهنگ» است! بلی، درست شنیده‌اید، کابل یک «فرهنگ» است! نه یک شهر و یک ولایت و یا یک پایتخت! شماری از ولایاتی که در جریان جنگ‌ها آسیب دیده بودند، دوباره به همان آب و رنگ فرهنگ اصیل خود احیا شدند. چرا؟ چون رهبران آن ولایات، اغلب از خود آن ولایت‌ها می‌آمدند. اما اُمرای تصمیم گیرنده‌ی کابل، یا از خود کابل نمی‌آیند و یا چندین دهه شده دیگر در فضای فرهنگی کابل اصیل نفس نمی‌کشند، در آن زنده‌گی نمی‌کنند؛ و در نتیجه، «کابل» را نمی‌شناسند. و بدین صورت، فرهنگ کابلیان، مثل تن خاکیِ بودا، بر زمین ریخت.
ما از شخصیت باتدبیری چون شما انتظار داریم به‌جای تخریب این خانه‌ی فرهنگی دستور بدهید آن را ترمیم و احیای دوباره کنند. وقتی دارالاماِن باشکوه – که به مخروبه‌ی مبدل شده بود، توانست با عظمت دیروز خود دوباره برپای بیایستد، یک سینمای کوچک که حرفی ندارد. این مکان‌ها جواهرات یک «فرهنگ» قدیم و بزرگ به نام کابل هستند. رفیق گل! شما بهتر از آنید که نام تان در تاریخ با تخریب یک مکان فرهنگی ثبت و حک شود. بیایید و فرهنگ کابل را دوباره به این شهر برگردانید. ما در کنارتان خواهیم بود. کابل بدون فرهنگ کابلی، تنها یک شهر است؛ «کابل» نیست!
دستور تخریب یا بازسازی سینمای پارک را امرالله صالح، معاون اول ریاست جمهوری در «نشست‌های امنیتی 6:30صبح» صادر کرده است.
